เรื่องมีอยู่ว่า
ผมเลิกกับแฟนของผมเมื่อวันที่ 9 เดือน 11 ปี 59 แล้วผมไปขอคืนดีกับเธอ เมื่อวันที่ 9 เดือน 12 ปี 59
ระหว่างที่เราเลิกกันได้ 1 เดือน แฟนของผม ได้ไปมีคนใหม่ คุยกันได้ 1 สัปดาห์ ไปขึ้นสถานะกัน
แล้ววันที่เธอขึ้นสถานะกัน มันเป็นวันที่ผมขอคืนดีกับเธอ ผมเห็นผมก็นั่งร้องไห้อยู่คนเดียว ผมทำตัวไม่ถูก
ผมจึงพยายามรวบรวมความกล้าที่จะทักเธอไปเพื่อขอคืนดีกับเธอ  เธอก็ยอมคืนดีกับผม แล้วเลิกกับคนที่พึ่งคบไปกลับมาคบกับผมแทน

  จากที่ผมคิดว่าเรากลับมาคบกัน คงใช้เวลาไม่นาน เธอคงกลับมาเป็นเหมือนเดิม
แต่สิ่งที่ผมคิดนั้นมันไม่ใช่เลย
เธอเปลี่ยนไป จากเป็นคนยิ้มแย้ม ชอบกวน ชอบบอกรักผม ชอบทัก ชอบโทร
เวลาไปไหนเธอจะบอกตลอด ชอบหาเรื่องหาเรื่องปวดประสาทให้ผม
เธอกลับเปลี่ยนไปมาก เธอไม่เคยบอกรักผม เธอไม่เคยทักผม ถ้าผมไม่ทักเธอก็จะไม่ทักผม
เธอไม่คิดจะโทรหา เธอไม่ยิ้มแบบเมื่อก่อน

ผมจึงถามเธอ ทุกอย่าง
เธอก็บอกกับผมหมด ว่าความรู้สึกเวลาอยู่กับผมมันเป็นไง
เธอบอกว่าเธอสับสน เธอไม่เป็นอิสระ เธอไม่อยากใช้ชีวิตที่โดนผมบังคับ (ผมบังคับเรื่องแต่งตัว ห้ามแต่งสั้น ห้ามใส่เสื้อบาง)
ตอนที่เลิกกันเธอมีความสุขมากกว่าการที่มีผม เธอมีอิสระ เธออยากทำอะไรก็ได้ที่เธอต้องการ ไม่มีใครมาบังคับเธอได้
ผมรู้สึกเหมือนโดนเธอเหมือนบอกเลิกทางอ้อมกับผม

เมื่อผมรู้ว่าเธอบอกเลิกผมทางอ้อม ผมก็เลยบอกเลิก (พร้อมกับนั่งร้องไห้) วันที่ 28 ธ.ค 59
ละพอเวลาผ่านไปหลายวัน (ด้วยความที่ผมยังไม่ลืมเธอ ละยังรักเธอมากๆ )
ผมปรึกษาเพื่อน ผมเล่าให้เพื่อนผมฟัง  เพื่อนก็แนะนำแนวทางให้ผม
พยายามทัก พยายามชวนคุย พยายามโทรมา(โทรเฟส)  พยายามยื้อ

เธออ่านเฟสผมบ้าง ไม่อ่านบ้าง ผมจึงทักถามไปว่า ไม่อยากคุยแล้วใช่ไหม
เธอก็บอกกับผมว่า ไม่ต้องพยายามไม่ต้องยื้อหรอก บ (อักษย่อชื่อผม) บ ต้องเจอคนที่ดีกว่าเขา
บ ไม่ต้องพยายามยื้ออะไรทั้งสิ้นหรอก

ผมจึงถามไปว่า ทำไม กลับมาคบกันไม่ได้เลยใช่ไหม ให้โอกาสอีกสักครั้งไม่ได้หรอ เขาแย่ขนาดนั้นเลยใช่ไหม
เขาผิดมากใช่ไหม เขาแค่ไปหลงชอบคนอื่น (ตอนนั้นผมเลิกกับแฟนเพราะไปหลงชอบคนอื่น) แค่นี้ผิดมากเลยใช่ไหม

