ขอเกิ่นก่อนนะคะ เรื่องนี้เกิดขึ้นตั้งแต่จำความได้ หนูนอนกับแม่ตั้งแต่เด็กๆ แต่พ่อหนูแยกกันอยู่ค่ะ เรื่องนี้อาจจะเป็นปัญหาที่ทำให้แม่เกิดอาการแบบนี้ แม่หนูเป็นคนร่าเริงค่ะ ในตอนเช้าทุกวันพระแม่หนูจะใส่บาตรทำบุญและกรวดน้ำหลังใส่บาตร หนูเห็นแม่คุยกับต้นไม้ตอนกรวดน้ำเป็นประจำ เรื่องมันเริ่มเกิดขึ้นวันศุกร์ซึ่งเป็นที่หนูสามารถนอนดึกได้ ตอนนั้นหนูทำการบ้านอยู่ห้องนั่งเล่น ซึ่งอยู่ระหว่างกลางห้องนอนกับห้องพระ จนตอนนั้นเวลา9.40 หนูได้ยินสวดมนต์ซึ่งเป็นกิจวัตรประจำวันของแม่ พอแม่สวดมนต์เสร็จแม่ได้เดินมาหยุดอยู่ข้างของหนูและพูดว่า วันนี้อย่านอนดึกด้วยน้ำเสียแข็งกระด้าง หนูจึงหันไปด้วยความที่ตกใจในน้ำเสียงของแม่เพราะหนูตกใจมากที่เสียงแม่แปลกๆและน่ากลัว ปรากฎว่าแม่มองมาทางหนูด้วยสายตาประหลาด ไม่เหมือนแม่คนเดิมที่ฉันเคยรู้จักด้วยความที่ฉันทำโครงแบบเคร่งเคลียดจึงตอบแม่ไปว่า อะหยัง!(เป็นภาษาถิ่น) แต่แม่ไปตอบและเดินเข้าไป แต่หนูได้ยินแม่พึมพำในลำคอว่า เตือนแล้ว หนูได้นั่งทำงานไปเรื่อยๆจนหนูเริ่มง่วงจึงแหงนหน้าไปมองนาฬิกาตอนนั้นเวลา23.07 แล้วเพื่อนก็ทักfaceมาบอกว่านอนได้แล้วนะ คืนนี้มันศุกร์13
แต่หนูก็ไม่ได้สนใจเพราะคิดว่าเป็นเรื่องไร้สาระ หนูจึงทำงานต่อไปเรื่อยจนใกล้เที่ยงคืน หนูได้ยินเสียงมาจากห้องแม่ เสียงนั้นคล้ายๆคนขาดอากาศหายใจ มันคล้ายๆเสียง คร่อก... เป็นอยู่หลายครั้งเว้นระยะห่างเป็นช่วงๆ ฉันเลยตะโกนถามแม่ไปว่า แม่ย่ะหยังหนะ! (เป็นภาษาถิ่น) และแล้วก็มีเสียงตุ๊กแกดังขึ้นซึ่งเป็นสิ่งที่หนูกลัวมาเพราะตอนเด็กแม่มักจะบอกว่าอย่านอนดึกเดี๋ยวตุ๊กแกจะกินตับรวมถึงภาพลักษณ์ของตุ๊แกที่ดูน่าขยะแขยงอีกด้วยหนูขนลุกไปหมดทั้งตัวและคิดถึงเรื่องที่เพื่อนบอกว่า ศุกร์ 13 และแล้ว เสียงของแม่ก็ดังอีกครั้ง ครั้งนี้ชัดเจนกว่าครั้งอื่น ดังมาก มันดังจนหนูไม่ไหวหนูเลยตัดสินใจลุกไปหาแม่แล้วบอกแม่ว่า.... แม่นอนตะแคงเถอะ กรนดังจริง แม่ลืมตาแล้วโมงหน้าหนูอย่างคาดโทษแล้วพูดว่า พูกตื่นเจ๊า จะฮ้องยิหยัง(เป็นภาษาท้องถิ่น) มันเป็นศุกร์13ที่สยองจริงๆ