สวัสดีค่ะ นี่เป็นกระทู้แรกของเราถ้ามีอะไรผิดพลาดก็ต้องขอโทษด้วยนะคะ
พอดีเราเป็นแบบนี้มานานแล้วแต่ไม่รู้จะปรึกษาใครดี เลยคิดว่ามาลองตั้งกระทู้ดูดีกว่า ...







เริ่มเลยดีกว่า ... ตอนนี้เราอายุ 14 ค่ะ อยู่ ม.2 เทอม 2 ใกล้จะปิดเทอมแล้ว ความรู้สึกแบบนี้เราไม่รู้เหมือนกันว่ามันเริ่มเป็นตอนไหน .. แต่คาดว่าที่ทำให้เป็นแบบนี้น่าจะเป็นเพราะเรื่องเพื่อนสมัยเด็กๆ เพราะตอนเด็กๆเราโดนเพื่อนแกล้งบ่อยมาก .. แถมเมื่อก่อนยังเป็นเด็กเหมือนชอบเรียกร้องความสนใจ จนเหมือนเพื่อนไม่ชอบขี้หน้า สมัยนั้นเพื่อนมันจะแบ่งพรรคแบ่งพวกกันในห้องบ่อยๆเวลาทะเลาะกัน ซึ่งเรามักจะโดนกีดกันออก รู้สึกปัญหานี้จะเกิดตั้งแต่ตอนอนุบาลแล้ว เลยคิดว่านี่อาจจะเป็นต้นเหตุที่ทำให้เป็นแบบนี้ เราเป็นแบบนี้มาเรื่อยๆจนถึง ป.4 ที่ปัญหาเริ่มใหญ่เพราะก็เริ่มโตๆกันแล้ว ความคิดก็เปลี่ยน ( ห้องเราเพื่อนเหมือนเดิมกันทุกคนค่ะ ไม่มีใครเข้ามาใหม่จนสนิทกันมาก ) ช่วง ป.4 เราจำไม่ได้ว่าเราโดนอะไร แต่จำได้ว่าทะเลาะกับเพื่อนแล้วเราก็เริ่มเก็บตัวตั้งแต่ตอนนั้น จนถึง ป.5 เราก็ยังเป็นแบบนั้นเหมือนเดิม แถมหนักกว่าเดิมด้วย แต่ทางบ้านไม่รู้ เพราะเราไม่เคยบอก ( แต่เคยบอกพ่อแม่ว่าอยากย้ายโรงเรียน แม่เคยถามว่าทำไม เราก็บอกว่าเรื่องเพื่อน แม่ก็ไม่ได้ถามต่อ แต่สรุปก็ไม่ได้ย้าย ) จนถึงช่วง ป.5 เทอม 2 ช่วงปิดเทอม ตอนนั้นแม่ชวนไปเรียนเทควันโด ซึ่งเราอาจจะดันเข้าเรียนเทควันโดในข่วงที่เรามีปัญหา เราจึงรู้สึกว่า ที่ยิมนี่เป็นเหมือนที่ผ่อนคลาย อยู่แล้วรู้สึกสบายใจ ซึ่งเราก็ติดยิมมาก ติดมาจนถึงตอนนี้ หลังจากเข้าเรียนเราก็เริ่มกลับมาเป็นปกติ คุยกับเพื่อนเหมือนเดิม แต่ก็ยังมีอาการเหมือนซึมเศร้าอยู่ แต่จะแสดงออกมาตอนอยู่คนเดียว อยู่ต่อหน้าคนอื่นไม่ค่อยได้เป็นให้เห็น หลังจากนั้น ช่วงที่สอบเข้าม.1ได้แล้ว รร.มีจัดเข้าค่ายพุทธบุตร ซึ่งเราก็ต้องไป พอเข้าค่ายเสร็จหลังจากนั้นแหละค่ะ .. เข่าเราเริ่มมีอาการปวด แม่เลยพาเราไปหาหมอ สรุปว่า เราเอ็นไขว้หน้าฉีก+หมอนรองเข่าฉีก ซึ่งตอนแรกก็เป็นแค่ข้างขวาหลังจากนั้นข้างซ้ายก็เริ่มไปตาม .. เราเลยต้องเลิกเรียนเทควันโด ซึ่งตอนนั้นเราซึมมาก นั่นร้องไห้ไปหลายวัน แต่ก็ต้องกลับมาทำตัวปกติเพราะต้องไปโรงเรียนแล้ว พอเข้า ม.1 เราก็เดินกับเพื่อนกลุ่มเดิมสมัยที่เรียนรร.