เธอบอกว่า บ ไม่แย่หรอก ป (อักษรย่อแฟนผม) ป แย่กว่า นิสัย.... มากกว่าที่ บ คิดอีก  บ ยังเจอคนที่ดีกว่า ป เยอะนะ
บ ไม่ต้องพยายามเพื่อ ป หรอก สักวัน บ ต้องเจอคนที่ดีกว่าเขาอยู่แล้ว บ เลิกพยายามเถอะนะ

ผมอ่านข้อความที่เธอบอกมาเสร็จ
น้ำตาผมไหลเลย ผมนั่งร้องไห้ แล้วพูดกับตัวเองว่า (ขอหยาบนิดนะครับ) กูแค่ไปชอบ ผญ คนนึง นี่กูผิดมากใช่ไหม
กูเ-ี้ยขนาดเลยหรอ กูไปชอบแต่กูไม่ได้คบ นี่ก็เ-ี้ยขนาด ขอโอกาสอีกสักครั้งไม่ได้เลยหรอ

สักพักด้วยความที่ผมอยากได้เธอคืนมา ผมก็ทะเลาะกับเธอ ทะเลาะไปร้องไห้ไป พยายามอยากได้เธอคนนั้นคืนมา
พยายามทุ่มเท พยายามยื้อสุดๆ  (และผมมารู้อีกทีด้วยว่าเธอยังคุยกับคนที่เธอเคยคบอยู่)
(จุดพีคอยู่ตรงนี้) ผมเห็นประโยคที่ทำให้ผมร้องไห้สุดๆ ก็คือ
  "กูไม่ได้รักแล้ว กูมีคนที่กูชอบแล้ว"
  "ปล่อยกูไปเถอะนะ อย่าพยายามเพื่อกูเลย"
(ร้องไห้ยาวไปสิครับ)

พอวันรุ่งขึ้น ผมทักเพื่อนของผมไป ให้ฝากบอกว่า ขอของที่ผมเคยชื้อให้คืนด้วย เพื่อนบอกให้ (ผมบล็อคเฟสเพราะผมไม่อยากเจ็บ)
สักพักเพื่อนก็ตอบเฟสบอกมาว่า เธอบอกให้ละนะ ป มันอ่านแล้ว

ไม่นาน ป มันก็โพสต์รูปของที่ผมให้ไปทุกอย่าง ตุ๊กตามิ๊กกี้เมาส์ แหวนคู่ หมวก กระเป๋า ไอโฟน
พร้อมเขียนข้อความที่บ่งบอกว่าคืนของให้ผม

พอไม่นาน เธอก็เอาของมาส่งคืนให้ผม
ผมเดินไปหาเธอแล้วบอกว่าขอคุยหน่อย

ผมก็จับเธอไปนั่งที่เตียงของผม ละคุยกับเธอว่า
(ผมนะ) บ : เป็นไรอะ เค้าผิดแค่นี้ เค้าแย่ขนาดนั้นเลยใช่ไหม ป เค้าคงเ-ี้ยในสายตา ป ใช่ไหม ไอ ค (อักษรย่อ แฟนที่เคยคบตอนที่เลิกกับผม)
ไอ ค นี่มันดีมากใช่ไหม มันดีกว่าเค้าใช่ไหม ป     ป ถึงรักและชอบมัน มันให้เวลา ป มากกว่า บ ใช่ไหม ป บอกเขาดิ
มันโทรถาม ป ตลอดใช่ไหม ป ชอบคนโทรหาใช่ไหม มันเอาใจใส่ ป มากว่าที่เขาเอาใจใส่ ป ใช่ไหม บอกเขามาดิ ป ให้เขาทำไง
ป : บ ก็ไม่ต้องทำไรหรอก  บ ต้องเจอคนที่ดีกว่าเขาอีก บ
บ แค่ใช้เวลา เดี๋ยว บ ก็ลืม ป เอง

