โดยธรรมชาติแล้ว คนเป็นพ่อเป็นแม่ก็รักลูกตัวเองเสมอ รักมากกว่าสิ่งอื่นใด แต่ ทำไมแม่เราถึงต้องตะคอกเราไปซะทุกอย่าง เราดูเราเช็คที่ตัวเราหมดแล้วว่าเราทำอะไรผิดไปหรอ กลับบ้านมาก้าวเข้ามาเราสวัสดีแม่ เราโดนด่าเฉยเลยอ่ะ งง อยู่บ้านเฉยๆก็โดน เหมือนเครียดเรื่องหาเงินแล้วมาลงที่เรา คือปกติแล้วเราไม่โดนหรอกค่ะ ไม่ใช่เราทำตัวดีแล้วเรามาทำตัวแย่เป็นคนไม่เอาไหนนะ แต่ตอนเด็กๆตั้งแต่จำความได้ เด็กอะค่ะอนุบาลกินน้ำส้ม แล้วน้ำส้มหก เราก็รีบลุกหาอะไรมาเช็ด(คือเราเชื่อว่าถ้าคนไหนที่มีแม่คล้ายๆแบบนี้เนี้ย ตั้งแต่จำความได้ ก็จะรีบช่วยเหลือตัวเองทันที ถามว่าดีไหม ก็ดีค่ะ แต่เด็กที่ไหนก็ทำได้ ขึ้นอยู่กับผปค.ฝึกฝนเลี้ยงดูมา) ต่อค่ะ เราก็รีบลุกหาอะไรมาเช็ด ยังไม่ทันได้ก้าวเดินบุกขึ้นปุ้บโดนด่าตะคอกแรงมาก เรามาถึงจุดนี้เรากลับ งง กับเด็กแค่นั้นพูดดีๆไม่ได้หรอ หรือจะว่าก็ได้ แต่จำเป็นต้องตะคอกไหม ตะคอกแบบเหมือนจะฉีกเนื้อออกเป็นชิ้นๆ คือเยอะมากเรานอนร้องไห้มุกวันถ้าคืนไหนพ่อเราไม่มาโอ๋ไม่มาเกาหลังลูบหลังพาเรานอน เราจะนอนร้องไห้ทุกคืนเลยค่ะ ตอนนั้นยังไม่ถึงป.3ด้วยซ้ำ เราก็คิดในใจว่านี่เรามาอยู่กับใคร เขาใช่แม่เราหรอ แม่หนูอยู่ไหน ทำไมแม่ถึงให้หนูมาอยู่กับผู้หญิงคนนี้. แล้วก็โดนตะคอกมาตลอดๆ จนมีญาติเรามาอยู้ด้วย เขาคนนั้นโดนแทนเราหมดทุกอย่าง ทุกอย่าง นางมาอยู่ใหม่ๆไง สักพักทนไม่ได้ว่ากับเรื่องแค่นี้ทำไมต้องด่าต้องตะคอกพูดดีๆไม่ได้หรอ เลยเถียงโดนตบเข้าหน้าจังๆ หลังจากนั้นต้องอดทนเขาก็รุ่นเดียวกับเราเนี้ยแหละ แต่ต้องตื่นตีห้าทุกวัน มาทำอาหาร ตั้งนาฬิกาปลุกไว้ พอแม่เราตื่นมาทุกเช้าเราก็ได้ยินแม่เราด่าเขา เราจะคุยกับเขาก็ไม่ได้เพราะคุยแล้วแม่จะมาด่าเราทุกทีด่าแบบที่เคยด่า เราเลยต้องเงียบๆแอบคุยตอนแม่ไปนอนทุกวัน จนวันนึงที่จบมอปลายช่วงหลังๆเขาโดนหนัก โดนด่าตะคอกจน เขาร้องไห้อ่ะทั้งๆที่เขาไม่ใช่คนแบบนั้นเลยเรารุ้เพราะเราอยู่ด้วยมาตั้งแต่เด็กๆ เขาร้องไห้แล้วถามแม่เราว่า ทำไมป้าต้องมาว่าหนูด้วย หนุทำอะไรผิดหรอ แล้วแม่เราก็เงียบ แล้วก็ด่าใหม่ตามสเต็บ เราสงสารเขานะเราเข้าใจเพราะเราก้โดน แต่เรายอมรับว่าเรามีความสุขดี เพราะเราไมโดนแล้วมีเขามาโดนแทน เราเห็นเขากาปฏิทินนับวันที่จะออกจากบ้านเรา พอจบการศึกษาแม่เราจะให้เขาอยุ่ต่อมหาลัยที่นี่ อยุ่เป้นเพื่อนเรา แต่เขาก็ไป ก่อนหน้าที่เขาจะไปเราเห้นเขาหันหลังเราก้วิ่งไปกอดนะคะแล้วอยุๆเราก้ร้องไห้ เราทั้งรุ้สึกขอบคุณแล้วก็ขอโทษเขาค่ะ เหมือนแทนที่เขามาอยุ่เป้นเพื่อนเราแทนที่เราจะคุยจะอะไรเป็นเพือนเขาเรากลับเอาแต่ไปเรียนพิเศษกลับมาก้ขึ้นห้องเลย ปล่อยให้เขาโดนด่าเสร็จก็นั่งทุกข์ใจ คอลกับเพื่อนแทนแต่เขาโชคดีทีมีเพื่อนดีค่ะ เราก้กอดเขาร้องไห้เอาจริงๆเราไม่อยากให้เขาไปค่ะ แต่เราก้เอือม ละอายแก่ใจเพราะเราเองก็รู้ดีว่าเกิดอะไรขึ้นบ้าง เราเลยขอให้เขาอยู่แค่ในใจ พอเขาไป เราก้มาโดนแทน เราเล่าให้เพื่อนเราฟังเพื่อนเราก้ทั้งปลอบทั้ง งง ว่าเพราะอะไรตอนแรกมันก้บอกว่าแม่ก็เป้นแบบนี้แกละรักลูกเลยด่าเลยว่า สักพักมันเริ่มไม่ใช่แล้ว เราดดนด่าทั้งๆที่เรายังไม่ได้ทำอะไร พอเราไม่กินข้าว คือเราเริ่มกินอยุ่ลำบาก เราคิดว่าเขาห่วงเราไงถามเราว่ากินข้าวยัง เราก้เลนบอกว่ากินแล้ว อร่อยมาก พอเรากลับบ้านมา้ราก้สวัสดีเขา เขาก้ด่าเราว่าตอลแหลคือเราไม่ได้กินข้าวอ่ะจริง แต่เรากินกับข้าวที่เขาทำไว้ให้ไง อืมเราก็โดนด่าถูกแล้วแหละอันนี้ แล้วเขาก้ตะคอกเราไปเรื่อยจนเราไม่ไหวตะคอกกลับว่า แม่จะมาว่าให้หนูทำไม หนุพึ่งกลับเข้ามาถึงบ้านยังไม่ทันทำอะไรก้มาว่าให้หนุแล้ว พุดดีๆกับหนูบ้างไม่ได้หรอ แค่นี้แหละเขาเบี่ยงประเด้นไปว่า มันเป้นแบบนี้เพราะเพื่อนที่มันไปคบด้วยไง(พูดกับพ่อเรา พ่อเราเองก้เอือมเหมือนกัน เลยเงียบไม่พุดอะไรถ้าช่วยเราพ่อเราก้โดนแทน มาเรื่องของพ่อ เวลาพ่อกินเหล้าพ่อเราจะโโนด่าโดนทุบ ตอนเราไปรร พ่อขับรถไปส่งเรา เราเห้นภาพสะเทือนใจตลอดคือพ่อเราจะโโนทุบหูซ้ายทุกครั้ง ทุบแรงนะ แรงขนาดที่พอแผลเก่ากำลังจะหายเขาก้ทุบอีก ทุบจนเลือดไหลออกมาอีก เหตุผลหรอ กินเหล้า จนพ่อเรากกินจนเมาหัวราน้ำตื่นขึ้นมาเขสก้ด่าแล้วบอกว่าบ้านนี้ไม่ต้อนรับลูกกุก้อายคนเวลาเมา.../)&-@-฿7;@