ผมหัดเล่นกีต้าครับ ทุ่มเทมากๆฝึกหนักทุกวัน
มีแค่กีต้าเน่าๆแต่ผมรักมันมาก แต่ถึงผมจะ
พยามให้ตัวเองเก่งขึ้นแค่ไหน กลับมีเพื่อนและคนข้างๆชอบดูถูกและเอาไปเปรียบเทียบกับกลุ่มเพื่อนที่มีพรสวรรค์ ซึ่งเพื่อนกลุ่มนี้ผมรู้จักดี
สาบานได้ผมไม่เคยคิดอิจฉาหรือคิดไม่ดีกับเค้า
กลับกันผมชื่นชมเค้าด้วยซ้ำ ตอนแรกผมก็ไม่สนใจใครจะว่ายังไงก็ชั่งเค้า เราก็พยามไม่น้อยกว่าน้อยไปกว่าเค้าหรอก จนเมื่อวานเป็นเหตุให้ผมต้องมาตั้งกระทู้เพื่อระบายความน้อยใจ ผมแกะเพลงได้เพลงนึงคือเพลง ไม่กล้าบอกเธอ ผมดีใจที่แกะได้เหมือนเปะ ใช่เวลา1วันเต็มๆ ผมก็ไปเล่นให้พ่อแม่ และ เพื่อนที่ รร ฟัง จนถึงตอนเย็นกลับบ้านเจอเพื่อนกลุ่มที่เล่นดนตรี มันถาม
พ: เล่นไม่กล้าบอกเธอเหรอตอนเที่ยง
ผ:ใช่
พ:ใครสอน
ผ:แกะเองใช้เวลาวันนึงเต็มๆเลย(กะจะถ่อมตัว)
พ:พวกกูแกะ3ชม.เอง
ผ:ก็พวกตัวแทน รร
พ:ไม่เกี่ยวเริ่มเล่นพร้อมกันไม่ใช่เหรอกุว่าไม่มีพรสวรรค์ว่ะ พยามให้เหนื่ิยเปล่า
ผ:เรื่องของกุ
พ:คนดังๆเค้ามีพรสวรรค์ทั้งนั้นแหละ พวกที่มีแค่พรแสวงฝึกให้ตาย ฝึกมากว่าหรือฝึกเท่ากัน ก็ได้แค่เล่นแบ็คอัพให้คนที่มีพรสวรรค์แหละเชื่อกุ มันคืความจิงของโลก
ผมเจ็บใจมากเพราะ ผมพยามหนักมาก แต่ยังแพ้พวกมีพรสวรรค์ปากดีพวกนั้น สุดท้ายผมเงียบไม่เถียงไป