เรื่องมันก็มีอยู่ว่า
                 เราอายุ23ปี ก่อนที่เราจะมาคบกับเเฟนคนนี้ เราเป็นโสดมาก่อน และก็โสดมาเป็นเวลาค่อนข้างนาน 3-4ปีได้ แต่ระยะเวลาที่โสดก็มีคุยกับคนอื่นๆบ้าง คุยๆคบๆ ตามประสาวัยรุ่นทั่วไป จนเรียนจบเเละเข้าสู่วัยทำงานก็มาเจอเเฟน ตอนนี้พึ่งคบกันได้เกือบๆจะครึ่งปีละแหละ เรารู้สึกงี่เง่า แล้วก็เอาเเต่ใจมาก เล็กๆน้อยๆก็งอนได้หมด เเฟนอาจจะรู้สึกว่าเราไม่ได้งอนจริงจังเพราะว่าเรางอนแต่ก็ยังพูดคุยกับเค้าหัวเราะ เฮฮา เล่น หยอกล้อกัน เหมือนปกติ แต่ในใจเราไม่ปกติเลย รู้สึกน้อยใจ แล้วก็นอยด์ๆตลอดเวลา เรื่องที่งอนก็ไร้สาระมาก เรื่องเฟสบุคบ้าง เรื่องกินข้าว  เรื่องเเฟนพาเราไปตอนเค้ากินสังสรรค์กับเพื่อนเเล้วไม่กลับตรงเวลาที่ตกลงกันไว้ก่อนไป เรื่องเเฟนกลับห้องไม่รอ (ก็ตอนเช้านางบอกเราว่าจะรอกลับพร้อม เราเลิก5โมง เเฟนเลิก4โมง) เรื่องงอนจนน้ำไหลเลยก็เรื่องที่เราบ่นนู่น บ่นนี่ เเล้วเเฟนพูดมาคำนึงว่าแต่ก่อนเราไม่เซ้าซี้แบบนี้นะ คือเเฟนเป็นคนตามใจเรามาก น้ำตานี่ไหลเลยค่ะ  เเล้วเขาเห็นเราเงียบๆไปก็มากอดมาถามว่าเราเป็นอะไร งอนอะไรหรอ ในใจเรานี่เเบบเอ้าา เมื่อกี้ที่พูดนี่คือความรู้สึกจริงๆที่คิดในหัวแล้วเผลอหลุดพูดมาใช่ไหม เค้าก็ถามว่างอนเรื่องนั้นหรอ หรือเรื่องนี้  แล้วก็ไล่มาถามเรื่องที่บอกเซ้าซี้อ่ะหรอ เราก็เลยตอบว่า อือ เค้าก็ขอโทษ บอกไม่ได้ตั้งใจ เราก็เลยอ่าๆ แต่อย่างที่บอก มันก็จำตลอด พยายามแล้วมันก็ยังคงอยู่ในหัว
พอเราย้อนๆกลับไปคิดดูคือเรื่องมันก็เล็กมาก และบางเรื่องเค้าก็มีเหตุผล แต่มันก็ยังรู้สึกนอยด์ๆอยู่ดี ซึ่งก่อนหน้านี้ที่เราโสด เราไปไหนมาไหนคนเดียวได้สบายมาก ทำทุกเรื่องได้ด้วยตัวเอง กินข้าว ดูหนัง ฟังเพลง เที่ยวกับเพื่อน ไม่มีเพื่อนก็ไปคนเดียวได้ มันสบายใจมากกว่าตอนนี้ต้องมานั่งรู้สึกอะไรแบบนี้ พอมาทบทวนดูเราก็เลยคิดว่า จริงๆแล้วเราอาจจะไม่ได้เหมาะกับการที่ต้องมีใครมาอยู่ข้างๆหรือป่าว เหมือนเเต่ก่อนเราเคยสบายใจกว่านี้ ถึงแม้ว่ามีเค้าอยู่เราจะมีความสุขแต่มันก็ทุกข์ด้วย  จนตอนนี้สับสนมาก
เราจะกลับมาอยู่คนเดียวหรือว่าเราควรแก้ไขเรื่องงี่เง่าดี  จะต้องเอาไงดี เห้ออ