สวัสดีเพื่อนๆที่น่ารัก วันนี้มีเรื่องอึดอัดใจมากอยากจะระบายออกมาเป็นตัวอักษรสื่อไป เผื่อมีใครผ่านเข้ามาแวะเวียนอ่านสายตาแว๊บๆ และสละเวลาอันมีค่ากวาดสายตาผ่านแล้วหากว่าอ่านแล้วตรงกับประสปการณ์ใครบ้าง และก็หวังว่าท่านๆจะกรุณาแนะนำชี้แจงแถลงไขความเป็นมาเป็นไปเกี่ยวกับประเด็นนี้บ้างจักขอบพระคุณมากๆ นี่ก็เป็นกระทู้แรกที่ จขกท. ตัดสินใจอยู่นานเนื่องจากโดยส่วนใหญ่แล้วก็ท่องเว็ปอ่านๆ แต่มันก็อยากระบายความรู้สึกอยู่เหมือนกันแต่ก็ไม่กล้าซะที เพราะเราเรียบเรียงเนื้อหาไม่ค่อยจะเก่ง แต่บอกเลยว่าเรื่องที่เราอยากจะเขียนนี่มันก็เป็นเรื่องส่วนตัวอ่ะนะครับแต่ไม่รู้จะทำยังไงให้เรื่องนี้ไม่ได้เกิดขึ้นกับตัวเราคนเดียวแล้วก็จบลงที่เราคนเดียวโดยไม่ฝากอะไรใว้เผื่อว่าสักวันนึงจะมีใครผ่านมาและก็หวังเป็นอย่างยิ่งหากว่าใครคนนั้นคือเธอคนนั้นแม้จะสักสิบยี่สิบปีมันก็ยังดำรงค์คงอยู่ไม่อาจเปลี่ยนแปลงไป แม้ว่าในวันนั้น เรื่องของเราอาจจะจบไปแล้วก็ตามหรือยังไงก็แล้วแต่ แต่สำหรับเรื่องเมื่อวานและวันนี้นี้นมันเป็นความรู้สึกดีที่ชัดเจนมากๆ จากใจ จขกท.ที่มีต่อเธอ ณ เวลานี้ ดังงนั้นสิ่งที่ จขกท.ทำได้ ณ เพลานี้คือ ถ่ายทอดออกมาเป็นตัวอักษรทิ้งเอาใว้ ในโซเชี่ยวนี่แหละคงดีที่สุดแล้ว  จึงขอเล่าเป็นตอนๆตั้งแต่เริ่มต้นจนถึงปัจจุบันขณะดังนี้เอย ผิดพลาดประการใดขอน้อมรับคำแนะนำเพิ่มเติมอย่างสุดซึ้งครับ

ตอนที่ 1 รู้จักกันได้อย่างไร
ตอนที่ 2 รักเธอเพราะอะไร
ตอนที่ 3 รักดำเนินไปอย่างไร
ตอนที่ 4 ทำไมต้องมีวันนี้เพราะเหตุผลอะไร
ตอนที่ 5 แล้วต่อจากนี้ไปจะทำอะไร


                  ....มาเริ่มเลยละกัน ..
ตอนที่ 1 รู้จักกันได้อย่างไร
เราเจอกันโดยผีผลักหรือเพื่อนผลักก็ยังสงสัยอยู่จนทุกวันนี้ แต่ที่รู้ๆก็คือมันใช่มากๆ เป็นความบังเอินที่อยากจะขอบคุณความบังเอินนั้นจริงๆที่ทำให้เราได้พบเธอและมีโอกาศได้รู้จักกับเธอ เราพบกันที่ ร้านเหล้าเล็กๆแห่งหนึ่งและ    เธอก็เป็นนักดนตรีเธอร้องและเต้นเก่งมากๆ ผมชอบมองเวลาเธอเต้นให้ดูและเพลงนั้นยังคงตราตรึงติดหูมาจนทุกวันนี้ ,,,, เธอทำให้ฉันเป็นคนที่สายตายาว..........และพอเพลงจบเธอก็จะมานั่งคุยเป็นเพื่อนจนเราแลกไลน์กันและก็คุยกันมาเรื่อยๆ ซึ่งด้วยอายุเธอมากกว่า จขกท. มาก เธอคงมีแฟนแล้วเธอคงไม่มาสนใจเด็กๆอย่างเรามั้ง ใจมันก็คิดไปอ่ะครั้นจะไม่สานต่อก็เสียดายเพราะเธอคือสเป็คเลยคือเป๊ะมากๆ มองรูปถ่ายเธอทีไรหรือนึกถึงทีไร มันทำให้เผลอยิ้มออกมาแบบไม่รู้ตัว ดังนั้นสิ่งที่ทำได้เพื่อจะได้คุยได้ใกล้ชิดพี่เค้าก็คือการขออาสาไปรับส่งพี่เค้าหากวันไหนพี่เขาสะดวกจะให้เราไปรับส่ง วันนั้นแหละเป็นวันที่หัวใจหนุ่มน้อยฟูสุดๆ เรียกว่าเหมือนความรู้สึกรักครั้งแรกยังไงบอกไม่ถูก เอาแล้วเราหลงรักคนแก่กว่าสะแล้วไงเรา จนเราเผลอตัวไปงอลพี่เขาในบางครั้งที่แอบส่องเฟสพี่เขาตอนเขาเม้นตอบโต้กัน อื้อหือ หัวใจหนุ่ม