การปรองดอง  ต้องดูก่อนเรื่องความขัดแย้งคืออะไร
1.อุดมการณ์  (ในต่างประเทศ ขนาดแม้คนละศาสนากันยังอยู่กันได้)
2.เรื่องความชอบ  (อันนี้ถ้ามองส่วนรวมเป็นหลัก ยังไงเสียใครชอบใครมันไม่ยากเลยถ้าพูดด้วยเหตุและผลจนเข้าใจ)

    คราวนี้มาเรื่องปรองดอง จะว่าคือการการให้อภัยหรืออะไรก็แล้วแต่หรือการอยู่กันได้ด้วยละข้ามความขัดแย้งนั้น  ทำไมจะเป็นไปไม่ได้   บางคนหน้าตากันยังไม่เคยเห็น นิสัยส่วนตัวไม่เคยรู้จัก จะมาเกลียดอาฆาตแค้นอะไรกันขนาดนั้น   ยกเว้นพวกที่เสียผลประโยชน์ที่มีผลประโยชน์ร่วม ที่จะยอมเสียผลประโยชน์ไม่ได้  แต่ถ้าคนทั่วไปที่มองเรื่องการเมืองคือ   การทำเพื่อประโยชน์ส่วนรวมโดยแท้จริง ถ้าหากเห็นแก่ประโยชน์ชาติส่วนรวมโดยแท้จริง มองไม่เห็นส่วนไหนเลยที่จะบอกว่าปรองดองไม่ได้  ส่วนใหญ่พร้อมให้อภัยในความเห็นต่างได้อยู่แล้ว ยกเว้นคดีอาญาร้ายแรง กับหมิ่น และก่อการร้าย และทุจริต

        
         คนที่โดนหลอกไปชุมนุมบางส่วน ที่ละเมิดกฏอัยการศึก หรืออะไรต่างๆ คนเหล่านี้เขามาเพราะอะไร อุดมการณ์จริงๆหรือมาโดยไม่รู้เรื่อง บางส่วนมาด้วยอุดมการณ์ แต่บางส่วนก็เป็น.....  ถ้าคนที่โดนจับแล้วได้รับการไม่เอาความผิดเขาเหล่านี้ก็พอใจ และแฮปปี้ ก็ยังมองไม่เห็นอีกอยู่ดีว่าทำไมจะเกิดขึ้นไม่ได้

         มีแค่พวกเดียวจริงๆที่คิดว่าจะเกิดปรองดองไม่ได้ คือพวกที่เสียผลประโยชน์ หรือ ใจตกอยู่ใต้เหวที่ มีทิฐิ ความอาฆาตแค้น คนที่เห็นตรงกันข้าม ทั้งที่หน้าตาไม่เคยเห็น ไม่เคยสัมผัส   ผมเชื่อว่ามีพวกแบบนี้  ก็ปล่อยเขาไป ใครไม่อยากปรองดองให้ชาติสงบสุขก็ปล่อยไป ผมเชื่อมันแค่ส่วนน้อยจับรวมกันยังไม่เต็มสนามฟุตบอลเลย  ไม่ต้องบอกนะพวกไหน

        ส่วนผมและส่วนมาก ผมเชื่อว่าคนไทยพร้อมให้อภัยซึ่งกันและกัน ถ้ามองไปวันข้างหน้าที่ไม่อยากลูกหลานมารับความอาฆาตแค้น จากสิ่งที่เขาไม่ได้ทำ จากพวกที่มีมิจฉาทิฐิ  พวกที่ปล่อยวางไม่เป็น ให้อภัยไม่เป็น ก็อย่าไปปรองดองกับพวกนี้เอาคนส่วนใหญ่ คนธรรมดาทั่วไปดีกว่า ปล่อยให้อีก ไม่เกิน 50 ปีก็มลายสิ้นทั้งอินทรีย์หมดแล้ว  ประเทศไทยไม่ได้สร้างมาแค่สิบยี่สิบปี แต่มีมาหลายร้อยปี   นี่แค่เสี้ยวเดียว ใครอยากติดกับความอาฆาตแค้นเชิญอยู่ไปจนร่างกายหายไปละกัน   สำหรับผมไม่อยากให้ลูกหลานต้องมาแบกรับสิ่งเหล่านี้จากรุ่นผมก่อนหน้า และลูกหลานด่าว่าตามหลัง ว่าพวกไม่มีหัวคิด จิตใจมืดบอด มีแต่ความเห็นแก่ตัว  ผมกลัวนอนหลับไม่สนิท