สวัสดีจ้า เราชื่อกรีนนะ ก่อนอื่นเลยนี่เป็นกระทู้แรกของเรา ถ้ามีอะไรผิดพลาดต้องขอโทษด้วยนะ
--------------------------------------------------------------------------------------------------------
ย้อนไปเมื่อ 10 ปีที่ผ่านมา เราได้เจอและรู้จักกับผู้ชายคนหนึ่ง ซึ่งรู้จักกับเพื่อนสนิทเรา มันมีเหตุการณ์หนึ่งที่ทำให้เราเกลียดเขามากกกกกกกกก เกลียดแบบฝังใจ มันก็ไม่มีอะไรมากหรอกเขาแค่เผือกเรื่องเรามากไปหน่อยแค่นั้นเอง เหตุการณ์วันนั้นทำเราร้องไห้ เจ็บใจหนักมาก และแล้วเหตุการณ์วันนั้นมันก็ทำให้เกิดผู้หญิงใจทะนงคนนี้ขึ้นมา คือ ตั้งปณิธานกับตัวเองว่าจะไม่เจอ ไม่คุย และไม่ยุ่งเกี่ยวกับเขาอีก
จนกระทั่งเวลาที่หมุนผ่านล่วงเลยไปถึงสองปี คืนนั้นมีงานเลี้ยงวันเกิดรุ่นพี่เรา บังเอิ๊ญ บังเอิญ !! อีนายคนเดิมนี่มาด้วย เอาแล้วไงละ อีกอย่างชะนีอย่างเรากลับจำไม่ได้ด้วยซิว่านายนี่มันคือคนที่เราเคยตั้งปณิธานไว้ หุหุ เอาแล้วไง ตอนนั้นนายนี่ก็เข้ามาแล้วซิ นั่งใกล้กัน คุยกันไป ทะเลาะกันไป พูดจาประชดประชันกันไป แค่จำไม่ได้แค่นั้นเองว่าคือคู่อริเก่าของฉัน ไม่รู้เพราะปาร์ตี้กันสนุกหรือเพราะคนบางคนเหมือนกันนะ ที่ทำให้งานเลี้ยงเลิกราตอนตี 3 หลังจากคืนนั้นก็เจอนายนี่บ่อยขึ้น บ่อยขึ้น (ไม่รู้พรหมลิขิตหรือบุพเพอาละวาด) เจอกันบ่อยขึ้นจนแทบจะทุกวัน แต่ละวันที่เจอก็ไม่มีวันไหนที่คุยกันดีหรอก ตะคอกใส่กันบ้าง ด่ากันไปบ้าง ทะเลาะกันได้ทุกวี่ทุกวัน แต่ทุกๆเหตุการณ์มันก็ทำให้เราใกล้ชิดกันมากขึ้น มากขึ้นจนเพื่อนๆพี่ๆรอบข้างบอกว่าเราชอบกัน ไอ้เราก็ยังเป็นชะนีใจทะนงเหมือนเดิม จะบ้าหรอ ฉันจะไปรักไอ้นายนี่ได้ไง นิสัยก็แย่ หน้าตาก็ไม่ดี ไม่มีวัน ต่อให้โลกนี้เหลือนายนี่คนเดียวก็ไม่เอา นายนี่ก็ย่อยซะที่ไหน สวนกลับเลยจ้า ไม่เอาเหมือนกัน นิสัยไม่ดี ผู้หญิงสวยๆกว่านี้ยังมีอีกเยอะ (เหรอออออ เอาสิๆ) แต่ไม่ว่าจะเกลียดจะด่าจะแทะกันขนาดไหน ก็ยังเจอกันทุกวันอยู่ดี เราจะมีที่ประจำสำหรับนั่งคุยกันส่วนวันไหนไม่ได้เจอกันก็โทรศัพท์คุยกันบ้าง เมสเสจบ้าง ก็เป็นกันอยู่แบบนี้ทุกวันๆ คนรอบข้างก็พูดใส่หูทุกวันว่า เราชอบกัน ก็เป็นกันอยู่แบบนี้ สนิทกันแบบนี้ไปเรื่อยๆแบบนี้ จากวันเป็นเดือน จากเดือนเป็นปี สองปี สามปี อ้าวววววววว นี่เราตกหลุมรักนายนี่หรอออ NO ! มันเป็นไปไม่ได้ ปฏิเสธใจตัวเองเสมอมาค่ะ แต่รอบข้างนี่นะคะคอนเฟิร์มกันทั้งนั้นว่าเรารักเขา ยังค่ะยัง แล้วแต่ใครจะคิดเลยค่ะ ปฏิเสธยาวๆไป55555 จนวันที่เขาโทรศัพท์คุยกับเรา แล้วเขาถามว่าชอบเขาหรอ อ้ากกกกกกกก อะไรของนาย 55555 เอาอะไรมาพูด หลงตัวเองชะมัด จากวันนั้นก็รู้สึกแปลกๆมาตลอดค่ะ จนต้องยอมรับว่าชอบ เป็นชะนีใจทะนงไม่พอนะคะ ยังเป็นชะนีใจกล้าอีกค่ะ บอกชอบเขาซะงั้น เอาแล้วววว แต่อะไรๆก็ดีขึ้นค่ะหลังจากได้เอ่ยบอกไป จากที่ทะเลาะกันก็กลายเป็นพูดแกล้งกัน จีบกัน ใครมายุ่งกับเราเขาก็หึง ประชดกันไปมา ใครมายุ่งกับเขาเราก็ไม่ชอบ อยู่ใกล้กัน ดูแลเป็นห่วงเอาใจใส่กัน เป็นช่วงเวลาที่มีความสุขมากที่สุดในช่วงชีวิตหนึ่ง แต่ไม่ค่ะ ชีวิตไม่ได้ผ่านเรียบง่ายขนาดนั้น มีทั้งคนเข้าใจและไม่เข้าใจค่ะ ยังไม่ได้คบกันก็เอาเราสองคนไปพูดเสียๆหายๆเยอะแยะไปหมด นินทากันทั่ว คนใหญ่ คนแก่ กลางคน (คนไม่ถูกนินทาไม่มีในโลก) หลังจากฝ่าอะไรๆมาด้วยกัน 3-4 ปีค่ะ นายนี่ขอคบเป็นแฟน เอาสิ แต่มันไม่ได้เป็นดั่งที่วาดฝันกันไว้ พอคบกันเขาเป็นผู้ชายที่นิสัยดีมาก สุภาพบุรุษ คอยไปรับส่ง ทำให้เราได้ทุกอย่าง แต่.. ในขณะเดียวกันก็มีผู้หญิงที่เข้ามาชอบเขาเยอะ เพราะนายนี่หน้าตาดีอยู่นะ5555 (นี่อะพูดจริงตอนนั้นอะแค่พูดไป) ทำให้เราไม่เชื่อใจ กลัวเขามีคนอื่น จนกระทั่งเราเป็นคนทำให้รักครั้งนั้นมันจบไป ยอมรับค่ะว่ายังรัก ยังคิดถึง เคยคิดว่าแฟนปัจจุบันเราเขารักเรามาก แต่ไม่ใช่เลยค่ะ นายใจร้ายคนนั้นรักเรามากกว่าแฟนเราเยอะ ตอนนี้ก็จะ 10 ปีเต็มแล้วที่รักนายมา และจะรักและรอนายแบบนี้ตลอดไป ไม่เคยเชื่อตัวเองเหมือนกันว่าจะรักใครคนหนึ่งได้มากและนานขนาดนี้
จากเกลียด กลับกลายเป็นรักแรก..ที่หัวใจไม่เคยลืม
--------------------------------------------------------------------------------------------------------
ย้อนไปเมื่อ 10 ปีที่ผ่านมา เราได้เจอและรู้จักกับผู้ชายคนหนึ่ง ซึ่งรู้จักกับเพื่อนสนิทเรา มันมีเหตุการณ์หนึ่งที่ทำให้เราเกลียดเขามากกกกกกกกก เกลียดแบบฝังใจ มันก็ไม่มีอะไรมากหรอกเขาแค่เผือกเรื่องเรามากไปหน่อยแค่นั้นเอง เหตุการณ์วันนั้นทำเราร้องไห้ เจ็บใจหนักมาก และแล้วเหตุการณ์วันนั้นมันก็ทำให้เกิดผู้หญิงใจทะนงคนนี้ขึ้นมา คือ ตั้งปณิธานกับตัวเองว่าจะไม่เจอ ไม่คุย และไม่ยุ่งเกี่ยวกับเขาอีก
จนกระทั่งเวลาที่หมุนผ่านล่วงเลยไปถึงสองปี คืนนั้นมีงานเลี้ยงวันเกิดรุ่นพี่เรา บังเอิ๊ญ บังเอิญ !! อีนายคนเดิมนี่มาด้วย เอาแล้วไงละ อีกอย่างชะนีอย่างเรากลับจำไม่ได้ด้วยซิว่านายนี่มันคือคนที่เราเคยตั้งปณิธานไว้ หุหุ เอาแล้วไง ตอนนั้นนายนี่ก็เข้ามาแล้วซิ นั่งใกล้กัน คุยกันไป ทะเลาะกันไป พูดจาประชดประชันกันไป แค่จำไม่ได้แค่นั้นเองว่าคือคู่อริเก่าของฉัน ไม่รู้เพราะปาร์ตี้กันสนุกหรือเพราะคนบางคนเหมือนกันนะ ที่ทำให้งานเลี้ยงเลิกราตอนตี 3 หลังจากคืนนั้นก็เจอนายนี่บ่อยขึ้น บ่อยขึ้น (ไม่รู้พรหมลิขิตหรือบุพเพอาละวาด) เจอกันบ่อยขึ้นจนแทบจะทุกวัน