เก่าค่ะ แต่แล้วก็มามีปัญหากันเพราะงานกลุ่ม ซึ่งเรามั่นใจว่าเราไม่ผิดแน่นอน แต่ทางนั้นเหมือนจะไม่เข้าใจเราเรื่องเลยเลยเถิดไป จนผ่านไปซักพัก ( เราไปอยู่กับกลุ่มอื่นแล้วค่ะ ตอนนี้ก็ยังอยู่ด้วยกัน มี 3 คน ) พอเราย้ายกลุ่ม กลุ่มเรามี 4 คนค่ะ ซึ่งมีคนนึงเขาดันมีปัญหากับพวกเราค่ะ ( ปัญหาอะไรขอไม่เล่าเนอะ ยาว...แต่ถ้าอยากรู้บอกได้ค่ะ ) ซึ่งนางก็รู้ว่าเรามีปัญหากับเพื่อนเก่า นางก็ไปยุใส่ไฟใส่ร้ายเรา จนทางนั้นถึงขั้นจะดักตบเรา (ซึ่งตอนนั้นเสียความรู้สึกมาก ... เพื่อนที่คบกันมาจะ 10 ปีแล้วมาทำกันแบบนี้เหรอ ? )หลังจากที่ทางนั้นบอกว่าจะตบเราแถมยังแขวะต่างๆนานาเราเลยบอกพ่อแม่เลยค่ะ ไม่ไหวแล้ว ... ตอนนั้นให้พ่อแม่มารับเลย (แล้วพ่อแม่ก็ไปเคลียร์กะฝั่งนั้นค่ะ ) ถึงจะเงียบไปแต่ทางนั้นก็ยังคอยตามแขวะตามนินทา แกล้งบ้างอะไรบ้างของค่ะ เราก็ได้แต่ทำเป็นไม่รู้ไม่เห็นไป จนถึงตอนนี้ค่ะ ม.2 แล้ว เหมือนเราจะเป็นหนักขึ้น โดนทำร้ายจิตใจนิดเดียวแบบ อย่างพ่อแม่ไม่พูดด้วย หรือท่านเมิน เรานี่จะเริ่มคิดมากแล้ว หรือบางทีโดนแกล้งแรงไปอะไรงี้ น้ำตาซึมเลยค่ะ ส่วนใหญ่พยายามกลั้นแต่กลั้นไม่ค่อยได้ ร้องเลยค่ะ แต่ไม่มีคนรู้ ( เรื่องร้องไห้นี่เป็นมาตั้งแต่ ป.4 ป.5 มั้งคะ ถ้าจำไม่ผิด ) จนตอนนี้ก็ยังหาวิธีแก้ไขไม่ได้ บางทีนั่งนิ่งๆก็ร้องไห้ บางทีโดนล้อเล่นนิดๆก็เริ่มแล้ว เหมือนพวกจิตใจบองบางอ่อนแออะไรงี้ค่ะ ยิ่งมีเรื่องสุขภาพร่างกายมาเอี่ยวแล้วยิ่งรู้สึกแย่ ( รู้สึกเข่าจะเป็นเรื้อรังแล้ว ) เรามักจะโดนกลุ่มนั้นแขวะตลอดค่ะ  ยิ่งเรื่องเข่ายิ่งแล้วใหญ่ โดนตลอด ... ปกติเราเป็นคนคิดมากอยู่แล้ว พอเจอแบบนี้แล้วเหมือนจะหนักกว่าเดิมอีก ซึ่งเรารู้สึกว่าตัวเองไม่ไหว แต่ก็ทนมาตลอด ทุกๆวันเราชอบไปนั่งร้องไห้คนเดียว นั่งซึมนั่งเหม่อ เคยขอแม่ไปหาหมอแล้วแต่แม่บอกว่าไม่เป็นไรหรอก จนตอนนี้เรารู้สึกไม่ไหวจริงๆ อาการช่วงนี้คือ คิดมาก นิดๆร้องไห้ อยู่ๆก็ร้อง อารมณ์แปรปรวนแปลกๆ  ฯลฯ ในด้านลบ
แล้วก็เรื่องเข้าค่ายค่ะ เวลาไปไหนมาไหนจะชอบร้องไห้แบบไม่มีสาเหตุ ยิ่งเข้าค่ายยิ่งกลัวเป็นพิเศษ ร้องไห้ตลอด ไม่ใช่กลัวลำบากอะไรด้วยนะคะ เพราะตอนไปแข่งคอมฯก็เป็น (ไปกะรร.) แต่พอไปแข่งกับยิมเราดันไม่ร้องซะงั้น ซึ่งเราก็งงอยู่ว่าเพราะอะไร ..
เราจนปัญญาจริงๆค่ะ อยากได้คำปรึกษามากเลย ...