ยืมของเพื่อนมาเล่าค่ะ
ตั้งแต่เกิดจนจำความได้ จนตอนนี้อายุสามสิบแล้ว พ่อยังไม่เลิกเล่นการพนันเลยค่ะ ให้แต่มีเงินไม่ได้เล่นจนหมด มีที่ขายที่ มีรถขายรถ ขายทุกสิ่งทุกอย่าง ที่มันเป็นเงินไปเล่นได้ ซื้อทองให้ทุกวันพ่อก็เอาไปขายหมด ที่ดินที่มีอยู่ก็เริ่มขายทีละนิดทีละนิด เอาที่ไปจำนำเราไปไถ่ให้ก็ไปจำอีก พอเราไปไถ่ให้อีก ก็ขายขาดเลย อยากทำธุรกิจอะไรเราก็ออกทุนให้ แต่พอทำได้เงินมา ไม่เก็บเอาไว้ทำทุน ที่นี่ก็ไม่มีเงินทุนก็เจ๊ง พอเริ่มไม่มีอะไรจะขายแล้ว ของที่บ้านก็เริ่มหาย เริ่มมาเอาของเราของพี่ของน้องไปจำ ครั้งล่าสุดคือขโมยรถที่ชื่อเป็นของพี่สาวเราไปจำนำค่ะ ให้เงินแต่ละครั้งแทนที่จะเก็บไว้ซื้อของดีดีกิน ก็เอาไปเล่นหมด มีที่ปู่ย่าให้แทนที่จะเก็บไว้ให้ลูกบ้าง ไม่มีเลยสักชิ้นขายหมด ชอบไปยืมคนนั้นคนนี้ ให้เขามาตามเก็บกับลูกๆ จนเราทนไม่ไหว ต้องไปบอกเจ้าหนี้ว่าเราไม่รับผิดชอบแล้วนะ ขายที่ได้เป็นล้านก็ใช้หมดคนเดียว เราเบื่อค่ะเราเหนื่อย แต่คำว่ากตัญญูมันค้ำคออยู่ เดี๋ยวไม่ให้ก็หาว่าอกตัญญู ตั้งแต่เด็กก็ไม่เคยหาเลี้ยง ไม่เคยดูแล มีแต่แม่ เราควรทำไงดีคะเพื่อน ช่วยแนะนำเราทีค่ะ#เขียนมัวซั่วหน่อยนะคะ มันอัดอั้นค่ะ