เมื่อปี 57 เราเคยตั้งกระทู้ว่าชอบหมอฟันคนหนึ่ง
ซึ่งปัจจุบันนี้เราก็ยังชอบอยู่
ค่อยๆคุย ค่อยๆทักไป โดยที่เขาไม่ค่อยอยากจะคุยกับเรา
จนวันนี้เขากำลังจะมีแฟนเป็นตัวเป็นตน
เราจึงต้องถอยออกมา
เจ็บจัง แต่ทำอะไรไม่ได้
ได้แต่ยิ้ม อวยพรไปว่าความรักของพี่ต้องดีมากแน่ๆ ขอให้ได้แต่งงานไวๆนะ
เพื่อนเรา และเพื่อนหมอก็รู้ว่าเราเสียใจ
ทุกคนก็พยายามปลอบใจเรานะ
แต่ในใจเราเจ็บหนักจริงๆ ชอบมาตั้ง 2-3 ปี
เราไม่อยากให้ทุกคนเป็นห่วงเรา
เราเลยยิ้มและทำตัวร่าเริงปกติ บอกทุกคนว่าเราโอเค เราไม่เป็นไร
พออยู่กับเพื่อนก็ทำตัวเฮฮา ชวนเพื่อนไปเที่ยว ชวนเพื่อนไปช๊อปปิ้งสนุกสนาน
แต่พออยู่คนเดียวก็มาแอบร้องไห้

T^T