“คนทางนั้นจะรู้ไหม หัวใจคนรอ”

กระทู้สนทนา

“คนทางนั้นจะรู้ไหม หัวใจคนรอ”

เรื่องราวที่ผมจะเล่าต่อไปนี้ เป็นเรื่องราวที่ผมประสบเอง และเป็นความรู้สึกที่ทรมานจิตใจของผมมาถึงทุกวันนี้ ไม่ว่าจะผ่านมาหลายปีแล้ว ผมก็ยังคงติดอยู่ในความรู้สึกนี้ตลอดมา

ผมชื่อ “เรย์” ในสมัยที่ผมอยู่ ม.4 ผมได้รู้จักกับเพื่อนผู้หญิงคนหนึ่งชื่อ “มน” เราอยู่ห้องเดียวกัน แต่อยู่คนละกลุ่ม มนเป็นผู้หญิงน่ารัก แม้ว่าเธอจะดูสูง และอวบๆ แต่เธอหน้าตาน่ารักมาก และก็ยังเรียนเก่งมากด้วย สิ่งที่ทำให้ผมประทับใจในตัวมนก็คือ เธอไม่เคยหวงวิชาเลย ให้เพื่อลอกการบ้านได้ตลอด บางครั้งก็ช่วยเพื่อนทำ และเธอยังมีจิตใจดีมากๆ รักสัตว์ด้วย

ผมออกตัวแรงมากว่าชอบมน ผมตามจีบเธออยู่ 2 เดือน เราก็ตกลงเป็นแฟนกัน ตลอดเวลาที่คบกัน แม้ว่าจะมีทะเลาะกันบ้างตามประสาเด็กวัยรุ่น แต่เราก็ยังคงรักกัน และคบกัน เป็นคู่ที่เพื่อนๆ หลายคนอิจฉา ในตอนนั้น แม้ว่าเราทั้งคู่จะยังเด็ก แต่ผมก็คิดว่าผมรักเธอจริงๆ และหวังไปถึงว่าเราจะคบกันไปนานๆ จนถึงวันที่เราได้ใช้ชีวิตคู่ร่วมกันเลยทีเดียว หลายคนคงคิดว่าความรักของเด็กมัธยมมักไม่ยืนยาว ผมว่าไม่เกี่ยวหรอก มันอยู่ที่ตัวบุคคลมากกว่า

จนเมื่อใกล้จะจบม.6 เป็นช่วงที่เราสองคนเคร่งเครียดเรื่องการสอบ และการหาที่เรียนต่อ แต่เราก็ยังคงเอาใจใส่ดูแลกัน และช่วยกันติวหนังสือกันอย่างหนัก โดยหวังว่าจะได้เข้าเรียนที่เดียวกัน ซึ่งเป็นมหาวิทยาลัยชื่อดัง เนื่องจากที่บ้านของมนต้องการให้เธอเข้าเรียนที่นั่น แต่เรื่องราวกลับพลิกผัน เมื่อผมซึ่งหัวไม่ค่อยดี กลับสอบติด แต่มนซึ่งเรียนเก่งมากกลับสอบไม่ติดผมก็ไม่รู้ว่าเพราะอะไร แต่มันทำให้ที่บ้านของมนไม่พอใจนัก จึงตัดสินใจส่งเธอไปเรียนต่างประเทศ

เราทั้งสองคนไม่ได้มีปัญหาอะไร เพราะเราคบกันมาตั้ง 3 ปี ที่บ้านของผม และที่บ้านของมนก็รับรู้ แต่เราก็เสียใจกันมากที่ต้องจากกันไป ไม่รู้ว่ามนจะได้กลับมาเมื่อไรบ้าง และเราคงแทบไม่ได้เจอกันเลย แต่มนก็สัญญากับผมว่าจะบินกลับมาทุกเทอม และจะติดต่อกันเสมอๆ ผมก็สัญญากับเธอว่าจะรอเธอทุกวัน ถ้าเราสองคนเรียนจบ และกลับมาเจอกัน มีงานทำทั้งคู่ที่มั่นคง ผมจะขอเธอแต่งงาน เราจะได้ไม่ต้องพรากจากกันอีก ซึ่งเธอก็ตอบตกลง วันที่เราแยกจากกันที่ผมไปส่งเธอที่สนามบินกับครอบครัวของเธอ ผมเสียใจมาก เพราะรู้ว่าต้องคิดถึงเธอมาก และเธอเองก็ร้องไห้เหมือนกัน

ตั้งแต่มนไปเรียนต่างประเทศ แรกๆ เธอติดต่อกลับมาหาผมแทบทุกวัน กิจวัตรประจำวันทำอะไรบ้าง เธอก็ส่งรูปให้ดู เล่าให้ฟังหมด จนเมื่อเวลาผ่านไปได้สักสองเดือน อยู่ๆ มนก็ไม่ค่อยติดต่อมา และผมติดต่อไปเธอก็ดูจะไม่ว่าง บอกว่าเรียนหนักมาก และต้องทำงานพิเศษด้วย

เวลาผ่านมา 3 ปีแล้ว มนไม่ได้หายไป เธอยังคงติดต่อมาเดือนละครั้ง สองครั้ง ครั้งหนึ่งก็ไม่กี่นาที คุยกันไม่หวานเหมือนแต่ก่อน ไม่ค่อยบอกรัก บอกคิดถึงกัน และเธอก็ไม่เคยกลับมาเลยนับตั้งแต่ที่ขึ้นเครื่องไปคราวนั้น ผมกลัวว่าเธอจะเหนื่อย จึงไม่ค่อยอยากหาเรื่อง หรือคุยปรับความเข้าใจอะไร เนื่องจากที่บ้านของมนเองก็บอกว่าไม่ค่อยได้คุยกับเธอเหมือนกัน แต่ก็ได้แต่เก็บความรู้สึกนี้ไว้ และหวังว่าเมื่อเธอเรียนจบกลับมาจะเป็นเหมือนเดิม

เวลานั้นก็ใกล้เข้ามาแล้ว อีกเพียงปีเดียวมนก็จะกลับมา ผมก็ได้แต่หวังว่าเธอจะยังคงเป็นมนคนเดิม เป็นแฟนที่น่ารักของผมคนนี้เหมือนที่ผ่านมา แต่ผมก็อยากให้เธอรับรู้บ้าง ว่าหัวใจของคนรอมันทรมานมาก ไม่รู้ว่าวันที่เธอกลับมาจะเป็นวันที่ผมดีใจสุดชีวิต หรือต้องเสียใจอย่างมาก ก็คงไม่มีใครตอบได้ดีไปกว่า “คนทางนั้น”

นอกจากนี้ อ.คิม ยังรวบรวมกระทู้ที่น่าสนใจตามด้านล่างนะครับ

เรื่องสั้นความรักในปี 2559 ที่คัดสรรมาเป็นอย่างดี