แต่ละวันที่เจอก็ไม่มีวันไหนที่คุยกันดีหรอก ตะคอกใส่กันบ้าง ด่ากันไปบ้าง ทะเลาะกันได้ทุกวี่ทุกวัน แต่ทุกๆเหตุการณ์มันก็ทำให้เราใกล้ชิดกันมากขึ้น มากขึ้นจนเพื่อนๆพี่ๆรอบข้างบอกว่าเราชอบกัน ไอ้เราก็ยังเป็นชะนีใจทะนงเหมือนเดิม จะบ้าหรอ ฉันจะไปรักไอ้นายนี่ได้ไง นิสัยก็แย่ หน้าตาก็ไม่ดี ไม่มีวัน ต่อให้โลกนี้เหลือนายนี่คนเดียวก็ไม่เอา นายนี่ก็ย่อยซะที่ไหน สวนกลับเลยจ้า ไม่เอาเหมือนกัน นิสัยไม่ดี ผู้หญิงสวยๆกว่านี้ยังมีอีกเยอะ (เหรอออออ เอาสิๆ) แต่ไม่ว่าจะเกลียดจะด่าจะแทะกันขนาดไหน ก็ยังเจอกันทุกวันอยู่ดี เราจะมีที่ประจำสำหรับนั่งคุยกันส่วนวันไหนไม่ได้เจอกันก็โทรศัพท์คุยกันบ้าง เมสเสจบ้าง ก็เป็นกันอยู่แบบนี้ทุกวันๆ คนรอบข้างก็พูดใส่หูทุกวันว่า เราชอบกัน ก็เป็นกันอยู่แบบนี้ สนิทกันแบบนี้ไปเรื่อยๆแบบนี้ จากวันเป็นเดือน จากเดือนเป็นปี สองปี สามปี อ้าวววววววว นี่เราตกหลุมรักนายนี่หรอออ NO ! มันเป็นไปไม่ได้ ปฏิเสธใจตัวเองเสมอมาค่ะ แต่รอบข้างนี่นะคะคอนเฟิร์มกันทั้งนั้นว่าเรารักเขา ยังค่ะยัง แล้วแต่ใครจะคิดเลยค่ะ ปฏิเสธยาวๆไป55555 จนวันที่เขาโทรศัพท์คุยกับเรา แล้วเขาถามว่าชอบเขาหรอ อ้ากกกกกกกก อะไรของนาย 55555 เอาอะไรมาพูด หลงตัวเองชะมัด จากวันนั้นก็รู้สึกแปลกๆมาตลอดค่ะ จนต้องยอมรับว่าชอบ เป็นชะนีใจทะนงไม่พอนะคะ ยังเป็นชะนีใจกล้าอีกค่ะ บอกชอบเขาซะงั้น เอาแล้วววว แต่อะไรๆก็ดีขึ้นค่ะหลังจากได้เอ่ยบอกไป จากที่ทะเลาะกันก็กลายเป็นพูดแกล้งกัน จีบกัน ใครมายุ่งกับเราเขาก็หึง ประชดกันไปมา ใครมายุ่งกับเขาเราก็ไม่ชอบ อยู่ใกล้กัน ดูแลเป็นห่วงเอาใจใส่กัน เป็นช่วงเวลาที่มีความสุขมากที่สุดในช่วงชีวิตหนึ่ง แต่ไม่ค่ะ ชีวิตไม่ได้ผ่านเรียบง่ายขนาดนั้น มีทั้งคนเข้าใจและไม่เข้าใจค่ะ ยังไม่ได้คบกันก็เอาเราสองคนไปพูดเสียๆหายๆเยอะแยะไปหมด นินทากันทั่ว คนใหญ่ คนแก่ กลางคน (คนไม่ถูกนินทาไม่มีในโลก) หลังจากฝ่าอะไรๆมาด้วยกัน 3-4 ปีค่ะ นายนี่ขอคบเป็นแฟน เอาสิ แต่มันไม่ได้เป็นดั่งที่วาดฝันกันไว้ พอคบกันเขาเป็นผู้ชายที่นิสัยดีมาก สุภาพบุรุษ คอยไปรับส่ง ทำให้เราได้ทุกอย่าง แต่.. ในขณะเดียวกันก็มีผู้หญิงที่เข้ามาชอบเขาเยอะ เพราะนายนี่หน้าตาดีอยู่นะ5555 (นี่อะพูดจริงตอนนั้นอะแค่พูดไป) ทำให้เราไม่เชื่อใจ กลัวเขามีคนอื่น จนกระทั่งเราเป็นคนทำให้รักครั้งนั้นมันจบไป ยอมรับค่ะว่ายังรัก ยังคิดถึง เคยคิดว่าแฟนปัจจุบันเราเขารักเรามาก แต่ไม่ใช่เลยค่ะ นายใจร้ายคนนั้นรักเรามากกว่าแฟนเราเยอะ ตอนนี้ก็จะ 10 ปีเต็มแล้วที่รักนายมา และจะรักและรอนายแบบนี้ตลอดไป ไม่เคยเชื่อตัวเองเหมือนกันว่าจะรักใครคนหนึ่งได้มากและนานขนาดนี้