พอผมได้ยินที่ ป พูดมาผมร้องไห้เลย ผมเข้าไปกอด ป ไม่ปล่อย
ป บอกให้ผมปล่อย ผมก็ไม่ปล่อย ป   รัด ป ไม่ปล่อย   ป ก็ดิ้นๆ พยายามให้หลุด
ป พูดกับ ผมว่า ถ้า บ ยังรักเขานะ บ ปล่อยเขาไปเถอะนะ (ผมได้ยินแบบนั้น ยิ่งรัดเธอไม่ปล่อยเลย)
เธอบอกว่าเธอเจ็บ เธอพยายามดิ้นให้หลุดจากผม ผมก็รัดเธอแน่นขึ้น ผมไม่อยากเสียเธอ ผมจิกตัวเธอ หยิกตัวเธอ
ผมร้องไห้ เสียใจ ที่ทำเธอร้องไห้ ที่ทำให้เธอเสียใจ  ผมไม่อยากให้เธอไปจากผม
ผมอยากให้เธอมีอนาคตที่ดี ไม่อยากให้เธอไปคบกับ ผช คนนั้น เพราะ ผช คนนั้นมันเล่นยา เล่นของ สูบบุหรี่ ฟัน ผญ ละทิ้ง

ผมได้แต่รัดเธอไม่ปล่อยให้เธอไปไหน เธอก็ร้องไห้ ผมก็ร้องไห้เพราะไม่อยากเสียเธอไป ผมอยากอยู่กับเธอ
จนกระทั่ง พ่อแม่ของผมกลับมา ก็คุยให้ผมปล่อยเธอ แต่ด้วยความที่ผมรักเธอ ไม่อยากเสียเธอ ผมจึงไม่ยอมปล่อยเธอ

จนพ่อกับพี่ของผมต้องมาจับผมให้ผมเลิกรัด ป
ผมเสียใจมากที่ทำคนที่ผมรักต้องร้องไห้ เสียใจ กับคนอย่างผม  ผมคิดได้แต่ว่า ไม่อยากจะสูญเสียคนสำคัญของผมให้คนอื่น
ไม่อยากให้เธออนาคตหมด
พอพ่อกับพี่ของผมดึงผมออก ผมก็นั่งร้องไห้ พ่อกับแม่ก็มองผม แล้วพูดกับผมว่า ผญ ถ้าเขาเลือกแล้ว ก็ปล่อยเขาเลือกไปชีวิตเขา
ผมนี่น้ำตาแตกเลยครับ ไหลอย่างเดียว

พอตกเย็น ผมเห็นโทรศัพท์ของเธอ ผมเปิดดูรูปของเธอ ผมถึงกับต้องเสียใจมาก เพราะ รูปที่ผมเห็นเป็นรูป
แฟนของผมไปอยู่กับไอ ผช ที่เคยคบ   รูปที่แฟนของผมอยู่กับมัน คือ วันที่ 25 ธ.ค 59  มันคือตอนที่ผมยังคบกับแฟนผมอยู่
เพราะผมเลิกกับแฟนของผมวันที่ 28 ธ.ค 59
ผมเห็นรูปเขาอยู่ด้วยกันละผมขึ้นมากๆ เพราะวันที่ 25 เรายังคบกันอยู่เลย แต่ทำไมเธอต้องไปทำอย่างงั้น
มันเป็นอะไรที่ผมเจ็บมากๆ มันทำให้ผมแทบจะร้องไห้ ผมได้แต่แค้นแฟนของผม และ ผช คนนั้น

ความรู้สึกของผม คือ แค้นมากครับ ที่เห็นแฟนของผมไปอยู่กับไอ ผช คนนั้น มันคิดละทำให้ผมอยากจะฆ่าเขา
แต่ด้วยความที่ผมมองในความคิดผู้ใหญ่ ผมคิดว่าเราควรปล่อยเขา ควรยินดีกับเขา ปล่อยให้เขาได้พบคนที่ดี
ดีกว่าที่ผมมานั่งคิดแค้นเขา

เรื่องนี้มันได้สอนให้ผมรู้ว่า

รู้ว่าอะไรอะ 5555 ใครพอรู้บอกหน่อยนะครับ
ว่าเรื่องนี้มันสอนให้รู้ว่าอะไร ???

ถ้าตัวสติกเกอร์ยิ้มขึ้น อย่าสนใจนะครับ มันติดบัคไร ไม่รู้ง่าาา T^T