ทิ้งไว้บนสะพาน
ฟ้าใสในวันเริ่มต้นฤดูหนาว อากาศเริ่มเย็นลงแล้ว เป็นช่วงที่ผู้คนต่างออกเดินทางท่องเที่ยวกัน ผมเตรียมของใส่กระเป๋าเป้ใบใหญ่แบกออกจากที่พักตั้งแต่เช้ามืด
ที่นี่คนพลุกพล่าน เหมาะกับการทำงานครั้งนี้
เพราะคนที่จ้างผมมาอยากให้เป็นข่าวใหญ่!!
ข้างบนสะพานลอยคือเป้าหมายของผม กะระยะได้ว่าถ้าผมจุดชนวนระเบิดตรงนี้จะมีคนเสียชีวิตจำนวนมาก เพราะเป็นช่วงเช้าที่มีทั้งรถราวิ่งไปมา นักท่องเที่ยวและเด็กๆที่ใช้สะพานลอยข้ามไปโรงเรียน มันจะไม่ใช่แค่ข่าวใหญ่ แต่มันจะเป็นข่าวสะเทือนขวัญด้วย
ผมไม่ได้ใจร้ายนะ แต่เค้าควรต้องได้รับอะไรตอบกลับไปบ้าง
ในการทำให้อีกหลายชีวิตตายทั้งเป็น มันจะสงบได้ยังไงในเมื่อยังกินไม่อิ่มนอนไม่หลับ และหมดหนทาง ผมแค่...เป็นคนจุดชนวนให้เสียงมันดังขึ้นเท่านั้นเอง
บนสะพานลอย....ผมวางเป้ที่บรรจุระเบิดต่อวงจรพร้อมทำงานไว้ เเสร้งยืนชมวิวถ่ายรูปไปมาเหมือนนักท่องเที่ยวคนอื่นๆ จนกระทั่งเห็นเด็กนักเรียนกลุ่มใหญ่กำลังเดินขึ้นมา ผมเเกล้งลืมกระเป๋าเดินลงมาข้างล่าง
รีบเดินห่างออกมาเกือบ 200 เมตรให้พ้นรัศมีแรงระเบิดแล้วกดปุ่มจุดชนวน....ตั้งเวลาไว้ที่ 15 วินาที
ติ๊กๆๆเสียงนาฬิกาจับเวลาดัง 15...14...13...12...10 มีคนมาสะกิดที่หลังผม แล้วบอกให้ถ่ายคลิปเร็วๆ ผมหันไปเห็นเด็กนักเรียน 2 คน คนนึงกำลังยกโทรศัพท์ถ่ายวีดีโอมาที่ผม และพูดว่า....เช้านี้เรา 2 คนทำความดีด้วยการเจอกระเป๋าแล้วเอามาคืนเจ้าของ
นักเรียนคนที่สะกิดหลังยิ้มอย่างภาคภูมิใจพร้อมส่งกระเป๋าคืนให้ผม
5...4...3....2...1ตุ๊ม!!!!!!!!!
ทิ้งไว้บนสะพาน
ฟ้าใสในวันเริ่มต้นฤดูหนาว อากาศเริ่มเย็นลงแล้ว เป็นช่วงที่ผู้คนต่างออกเดินทางท่องเที่ยวกัน ผมเตรียมของใส่กระเป๋าเป้ใบใหญ่แบกออกจากที่พักตั้งแต่เช้ามืด
ที่นี่คนพลุกพล่าน เหมาะกับการทำงานครั้งนี้
เพราะคนที่จ้างผมมาอยากให้เป็นข่าวใหญ่!!
ข้างบนสะพานลอยคือเป้าหมายของผม กะระยะได้ว่าถ้าผมจุดชนวนระเบิดตรงนี้จะมีคนเสียชีวิตจำนวนมาก เพราะเป็นช่วงเช้าที่มีทั้งรถราวิ่งไปมา นักท่องเที่ยวและเด็กๆที่ใช้สะพานลอยข้ามไปโรงเรียน มันจะไม่ใช่แค่ข่าวใหญ่ แต่มันจะเป็นข่าวสะเทือนขวัญด้วย
ผมไม่ได้ใจร้ายนะ แต่เค้าควรต้องได้รับอะไรตอบกลับไปบ้าง
ในการทำให้อีกหลายชีวิตตายทั้งเป็น มันจะสงบได้ยังไงในเมื่อยังกินไม่อิ่มนอนไม่หลับ และหมดหนทาง ผมแค่...เป็นคนจุดชนวนให้เสียงมันดังขึ้นเท่านั้นเอง
บนสะพานลอย....ผมวางเป้ที่บรรจุระเบิดต่อวงจรพร้อมทำงานไว้ เเสร้งยืนชมวิวถ่ายรูปไปมาเหมือนนักท่องเที่ยวคนอื่นๆ จนกระทั่งเห็นเด็กนักเรียนกลุ่มใหญ่กำลังเดินขึ้นมา ผมเเกล้งลืมกระเป๋าเดินลงมาข้างล่าง
รีบเดินห่างออกมาเกือบ 200 เมตรให้พ้นรัศมีแรงระเบิดแล้วกดปุ่มจุดชนวน....ตั้งเวลาไว้ที่ 15 วินาที
ติ๊กๆๆเสียงนาฬิกาจับเวลาดัง 15...14...13...12...10 มีคนมาสะกิดที่หลังผม แล้วบอกให้ถ่ายคลิปเร็วๆ ผมหันไปเห็นเด็กนักเรียน 2 คน คนนึงกำลังยกโทรศัพท์ถ่ายวีดีโอมาที่ผม และพูดว่า....เช้านี้เรา 2 คนทำความดีด้วยการเจอกระเป๋าแล้วเอามาคืนเจ้าของ
นักเรียนคนที่สะกิดหลังยิ้มอย่างภาคภูมิใจพร้อมส่งกระเป๋าคืนให้ผม
5...4...3....2...1ตุ๊ม!!!!!!!!!