เชื่อว่าในชีวิตของใครหลายๆคน หรืออาจจะทุกคนเลยก็ว่าได้ คงจะเคยได้ยินคำถามนี้ "โตขึ้นหนูอยากเป็นอะไร"
และเชื่อว่าหลายๆคนก็คงจะตอบคำถามนี้กับตัวเองได้อย่างแน่ชัดแล้วว่า "โตขึ้นหนูอยากเป็นอะไร"
แต่ในขณะเดียวกันก็ยังมีอีกหลายๆคนที่ยังตอบตัวเองไม่ได้เช่นกันว่า "โตขึ้นหนูอยากเป็นอะไร"
ถ้าหากในวัยเด็กคำถามนี้เป็นถามที่หาคำตอบได้ง่ายแสนง่าย แทบจะทุกคนก็จะตอบว่า โตขึ้นผมอยากเป็นอย่างนั้น โตขึ้นหนูอยากเป็นอย่างนี้ เป็นหมอ เป็นพยาบาล เป็นครูอาจารย์ เป็นตำรวจ เป็นทหาร และอาชีพอื่นๆอีกมากมาย ทุกคนต่างก็วาดฝัน ว่าในสักวันฉันจะเป็นแบบนี้ และ จขกท. ก็คือหนึ่งในนั้น เป็นเด็กคนหนึ่งที่คิดแบบนั้น วาดฝันอนาคตบนเส้นทางอันสวยหรูที่โรยไปด้วยกลีบกุหลาบ แต่เมื่อเวลาผ่านมาจนถึงจุดจุดหนึ่ง เริ่มได้รู้จักกับคำว่า "เวลาเปลี่ยนความคิดคนเราก็เปลี่ยน" จริงๆก็ไม่ได้คิดอะไร เราก็คงเป็นเหมือนคนทั่วไปนั้นแหล้ะ หากแต่ในขณะที่คนอื่นเค้าพยายามใฝ่คว้าวาดหวังความฝันตัวเองให้สูงขึ้น แต่ตัวเรากลับวาดหวังความฝันตัวเองให้ลดลงมาเรื่อยๆ ใจคิดเพียงเวลาเปลี่ยนความคิดเปลี่ยน แต่เปล่าเลยความจริงเราก็เพียงแค่โกหกตัวเองเท่านั้น เพราะในใจลึกๆเราก็ยังหวังที่จะเป็นดังเช่นนั้นอยู่ เพียงแต่บอกตัวเองว่าความสามารถเราคงไม่มากพอ เราไม่ได้เก่งอะไรขนาดนั้น เรามันก็แค่พวกหวังสูง แต่จริงๆมันก็แค่คำหลอกตัวเอง หรืออันที่จริงมันเป็นแค่คำปลอบใจของคนที่แพ้ ไม่ขยัน ไม่พยายาม ไม่ทะเยอทะยาน ต่างหากล่ะ มันก็เลยทำให้เราจมปลักอยู่กับความพ่ายแพ้อย่างนี้ไง แต่ถ้าเราลองเปลี่ยนทัศนคติของตัวเองดู พยายามอีกนิด ขยันอีกหน่อย เพิ่มความทะเยอทะยานเล็กน้อย เชื่อมั่นในตัวเองให้มากขึ้น อนาคตที่เราหวังไว้มันก็ไม่ไกลเกินเอื้อมหรอก เราอย่ามัวแต่สรรหาคำมาปลอบใจตัวเอง แต่จงลงมือทำ ขอแค่คุณเชื่อมั่น สักวันคุณก็จะทำได้
อันที่จริง จขกท. ไม่ได้เขียนกระทู้นี้ขึ้นมาให้คุณตอบคำถามนี้หรอก เพียงแค่อยากให้คุณ มองเห็นว่าบางทีคุณอาจจะมีเป้าหมายที่ชัดเจนอยู่แล้ว เพียงแต่คุณอาจจะมองข้าม หรือขาดความพยายามไปบ้าง มันเลยทำให้คุณไขว่เขวไปบ้าง แต่อีกไม่นานคุณก็จะสามารถตอบตัวเองได้แล้วว่า "โตขึ้นหนูอยากเป็นอะไร"
