เมื่อวันก่อนได้ไปทำกิจกรรมร่วมกับคนที่ชอบทั้งวันเลยค่ะแต่มีเพื่อนหลายคนมาด้วย ตอนที่นั่งคุยกันก็เขินๆนะคะแต่เก็บอาการอยู่ แต่แบบโครตอึดอัดเลยค่ะพอระหว่างกลับบ้านก็บ่นหิวมาตลอดทางกับเพื่อนจนแยกกัน มันก็ไปนึกถึงตอนนั่งมองหน้าเค้าอะค่ะตอนได้มองตาทำนู้นทำนี้ด้วยอะไรทำนองนั้นตอนที่นึกถึงประมาณ20นาทีแรกมันไม่ค่อยรู้สึกอะไรพอเดินซื้อของกินตามสัญชาตญาณความหิวได้มาเต็มไม้เต็มมือ พอนั่งรถเข้าบ้านก็คิดถึงเค้าอีกแล้วค่ะทีนี้นึกแบบภาพทุกท่าทางที่เห็นวันนั้นมันเหมือนลอยอยู่รอบตัวเลยค่ะทีนี้ก็เริ่มเหมือนคนบ้าแล้วค่ะ นั่งยิ้มคนเดียวขำบ้างอะทำนองนั้นถึงบ้านก็ยังคิดถึงเค้าอยู่จนจัดการตัวเองเสร็จสับมานั่งเล่นคอมแกะถุงก๋วยเตี๋ยวที่ซื้อมาก็คิดถึงค่ะแบบตอนนั้นจขกท. ก็เริ่มคิดแล้วนะคะว่าตัวเองชอบเค้าจริงหรอวะเนี้ยเกินไปแล้วป้ะนึกอะไรนักน้าแต่เหมือนความคิดแบบนั้นมันโดนความคิดถึงกลบหมดอะคะ55555555555 แกะเสร็จกินไปนึกไปสรุปกินไปสองคำอิ่มเลยค่ะข้าวเกรียบปากหม้อซื้อมาก็ไม่หันไปแลเลยค่ะแบบอิ่มแบบโครตๆเลยอะค่ะใจมันก็อิ่มแปลกๆ รวมๆวันนั้นจขกท.ได้กินข้าวมื้อเดียวคือข้าวกลางวันอะค่ะ เลยสงสัยว่าไอการที่เรานึกถึงคนที่ชอบมันทำให้อิ่มได้จริงๆหรอค่ะ ใครเคยมีประสบการณ์แปลกๆแบบนี้แชร์หน่อยค่ะกลัวเป็นบ้า ขอบคุณค่ะ