เริ่มเลยนะคะ

เราเพิ่งอยุ่กินกับสามีมา 2 ปี คะ แล้วเพิ่งแยกบ้านออกมาอยู่ด้วยกันสองคน เราก็ทำงานบ้านปกติ เก้บกวาดบ้านไม่ให้รก แล้วสามีก็เริ่มพาเพื่อนมากินเหล้าที่บ้าน แรกๆ เราก็เริ่มไม่ชอบคะ เพราะเราเป็นคนหวงบ้าน กลัวว่ามาแล้วจะทำบ้านเราสกปรก แต่เขาชอบพาเพื่อนมากินเหล้าตอนที่เราออกไปทำงานคะ (เช้าเป็นพนักงานเย็นเป็นแม่บ้าน คือกลับมาทำความสะอาดคะ) พอเย็นกลับมา สภาพบ้านเรา ไม่ใช่บ้านคะ ขวดเหล้า โซดา ก้นบุหรี่ ถุงน้ำแข็ง แก้ว วางเละเทะมากคะ เราเห็นแล้วโกรธมากกกก ละคิดว่า ขึ้นเ...ี้ย อะไรขึ้นกับบ้าน...เนี่ยย เพราะเราไม่ชอบให้ใครมาทำบ้านเราสกปรกและเราต้องมาตามเก็บ ทำงานก็เหนื่อยแล้ว กลับมาเจอแบบนี้ยิ่งเหนื่อยเข้าไปอีกคะ เป็นแบบนี้มา หลายครั้งแรก จนเราโมโห เอ่ยปากไปว่า บ้านกูไม่ใช่แหล่งพวกขี้เมา บ้านไม่ใช่คาเฟ่ แดรกก็ไม่เก็บ (ขอโทษที่หยาบคะ)  ตุไม่ใช่ทาส ที่ต้องคอยมาเก็บซากพวก..ึง  เคยนั่งคุยกับสามีแค่สองคนคะเปิดใจคุยกัน เขาก็เหมือนเข้าใจรับฟังคะ แต่.... เหมือนเดิม ชวนเพื่อนมากิน จนทุกวันนี้บ้านเราไม่ใช่บ้านแล้วคะ  กลายเป็นแหล่งมั่วสุมของพวกขี้เมาไปแล้ว  เราไม่รู้จะทำยังไง ด้วยความรักบ้าน ห่วงบ้าน ห่วงข้าวของ แม่แฟนเคยมาเยี่ยมบ้าน แล้วก็พูดว่า ทำไมบ้านเละเทะแบบนี้ ทำไมเราไม่ทำความสะอาด เราก็ตอบไปนะว่าทำแล้ว แต่ที่เป็นแบบนี้เพราะอะไร แต่เขาก็ดูๆจะเข้าข้างลุกชายเขา

เราไม่รุ้จะทำยังไงคะ แนะนำได้ คอมเม้น ได้นะคะ จนปัญญาจริงๆคะ ไหนจะงานไหนจะงานบ้าน เราสองคนยังไม่มีลูกนะคะ เพราะเราไม่คิดจะปล่อย ดูๆแล้ว ไม่น่าไปกันรอดคะ

ช่วยแนะนำหน่อยนะคะ เหนื่อยจริงๆคะ