"มาร">>ไม่ขออธิบายเฟิ่นเฟ้อแล้วกัน
ความจริงแล้วมารคือความเห็นแก่ตัว
ความเห็นแก่ตัวเป็นอย่างไร
ตอบตามตรงก็คือการนึกถึงประโยชน์ของตนเองก่อนประโยชน์ผู้อื่น
เห็นแก่ตัวแล้วมันโลภอยากพอกพูน
เห็นแก่ตัวแล้วมันโกรธห่วงผลประโยชน์
เห็นแก่ตัวแล้วมันเข้าข้างตัวเองและคิดเอาแต่ได้
ความเห็นแก่ตัวมีอยู่ในใจคนได้ชื่อว่ามารด้วยเหตุนี้
แต่เมื่ออุทิศตัวเสียสละแล้วมันกลับมีใจกว้าง
ราวกับใจของพระโพธิสัตว์
ทำให้สามารถสำรวมใจหักห้ามกิเลสได้ ทำให้มีพุทธิลอยเด่น
มารก็สิ้นฤทธิ อารมณ์หรือก็ร่มเย็นเป็นคนดี
😉