ปีใหม่นี้มีวันหยุดแค่ 4 วัน งั้นเราไปเที่ยวชิวๆ ที่ Ipoh เมืองในหุบเขา ประเทศมาเลเซีย

Ipoh เมืองที่มีภูเขาล้อมรอบ เมืองที่มีอาหารอร่อย เมืองที่มีศิลปะบนฝาผนังเยอะไม่แพ้ปีนัง เมืองเก่าแก่ของชาวจีนแคะ (Hakka chinese)

ค่าตั๋วคนละ 3066.88 บาท จองผ่าน Expedia.com ทางสายการบินก็คิดค่าตัดบัตรเครดิตคนละ 162.40 เบ็ดเสร็จก็ตกคนละ 3229.28 บาท

30 Dec 2016 - AK891, DMK 8.35 to KUL 11.45
2 Jan 2016 - AK892, KUL 17.20 to DMK 18.25

แลกเงินมาเลเซีย ณ วันที่ 13 Nov, rate 1 ริงกิตเท่ากับ 8.20 บาท

มาๆ ตามเรามาเที่ยว Ipoh กันเลยดีกว่า มาดูซิว่าจะชิวแค่ไหน

30 Dec 2016

วันนี้ต้องตื่นแต่เช้าอีกล่ะ นัดแท๊กซี่ให้มารับตอนตีห้าครึ่ง สนามบินดอนเมืองอยู่ใกล้บ้าน แต่ต้องรีบไป เนื่องจากเป็นเทศกาลปีใหม่ รถไม่ติด แป๊บเดียวถึงสนามบิน เช็คอินที่อาคาร 1 แล้วผ่านตม. เข้าไปนั่งรอด้านใน

เครื่องออกตรงเวลา สองชั่วโมงสิบนาทีก็ถึง KLIA2, Kuala Lumper ผ่านด่านตรวจคนเข้าเมืองอย่างง่าย ไม่ต้องกรอกใบเข้าเมือง พวกเราเดินตามป้าย เพื่อที่จะนั่งรถบัสเข้าไปในเมือง มีเคาร์เตอร์ขายตั๋วรถบัสอยู่ชั้น 1 เข้าคิวซื้อตั๋วรถบัสเข้าไป KL Sentral ค่าตั๋วคนละ 12 ริงกิต เลือกรอบได้ว่าจะไปรอบไหน เราเลือกรอบที่เร็วสุด ได้รอบ 12.20 PM บนตั๋วจะมีระบุว่าให้ไปที่ Platform เบอร์อะไร ตอนที่ซื้อตั๋วก็เที่ยงสิบนาทีล่ะ งั้นรีบเดินไปขึ้นรถดีกว่า ไปถึงที่รถจะมีเจ้าหน้าที่ยืนอยู่ตรงประตูรถ ก็ยื่นตั๋วให้เค้าดู แล้วขึ้นรถเลย พวกเราเป็นผู้โดยสารสามคนสุดท้ายของรอบนี้



บนรถบัสก็ได้เจอครอบครัวคนไทยสามคนพ่อแม่ลูกชาวเมืองชุมพร และสองคนไทยแฟนกัน มาเที่ยว เราก็ได้ช่วยอธิบายทางไปโรงแรมของพวกเค้าด้วย รถบัสใช้เวลาวิ่งประมาณ 1 ชั่วโมง

เมื่อถึง KL Sentral พวกเรารีบขึ้นไปชั้นสามของตึก เพื่อซื้อตั๋วรถไฟ ETS Train ซึ่งเป็นรถไฟความเร็วสูงไปอิโปห์ แต่ๆ เมื่อไปถึงเคาร์เตอร์รับบัตรคิวและแจ้งเจ้าหน้าที่ว่าจะเดินทางไปวันนี้ เจ้าหน้าที่บอกว่า ตั๋วรถไฟของวันนี้เต็มแล้ว อ้าว เอายังไงดี เปลี่ยนแผนๆ เราจะเดินทางด้วยรถบัสไปอิ โปห์แทน ลงมาชั้นสอง ซื้อน้ำดื่มหนึ่งขวดใหญ่ แล้วสอบถามเจ้าหน้าที่ว่าเราจะนั่งรถบัสไป Ipoh ต้องไปยังไง  เจ้าหน้าที่บอกให้ซื้อตั๋วรถไฟ KTM  ไปลงสถานี Bandar Tasik Selatan ค่าโดยสารคนละ 2.40 ริงกิต


ไปถึงTBS (Terminal Bersepadu Selatan) เฮียนนท์ไปสอบถามเจ้าหน้าที่ประชาสัมพันธ์ว่า จะซื้อตั๋วไปอิโปห์ เจ้าหน้าที่ชี้ทางให้ ก็ไปเข้าแถวซื้อตั๋ว ค่าตั๋วคนละ 20 ริงกิต สามารถเลือกที่นั่งได้ เลือกตั๋วรอบเร็วสุด ได้รอบ 2.45 PM รีบเข้าห้องน้ำ ดูเวลาเหลืออีกสิบนาทีรถจะออก วิ่งซิค่ะ



