สวัสดีค่ะ ขอเข้าเรื่องเลยนะคะ

ตอนนี้กำลังกังวลเพราะกลัวตัวเองเป็นจิตอ่อนๆค่ะ
คือตัวเรามีปัญหา เป็นเหมือนปมในใจตั้งแต่สมัยเด็กแล้วค่อยๆสะสมมา
พอเริ่มโตก็ค่อยๆมานั่งคิดทบทวนพฤติกรรมและความคิดของตัวเองจนรู้สึกว่าความคิดของเรา
น่ากลัวและเหมือนคนโรคจิต

แต่ก่อนเคยคิดว่าตัวเองอาจเป็นโรคซึมเศร้าหรือไบโพล่าร์แต่อาการไม่ได้รุนแรงขนาดนั้น ก็พยายามคิดว่า
เออ เราคิดไปเองจนมาวันนี้มีเหตุการ์ณที่เรานั่งเขียนความคิดของตัวเองที่มีต่อเพื่อน ครอบครัว ตัวเอง พอมานั่งอ่านแล้วรู้สึกว่า
ถ้าเราเป็นคนอื่นที่บังเอิญมาอ่านเจอเข้า คงคิดว่าคนเขียนไม่ปกติแน่นอน  เลยเข้าไปคุ้ยข้อมูลว่าตัวเองเป็นอะไรรึเปล่า

จนไปเจอโรคจิตชนิดนี้เข้าค่ะ Borderline Personality Disorder
อาการ
(1) กลัวการถูกทิ้ง พยายามทุกวิถีทางที่จะไม่ถูกทิ้ง
(2)เดี๋ยวรักเดี๋ยวเกลียด ความสัมพันธ์กับผู้อื่นไม่มั่นคงสับเปลี่ยนไปมาระหว่างการยกย่องเทิดทูน กับ ด่าว่าไม่เห็นคุณค่า
(3) สับสนในตัวเอง มีภาพลักษณ์ของตนเองไม่คงที่อย่างมาก “เวลาดีๆใจหาย เวลาร้ายก็ร้ายสุดๆ”
(4)วู่วาม ควบคุมตนเองไม่ได้อย่างมาก เกิดขึ้นในอย่างน้อย 2 สถานภาพจนก่อให้เกิดผลเสีย (เช่น ใช้เงินไม่ยั้ง ขับรถอย่างบ้าระห่ำ กินไม่หยุด เรื่องทางเพศ ใช้สารเสพติด )
(5) ฆ่าตัวตาย/ทำร้ายตนเองอยู่เรื่อยๆ
(6)อารมณ์แปรปรวนง่าย เปลี่ยนไปตามสิ่งแวดล้อมอย่างมาก (เช่น ไม่สบายใจ หงุดหงิด วิตกกังวล มักเป็นไม่กี่ชั่วโมง)
(7) รู้สึกว่าตนเอง "ว่างเปล่า" อยู่ตลอด
(8) เมื่อโกรธจะไม่สามารถควบคุมได้ (เช่น อาละวาด ฉุนเฉียว มีเรื่องชกต่อยอยู่เรื่อยๆ)
(9) สูญเสียความทรงจำ ขาดสติ หรือมีความคิดหวาดระแวงเกิดขึ้นชั่วขณะ


มีข้อ 4 , 5 , 9 ที่ไม่ตรงค่ะ ถึงเราอยากตายแต่ไม่เคยคิดฆ่าตัวตายจริง แค่มีความคิดอยากให้ตัวเองหายไปจากโลกนี้บ่อยๆเท่านั้น
ส่วนข้ออื่นมันตรงจนรู้สึกเหมือนมีคนมานั่งกลางใจเลยค่ะ แต่เรามีปมตั้งแต่สมัยเด็กเคยแสดงอาการเหล่านี้ออกไปแล้วได้รับความดูแคลนหลายครั้ง
ตั้งแต่นั้นอาการเหล่านี้ก็ถูกเก็บไว้ไม่เคยแสดงออกให้ใครเห็นอีกค่ะ

หรือบางทีเราปกติดีมั้ยคะ เราอาจจะคิดไปเองถึงแม้มันจะตรงมากแต่เราก็อาจจะปกติ
มันอาจจะบังเอิญ ช่วยตอบทีนะคะ ขอบพระคุณมากๆค่ะ