ผมไม่ตั้งใจเรียนเลยครับ  จบมาแบบเกรดต่ำเตี้ยเรี่ยดิน ผ  ภาษายิ่งไม่ได้เลย เบื๊อกมาก   สรุปคือ "ห่วยแตก"  
  
  ทำงานแรก เงินเดือนน้อย เพราะโปรไฟล์ต่ำ  แต่ ....  เราพยายามได้ เรียนรู้งาน ศึกษาหาความรู้เพิ่ม จริงอยู่ เรามีต้นทุนต่ำ ดังนั้น ต้องใช้ความพยายามมากกว่าคนอื่นหลายเท่า     โลกของการทำงาน ต่างจากโลกในห้องเรียน เรื่องนี้ ผมยืนยัน 1000%   คุณอาจจะเรียนไม่เก่ง แต่คุณทำงานเก่งได้ เก่งคน โรงเรียนไม่ได้สอน   ต้องเรียนรู้เอง เวลาทำงานจริง ตำราที่ได้เล่าเรียนมา เอามาใช้น้อยมาก ( อาจจะเทียบไม่ได้กับวิชาชีพเฉพาะนะครับ)

  ทำงานครั้งสุดท้าย ก่อนลาออกมา  ในตำแหน่งที่สูงสุดในสายงาน มีผู้ใต้บังคับบัญชาที่มึวุฒิการศึกษาสูงกว่า  เงินเดือนก็น่าพอใจ คิดว่ามากโขอยู่ หากเทียบกับวุฒิการศึกษา และโปรโฟล์ที่ต่ำเตี้ย ...  


  การเป็นมนุษย์เงินเดือนราคาแพง ไม่ได้เป็นตัวชี้วัดว่า คุณจะอยู่รอด "ตลอดไป"  นอกเสียจากว่า  คุณเก็บเกี่ยวความรู้ และประสบการณ์ เพื่อพร้อมที่จะออกมาเป็นเจ้าของธุรกิจได้เอง  แต่หากคุณไม่คิดไม่วางแผนอะไรเลย โดยคะนองว่าฉันเงินเดือนเยอะ จะไปพยายามไปเพื่ออะไร นี่แหละ เป็นอนาคตที่น่ากลัวมากครับ

   สรุปคือ   ตอนนี้ผมไม่ได้เป็นมนุษย์เงินเดือนแล้ว   ลาออกแล้ว และ  ผมไม่เคยเสียดายอดีตเลย แม้แต่นิดเดียว ... เพราะ อดีตที่ห่วยแตกของผม มันเป็นสาเหตุหนึ่ง ที่ช่วยให้ผลักดันผม  จนถึงวันนี้ได้
   อดีตมันแก้ไขไม่ได้ ปัจุบันต่างหาก ที่ต้องคำนึง