อย่าเพิ่งเห็นค่าในตอนที่สายไปแล้ว

สวัสดีคะทุกๆคน.. วันนี้เรามีเรื่องจะมาเล่าที่เกิดจากตัวเราเลยค่ะ ผิดพลาดประการใดขออภัยด้วยนะคะ
เริ่มจากเมื่อที่แล้วช่วงประมาน พฤษภาคม เราได้คุยกับคนๆนึง เรารู้จักเขาเพราะพี่สาวของเรา แรกๆเราก็ไม่อะไร พี่คนนั้นเขาทักไลน์มาหาเราด้วยสติ๊กเกอร์และเขาแอดเฟสเรามาด้วย ซึ่งตอนนั้นเราก็เฮิร์ทๆอยู่แต่ไม่ค่อยมากเท่าไหร่เอาเป็นว่าเราลืมได้แล้วหละ (เกี่ยวมั้ยเนี่ย) เราก็คุยเรื่อยๆเรายังไม่ได้อะไรนะก็มีเขินๆบ้างไม่ค่อยกล้าคุย เพราะเราเป็นคนที่จะรักหรือจะชอบใคร มันยากมาก ต้องเริ่มจากการรู้จักการเป็นเพื่อนการคุยกันนาๆ อะไรประมาณนี้ แต่อีท่าไหนไม่รู้สิ เราดันเผลอใจไปชอบเขาซะงั้น เราเริ่มคุยกันเรื่อยๆ คุยกัน ตอนเช้าก็มีปลุกกันบ้าง แลกเพลงกันฟัง ส่งสติ๊กเกอร์หัวใจบ้าง เราไม่เคยพูดคำหยาบกับเขาเลยนะ เขาชอบชวนเราไปดูหนังนะเพราะมีหนังอะไรเขาจะถามว่าอยากดูมั้ยอะไรประมาณนี้ไอเราก็ไม่กบ้าเขินอายบอกตลอดวันหลังนะไม่ค่อยว่างออกไม่ได้บ้างอะไรบ้าง แต่อีกใจก็เสียดายนะเฮ้อ.. จนมีช่วงนึงเราทะเลาะกันหนักมากแล้วก็กลับมาคุยแล้วก็ทะเลาะบ่อยมาก จนเราร้องไห้แบบหนักมากร้องจนตาบวมไปหมดร้องจนสะอึก (ใครเคยเป็นจะเข้าใจดี) เดี๋ยวมาต่อนะพิมพ์ในโทรศัพท์ลำบากมากๆ
แสดงความคิดเห็น
โปรดศึกษาและยอมรับนโยบายข้อมูลส่วนบุคคลก่อนเริ่มใช้งาน อ่านเพิ่มเติมได้ที่นี่