เราเคยแอบชอบเพื่อนตอนม.ต้น ไม่ใช่สิ!! ตั้งแต่ป.6 ช่วงเทอม 2
คือตอนนั้นเขายังไม่รู้จักเราหรอก เราเจอเขาตอนที่มีการแข่งกีฬาระหว่างโรงเรียน
เราก็แอบชอบเขาทันที (แอบแก่แดดไม่นิดนึ่ง) พอขึ้นม.ต้น เราก็มาเรียนที่โรงเรียนเดียวกัน
แต่อยู่คนละห้อง มาอยู่ห้องเดียวก็ก็ตอนม.2 คือเพื่อนทุกคนในห้องรู้หมดเลยว่าเราแอบชอบเขา
แต่เราก็พยายามไม่แสดงออกนะ (มั้งนะ) ซึ่นตอนนั้นเราก็แอบดีใจมากๆเลยแหละ
พอม.3. มันเริ่มจะมีกิจกรรมกลุ่มมากขึ้น ส่วนใหญ่เราก็จะได้อยู่กลุ่มเดียวกับเขานะ
เพราะเรามีเพื่อนในกลุ่มแค่ 4 คน การเข้ากับกลุ่มเพื่อนคนอื่นๆ ค่อนข้างยากเพราะเพื่อนๆ
มีแต่กลุ่มใหญ่ๆ กัน กิจกรรมต่างๆ มันเลยทำให้เรามีประสบการณ์กับเขาค่อนข้างเยอะ
ความแอบชอบมันก็เพิ่มขึ้นเรื่อยๆ จนช่วงเทอมสุดท้ายของม.3 มันก็เกิดเหตุการณ์
เพื่อนในกลุ่มเราคุยกับเขาอยู่ แล้วเพื่อนเราก็ไปบอกชอบเขา แล้วเขาก็ตกลง คือตอนนั้น
เพื่อนเรามาถามเราว่า ‘’ ยังชอบมันอยู่ไหม?’’ เราก็ตอบไปว่า ‘’ไม่ได้ชอบแล้ว มันผ่านมา
ตั้งนานแล้วไม่ต้องคิดมาก’’ แต่ในใจคือแบบล้มทั้งยืนมาก กลับจากโรงเรียนเราได้แต่
ร้องไห้หนักมาก หนักมากๆเลยก็ว่าได้ เพื่อนเราอีกคน ก็โทรมาคุยเรามาฟังในสิ่งที่เขาระบาย
จนอีกวันนึ่ง เพื่อนเราคนนั้นมาบอกว่าเมื่อวานสิ่งที่เขาพูดไปคือ เพื่อต้องการปลอบใจเพื่อนเรา
เขาไม่กล้าปฏิเสธไปตอนแรก กลัวเพื่อนเราเสียใจ เพื่อนเราก็ร้องไห้ ถึงคาบเรียนด้วยความที่
โต๊ะเราจะเยื่องๆ ถัดไป 4 โต๊ะ ตรงข้ามโต๊ะเขา เพื่อนเราก็ได้แต่ซึม เราก็ทำอะไรไม่ได้
ในจังหวะนั้นเราก็หันไปสบตากับเขา สายตาของเขามันทำให้เราสบสนมากๆ แต่ก็แอบเข้าข้างตัวเองลึกๆนะ
ว่าเขาจะคิดแบบเดียวกับเราหรือเปล่า แต่นี่ก็เพื่อนเราที่กำลังเสียใจอยู่ จนถึงตอนเย็นเลิกเรียน
เพื่อนเราก็รู้ว่าเรายังลืมเขาไม่ได้ ทำไมไม่บอกเพื่อนเราตรงๆ เราก็ได้แค่ตอบไปว่า ‘ก็คือเพื่อนกู’
แล้วก็ปรับความเข้าใจกัน จนจบช่วงม.ต้น ไปเราก็ไปเรียนต่างจังหวัด ปีนึ่งจะกลับบ้านที
ก็จะมีการนัดเจอเพื่อนทุกๆปี และทุกครั้งที่นัดเจอกัน เรากับเขาจะนั่งโต๊ะตรงข้ามกันตลอด
จะแบบไม่ค่อยสบตากันอีกเลย จนผ่านมา 11 ปีแล้ว เราก็ไม่เคยลืมเขาเลย
ทุกปีของวันเกิดเราเขาจะเข้ามาอวยพรในเฟสตลอด แต่เขาก็มีแฟนตั้งม.5 แล้วนะ (เป็นรุ่นน้อง
คบกันมาถึงปัจจุบันแล้วแหละ) เราอยากจะได้คำแนะนำว่า ควรทำยังไงเราถึงจะลืมเรื่องนี้ได้สักที.....
