ผมชื่นชอบเสียงของเปียโนมาตั้งแต่เด็ก
ส่วนตัวเลยตั้งใจมาดูหนังเรื่องนี้เพราะชอบหนังเพลงด้วย
โทนสีที่ย้อนยุคของหนัง กับฉากต่างๆที่นุ่มนวล เนื้อสีของบรรยากาศ
ช่างลงตัวกับเนื้อเรื่องของผู้ตามหาความฝันอย่างแท้จริง
อารมณ์ของพระเอกและนางเอก ส่งถึงคนดูอย่างไม่ต้องสงสัย
ออสก้าต้องไปถึงมือของเธอและเขาแน่นอน

ผมชอบฉากที่เข้าถึงอารมณ์ จนอยู่ในโลกใบนี้คนเดียว
คล้ายกับเราก้มหน้าเล่นเกมในมือถือ อ่านหนังสือการ์ตูน
หรือใจจดใจจ่อกับอะไรสักอย่างจนตาเห็นเพียงสิ่งที่อยากมอง
หูได้ยินเพียงสิ่งที่อยากได้ยิน ร่างกายเคลื่อนไหวไปตามสัญชาตญาณ
แต่นักเปียโนทำได้ดีกว่านั้นร้อยเท่าพันทวี
จินตนาการในบทเพลงไปไกลแสนไกล
เพลงที่คุ้นหูเราในหนัง
ชวนให้เราย้อนอดีตกลับไป
และกลับมาพบว่า
ปัจจุบัน
อาจจะไม่เป็นเช่นดั่งความฝัน

ขออนุญาตให้แนน ๙.๕/๑๐ เพราะชอบเปียโนเพลงสุดท้ายครับ
ไปดูเถอะครับ หนังเพลงแม้จะน่าเบื่อสักนิด
แต่บทเพลงทำให้ชุ่มชื่นหัวใจจริงๆ