รถบัสใช้เวลาเดินทาง ประมาณสามชั่วโมง บนรถไม่มีห้องน้ำ ระหว่างทางไม่มีจอดเข้าห้องน้ำ รถบัสไปจอดสุดทางที่ Amanjaya Bus Terminal สถานีรถบัสอยู่นอกเมือง ณ จุดนี้เราต้องนั่งรถเมล์เข้าเมืองอีกที แต่ตอนนี้หิวข้าวจนตาลายแล้ว ที่สถานีเราเบรคการเดินทางด้วยการกินข้าว หมูทอด ไก่ทอดที่นำมาจากเมืองไทย กินกำลังจะเสร็จ เห็นรถเมล์มาจอดรอผู้โดยสาร เฮียนนท์เข้าไปสอบถามเป็นรถเมล์เข้าเมือง รีบอิ่มกันเลย วิ่งขึ้นรถเมล์อีก ค่ารถคนละ 2.3 ริงกิต

นั่งไปเรื่อยชมวิว รถจะไปสุดทางที่สถานีรถบัสเก่าในเมือง ชื่อ Medan Kidd Bus Station ณ จุดนี้เรายืนรอรถเมล์เพื่อเข้าไปหาโรงแรมที่พัก แต่รถยังไม่ออกซักที เราเลยเรียกแท๊กซี่แล้วบอกเค้าว่าไปที่พักที่เมืองเก่า แท๊กซี่ที่นี่เก่าๆ และไม่มีมิเตอร์ เป็นแท๊กซี่แบบเหมา เค้าดูชื่อที่พัก เค้าไปไม่ถูก แต่เราก็บอก ไม่เป็นไร เดี๋ยวช่วยกันหา ค่ารถ 10 ริงกิต


สถานีรถบัสนี้อยู่ใกล้สถานีรถไฟ และไม่ใกล้จากที่พัก เราไม่ได้จองที่พักมาล่วงหน้า ถามว่าเสี่ยงไหมว่าจะไม่มีที่พัก ก็เสี่ยงเพราะเป็นช่วงเทศกาลปีใหม่  เราให้แท๊กซี่พาไปส่งที่พักในเมืองเก่าที่น่าสนใจ แท๊กซี่ก็วนหาที่พักตั้งนานแต่หาไม่เจอ ขับวนจนเราจำทางในเมืองเก่าได้ล่ะ เราเลยให้แท๊กซี่ขับไปส่ง D' Eastern Hotel ซึ่งอยู่ในเมืองใหม่ แต่ก็ไม่ไกลจากเมืองเก่า แท๊กซี่ก็ไปส่งให้ เข้าไปสอบถาม ก็มีห้องว่าง ห้องสามคนมีหนึ่งเตียงใหญ่และหนึ่งเตียงเล็ก ราคาคืนละ 135 ริงกิต เราไม่ค่อยชอบ ห้องมีกลิ่นอับ ขอเดินไปดูที่อื่นก่อน

เดินไปอีกนิดเจอ French Hotel อาซิ่มอยากพักที่นี่เนื่องจากอ่านรีวิวจากเวป Tripadvisor มา ที่นี่ได้คะแนนดี เฮียนนท์เข้าไปสอบถามห้องว่าง เจ้าหน้าที่บอกว่าห้องสามคนเต็ม เหลือแต่ห้องคู่ เราขอห้องคู่แล้วเสริมที่นอน แต่เจ้าหน้าที่บอกว่าห้องคู่ที่เหลือมีแต่แบบสองเตียงเดี่ยว ซึ่งห้องจะเล็กเสริมที่นอนไม่ได้ (ถ้าเป็นห้องคู่แบบเตียงใหญ่ 1 เตียงซึ่งเป็นเตียงคิงส์ไซค์ จะเสริมที่นอนได้)


เอ้า เดินต่อไปเจอ Ipoh Boutique Hotel ก็เข้าไปติดต่อสอบถาม มีห้องสามคนว่าง ราคาคืนละ 139 ริงกิต ขณะที่นั่งรอคิวเพื่อคุยกับเจ้าหน้าที่โรงแรม ก็มีผู้ชายคนหนึ่งมายืนตรงที่พักบันไดระหว่างชั้นหนึ่งกับชั้นสอง (เคาร์เตอร์ฺโรงแรมอยู่ชั้นสอง) ตรงที่เค้ายืนจะหลบมุม ไม่มีเจ้าหน้าที่โรงแรมเห็น เค้ากวักมือเรียกอาซิ่ม อาซิ่มก็งง เค้าเรียกใครอ่ะ ก็สะกิดเฮียนนท์ให้ดู เค้าก็กวักมือเรียกอีก เฮียนนท์ก็ลงบันไดไปหาเค้า อาซิ่มก็ตามลงไป พร้อมเรียกปะป๋าไปด้วย