เคยเป็นไหม??? จะชอบร้องไห้ทุกครั้งที่คิดถึงคนที่เราแอบชอบ...
คือตอนนั้นเขายังไม่รู้จักเราหรอก เราเจอเขาตอนที่มีการแข่งกีฬาระหว่างโรงเรียน
เราก็แอบชอบเขาทันที (แอบแก่แดดไม่นิดนึ่ง) พอขึ้นม.ต้น เราก็มาเรียนที่โรงเรียนเดียวกัน
แต่อยู่คนละห้อง มาอยู่ห้องเดียวก็ก็ตอนม.2 คือเพื่อนทุกคนในห้องรู้หมดเลยว่าเราแอบชอบเขา
แต่เราก็พยายามไม่แสดงออกนะ (มั้งนะ) ซึ่นตอนนั้นเราก็แอบดีใจมากๆเลยแหละ
พอม.3. มันเริ่มจะมีกิจกรรมกลุ่มมากขึ้น ส่วนใหญ่เราก็จะได้อยู่กลุ่มเดียวกับเขานะ
เพราะเรามีเพื่อนในกลุ่มแค่ 4 คน การเข้ากับกลุ่มเพื่อนคนอื่นๆ ค่อนข้างยากเพราะเพื่อนๆ
มีแต่กลุ่มใหญ่ๆ กัน กิจกรรมต่างๆ มันเลยทำให้เรามีประสบการณ์กับเขาค่อนข้างเยอะ
ความแอบชอบมันก็เพิ่มขึ้นเรื่อยๆ จนช่วงเทอมสุดท้ายของม.3 มันก็เกิดเหตุการณ์
เพื่อนในกลุ่มเราคุยกับเขาอยู่ แล้วเพื่อนเราก็ไปบอกชอบเขา แล้วเขาก็ตกลง คือตอนนั้น
เพื่อนเรามาถามเราว่า ‘’ ยังชอบมันอยู่ไหม?’’ เราก็ตอบไปว่า ‘’ไม่ได้ชอบแล้ว มันผ่านมา
ตั้งนานแล้วไม่ต้องคิดมาก’’ แต่ในใจคือแบบล้มทั้งยืนมาก กลับจากโรงเรียนเราได้แต่
ร้องไห้หนักมาก หนักมากๆเลยก็ว่าได้ เพื่อนเราอีกคน ก็โทรมาคุยเรามาฟังในสิ่งที่เขาระบาย
จนอีกวันนึ่ง เพื่อนเราคนนั้นมาบอกว่าเมื่อวานสิ่งที่เขาพูดไปคือ เพื่อต้องการปลอบใจเพื่อนเรา
เขาไม่กล้าปฏิเสธไปตอนแรก กลัวเพื่อนเราเสียใจ เพื่อนเราก็ร้องไห้ ถึงคาบเรียนด้วยความที่
โต๊ะเราจะเยื่องๆ ถัดไป 4 โต๊ะ ตรงข้ามโต๊ะเขา เพื่อนเราก็ได้แต่ซึม เราก็ทำอะไรไม่ได้
ในจังหวะนั้นเราก็หันไปสบตากับเขา สายตาของเขามันทำให้เราสบสนมากๆ แต่ก็แอบเข้าข้างตัวเองลึกๆนะ
ว่าเขาจะคิดแบบเดียวกับเราหรือเปล่า แต่นี่ก็เพื่อนเราที่กำลังเสียใจอยู่ จนถึงตอนเย็นเลิกเรียน
เพื่อนเราก็รู้ว่าเรายังลืมเขาไม่ได้ ทำไมไม่บอกเพื่อนเราตรงๆ เราก็ได้แค่ตอบไปว่า ‘ก็คือเพื่อนกู’
แล้วก็ปรับความเข้าใจกัน จนจบช่วงม.ต้น ไปเราก็ไปเรียนต่างจังหวัด ปีนึ่งจะกลับบ้านที
ก็จะมีการนัดเจอเพื่อนทุกๆปี และทุกครั้งที่นัดเจอกัน เรากับเขาจะนั่งโต๊ะตรงข้ามกันตลอด
จะแบบไม่ค่อยสบตากันอีกเลย จนผ่านมา 11 ปีแล้ว เราก็ไม่เคยลืมเขาเลย
ทุกปีของวันเกิดเราเขาจะเข้ามาอวยพรในเฟสตลอด แต่เขาก็มีแฟนตั้งม.5 แล้วนะ (เป็นรุ่นน้อง
คบกันมาถึงปัจจุบันแล้วแหละ) เราอยากจะได้คำแนะนำว่า ควรทำยังไงเราถึงจะลืมเรื่องนี้ได้สักที.....