ก่อนอื่นอย่าเพิ่งตกใจไปกับหัวข้อกระทู้นะคะ เพราะฉันไม่ได้ทำแต่ที่ตั้งกระทู้ขึ้นมานี้เพราะฉันอยากหาทางออกให้กับตัวเอง ในใจของฉันนั้นมองว่าการเป็นข้าราชการเป็นสิ่งที่ดีสำหรับใครหลาย ๆ คน หลายคนก็เป็นข้าราชการที่มีความสุข มีชีวิตที่ดีและเป็นแบบอย่างที่ดีให้กับคนทั่วไป ซึ่งก็เป็นสิ่งที่น่าภูมิใจและน่ายกย่องสรรเสริญ ฉันก็ดีใจกับพวกเขาเหล่านั้นด้วย
แต่ฉันนั้นรู้สึกว่าตัวเองไม่เหมาะสมกับระบบนี้เพราะฉันไม่ชอบความคาดหวังจากใครมากมาย ฉันเป็นคนที่ไม่เก่ง ไม่มั่นใจในตนเอง ใจจริงฉันอยากจะทำให้มันดีกว่านี้นะ แต่ฉันก็ยังไม่อดทนมากพอ เมื่อความรู้สึกว่าสิ่งที่ฉันเป็นอยู่นั้นมันไม่ใช่ตัวตนของฉันและมันไม่เหมาะกับคนที่นิสัยอย่างฉัน ฉันจึงฝืนอยู่ในระบบนี้ด้วยความยากลำบาก ถึงแม้ว่าจะไม่ได้ทำตัวเลวร้ายมากมายเพียงใดก็ตาม บางคนอาจจะสงสัยว่าเมื่อรู้ตัวว่าไม่ชอบทางนี้แล้วจะทนอยู่ทำไม ทำไมไม่ลาออกมาทำอย่างอื่น .... คำตอบก็คือฉันต้องทำเพื่อครอบครัวค่ะ ฉันเป็นพี่คนโต เป็นความหวังของครอบครัว พ่อแม่ก็อยากให้มีงานทำดี ๆ และคอยช่วยเหลือและให้กำลังใจมาตลอด แต่ฉันก็มีความคิดว่าจะลาออกมา แต่ถ้าทำอย่างนั้นพ่อแม่ก็คงเสียใจและผิดหวังในตัวฉันไม่น้อย และที่ฉันอยากลาออกเพราะตอนนี้ฉันไม่ค่อยมีความสุขเลย และก็รู้สึกผิดด้วยที่ฉันยังดีไม่พอเหมือนกับคนอื่น ๆ ซึ่งต้องทำหน้าที่สร้างอนาคตของชาติให้งอกงาม ตอนนี้ฉันอยากมีความสุขและยิ้มง่ายเหมือนเมื่อก่อน แต่ตอนนี้ฉันเครียดและสับสนกับชีวิตของตัวเองมากเลยค่ะ แต่สุดท้ายก็คงต้องพยายามต่อไป เพราะถ้าเราตัดสินใจลาออกไปก็คงเป็นที่ครหาของคนทั่วไป และพ่อกับแม่ก็จะลำบากขึ้นไปอีก แต่ไม่ว่าจะเป็นอย่างไรฉันจะพยายามทำหน้าที่ของตัวเองให้ดีที่สุดนะคะ เพื่อความสบายใจของทุกคนและฉันเองก็ไม่อยากให้ใครตราหน้าว่าเป็นคนเลวที่ไม่กตัญญูต่อพ่อแม่และไม่รับผิดชอบต่อหน้าที่ของตนเอง