เค้าถามเฮียนนท์ว่าจำเค้าได้ไหม เมื่อกี้เราเจอกันที่เคาร์เตอร์ French Hotel เฮียนนท์จำไม่ได้แต่ก็พยักหน้าไป เค้าบอกว่าเค้ามีห้องว่างที่โรงแรม เค้าพาเราเดินกลับไปที่ French Hotel ตอนแรกอาซิ่มเข้าใจว่าเค้าเป็นเจ้าหน้าที่โรงแรมมาบอกว่า ตอนนี้มีห้องว่าง แต่ระหว่างเดินกลับไปโรงแรม เค้าบอกว่า เค้าจองไว้สองห้อง แต่ใช้ห้องเดียว มีห้องว่างหนึ่งห้อง

เมื่อไปถึง French Hotel เค้าบอกเจ้าหน้าที่โรงแรมว่า อีกห้องหนึ่งให้เราพัก คุณผู้ชายคนนี้เค้าให้ห้องพักเราฟรีค่ะ เค้าจองและจ่ายเงินล่วงหน้ามาแล้ว เจ้าหน้าที่โรงแรมบอกว่า ห้องที่จองมาพักสองคน แต่เรามีสามคน ต้องจ่ายค่าที่นอนเสริม 40 ริงกิต ก็ยินดีจ่ายค่ะ จ่ายไป 40 ริงกิตแบบงงๆที่ได้ห้องพักฟรี แล้วเค้าก็ขึ้นห้องพักไปกับภรรยาและลูกสาว

เราต้องรอเจ้าหน้าที่จัดที่นอนเสริม แล้วสอบถามเจ้าหน้าที่ว่า เค้าพักอยู่ห้องเบอร์อะไร เจ้าหน้าที่ถามว่า รู้จักกันมาก่อนรึเปล่า เราบอกเปล่าค่ะ



ห้องพักของเรากับของเค้าอยู่ติดกัน พอเก็บกระเป๋าเสร็จ อาซิ่มกับเฮียนนท์ก็เดินไปเคาะประตูห้องเค้า พอเค้ามาเปิด ก็ให้ส้มลูกเล็กที่อาซิ่มหิ้วมาจากเมืองไทยให้เค้าค่ะ เพื่อตอบแทนที่เค้าให้ห้องพักฟรี เค้าไม่เอาค่ะ แต่เค้าถามกลับมาว่า กินข้าวกันรึยัง ก็ตอบว่า ยังค่ะ เค้าบอก งั้นไปกินข้าวกัน อาซิ่มก็บอกได้ๆ ไปกิน Chicken Rice กัน เค้าบอก No No เดี๋ยวเค้าจะพาไปกินอาหารอร่อยๆ ของอิโปห์

เดินตามพวกเค้าไปค่ะ นึกว่ากินแถวโรงแรม เปล่าค่ะ เค้าพาไปขึ้นรถเค้า ขับพาไปไกลเลยค่ะ ไปร้านอาหารของคนจีน คนแน่นร้าน รออาหารนานมาก อาหารมานี่อร่อยจริงๆค่ะ อร่อยสุดยอด มีจานหนึ่งคล้ายๆแกงส้มใส่ปลากระเบน อร่อยมาก พวกเราคุยกันนานเลย พวกเค้าเป็นตนจีนมาเลย์ พักอยู่ในกัวลาลัมเปอร์ เพิ่งกลับจากเที่ยวเมืองไทย เที่ยวเมืองไทยด้วยการขับรถคันนี้ไป โอ้ว สุดยอด นี่เป็นขากลับจากเมืองไทย แล้วแวะพักที่อิโปห์คืนหนึ่ง รุ่งขึ้นก็จะขับกลับกัวลาลัมเปอร์ เค้าขับเที่ยวกับครอบครัวเพื่อนอีกคันหนึ่ง แต่เพื่อนไม่พักโรงแรม ตรงกลับไปกัวลาลัมเปอร์เลย ห้องพักเลยว่างหนึ่งห้อง

เราถามเค้าว่า รู้ได้ยังไงว่าเราออกจาก French Hotel แล้วเดินไปโรงแรมไหนต่อ ภรรยาเค้าตอบว่า เค้ามองเราอยู่ว่าเราเดินไปทางไหน ขอบคุณมากนะคะ ที่มองตามว่าเราเดินไปโรงแรมไหนและเดินตามไปเรียกเรากลับมาพักฟรี

ทานอาหารอิ่ม เรานั่งคุยกัน แล้วเค้าก็บอกว่า ไปกันเถอะ อ้าว แล้วค่าอาหารล่ะ เค้าบอกว่า จ่ายแล้ว อ้าว จ่ายตอนไหน งง น่าจะตอนที่ภรรยาเค้าไปเข้าห้องน้ำ นั่นคือไปจ่ายเงิน เราก็ไม่รู้ว่าค่าอาหารเท่าไหร่ บอกเค้าว่าเราจะจ่ายให้ เค้าไม่รับเงิน เค้าเลี้ยงเรา โอ้ว ทำไมดีกับเราอย่างนี้ เดินไปตามเราที่โรงแรมอื่นให้มาพักฟรีที่ French Hotel และชวนเรามากินข้าว ขับรถพามากิน แล้วยังเลี้ยงอาหารเราอีกด้วย ขอบคุณมากๆค่ะ อิ่มแล้วกลับห้อง นอนหลับฝันดีค่ะ