"โตขึ้นหนูอยากเป็นอะไร"
และเชื่อว่าหลายๆคนก็คงจะตอบคำถามนี้กับตัวเองได้อย่างแน่ชัดแล้วว่า "โตขึ้นหนูอยากเป็นอะไร"
แต่ในขณะเดียวกันก็ยังมีอีกหลายๆคนที่ยังตอบตัวเองไม่ได้เช่นกันว่า "โตขึ้นหนูอยากเป็นอะไร"
ถ้าหากในวัยเด็กคำถามนี้เป็นถามที่หาคำตอบได้ง่ายแสนง่าย แทบจะทุกคนก็จะตอบว่า โตขึ้นผมอยากเป็นอย่างนั้น โตขึ้นหนูอยากเป็นอย่างนี้ เป็นหมอ เป็นพยาบาล เป็นครูอาจารย์ เป็นตำรวจ เป็นทหาร และอาชีพอื่นๆอีกมากมาย ทุกคนต่างก็วาดฝัน ว่าในสักวันฉันจะเป็นแบบนี้ และ จขกท. ก็คือหนึ่งในนั้น เป็นเด็กคนหนึ่งที่คิดแบบนั้น วาดฝันอนาคตบนเส้นทางอันสวยหรูที่โรยไปด้วยกลีบกุหลาบ แต่เมื่อเวลาผ่านมาจนถึงจุดจุดหนึ่ง เริ่มได้รู้จักกับคำว่า "เวลาเปลี่ยนความคิดคนเราก็เปลี่ยน" จริงๆก็ไม่ได้คิดอะไร เราก็คงเป็นเหมือนคนทั่วไปนั้นแหล้ะ หากแต่ในขณะที่คนอื่นเค้าพยายามใฝ่คว้าวาดหวังความฝันตัวเองให้สูงขึ้น แต่ตัวเรากลับวาดหวังความฝันตัวเองให้ลดลงมาเรื่อยๆ ใจคิดเพียงเวลาเปลี่ยนความคิดเปลี่ยน แต่เปล่าเลยความจริงเราก็เพียงแค่โกหกตัวเองเท่านั้น เพราะในใจลึกๆเราก็ยังหวังที่จะเป็นดังเช่นนั้นอยู่ เพียงแต่บอกตัวเองว่าความสามารถเราคงไม่มากพอ เราไม่ได้เก่งอะไรขนาดนั้น เรามันก็แค่พวกหวังสูง แต่จริงๆมันก็แค่คำหลอกตัวเอง หรืออันที่จริงมันเป็นแค่คำปลอบใจของคนที่แพ้ ไม่ขยัน ไม่พยายาม ไม่ทะเยอทะยาน ต่างหากล่ะ มันก็เลยทำให้เราจมปลักอยู่กับความพ่ายแพ้อย่างนี้ไง แต่ถ้าเราลองเปลี่ยนทัศนคติของตัวเองดู พยายามอีกนิด ขยันอีกหน่อย เพิ่มความทะเยอทะยานเล็กน้อย เชื่อมั่นในตัวเองให้มากขึ้น อนาคตที่เราหวังไว้มันก็ไม่ไกลเกินเอื้อมหรอก เราอย่ามัวแต่สรรหาคำมาปลอบใจตัวเอง แต่จงลงมือทำ ขอแค่คุณเชื่อมั่น สักวันคุณก็จะทำได้
อันที่จริง จขกท. ไม่ได้เขียนกระทู้นี้ขึ้นมาให้คุณตอบคำถามนี้หรอก เพียงแค่อยากให้คุณ มองเห็นว่าบางทีคุณอาจจะมีเป้าหมายที่ชัดเจนอยู่แล้ว เพียงแต่คุณอาจจะมองข้าม หรือขาดความพยายามไปบ้าง มันเลยทำให้คุณไขว่เขวไปบ้าง แต่อีกไม่นานคุณก็จะสามารถตอบตัวเองได้แล้วว่า "โตขึ้นหนูอยากเป็นอะไร"