ตอนนี้รู้สึกว่าตัวเองไม่เหมาะกับเค้าเลยค่ะ จากคนที่เคยทำอะไรได้ทุกอย่าง มีงานทำ เรียนป.โท จะขึ้นปี 2 แล้ว
มีโปรเจคที่จะทำ Thesis แล้ว แต่ต้องปล่อยทุกอย่างเพราะโรคซึมเศร้า สาเหตุจากปัญหาครอบครัวและความรักครั้งก่อนค่ะ
เมื่อปีที่แล้วเราช็อคกับเรื่องบางเรื่องที่ได้รับรู้ ก็รักษาอาการซึมเศร้าจนหายแต่ยังทำงานอยู่เพราะติดเรื่องงานที่ต้องรับผิดชอบ
มาปีนี้ก็เจอแบบคราวที่แล้ว ในใจลึกๆเรายังไม่พร้อมจะเจอใคร จนเจอเค้า เราก็ป่วยแต่รอบ 2 อาการมันหนักมาก
มีความเสี่ยงฆ่าตัวตาย 3 ครั้ง (ตอนทำเราจำอะไรไม่ได้ค่ะ มารู้ตัวอีกทีคืออยู่โรงพยาบาล) แอดมิทโรงพยาบาล 1 ครั้ง
เพราะความเครียดหลายๆอย่าง พอเรามีอาการซึมเศร้า ประสิทธิภาพในการทำงานเราไม่บ้าพลังเท่าเดิม จนถูกมองว่าละเลยต่อหน้าที่
(เราจบป.ตรี สายวิทย์อุตสาหกรรม แต่ทำงานเกี่ยวกับแล็ปทางการแพทย์ และช่วยวิจัยเกี่ยวกับโรคลูปัส)
การเรียนเราต้องดรอปคอร์สเวิร์กเหลือ 2 รายวิชาที่เป็นการทำแล็ป อีกนิดเดียวก็จะเสร็จแล้ว แต่มาแอดมิทก่อน
เราเลยตัดสินใจลาออกจากทุกอย่าง เพื่อพักรักษาตัวจากโรคนี้ ตอนนี้ดีขึ้นมากแล้วค่ะ พูดจาไม่ช้า แต่สมองยังสั่งการไม่เหมือนเดิม
ความทรงจำบางช่วงหายไป ความจำไม่ดีเท่าเดิม เราพร้อมที่จะยอมรับกับสิ่งที่เกิดขึ้น

แต่ตอนนี้เรากลับรู้สึกว่าเราไร้ค่า เหมือนคนที่ตกจากที่สูงลงมาเริ่มต้นเดินขึ้นไปใหม่ ส่วนแฟนเราเป็นพนักงานรัฐวิสาหกิจ
คบกันมา 6 เดือนกว่า แต่รู้จักกันมา 2 ปีแล้วค่ะ ช่วงที่เราป่วยเค้าคอยดูแลเราตลอด แต่เราก็ยังไม่ได้ลาออกจากงานหรือเรียน
พอเค้าลงแท่น ก็เป็นช่วงที่เราต้องตัดสินใจว่าจะเอายังไงดี เลยไม่ได้ปรึกษาเค้า ปรึกษาแต่ครอบครัว สรุปคือลาออกกลับมาตจว.
ช่วงนี้ก็หัดทำเบเกอรี่ ขนมเค้กขายตามออร์เดอร์ แต่บางครั้งที่บ้านก็กดดันอยากให้เรากลับไปทำงาน ตั้งตัวให้ได้เร็วๆ
เพราะอายุจะ 26 แล้ว แต่มันยังทำไม่ได้ค่ะ จากการประเมินของอาจารย์หมอที่เราเป็นเคสของเค้า

ตอนนี้เลยกลายเป็นคนตกงาน ไม่มีความมั่นคงในชีวิต ถ้าคนที่คุณคบกำลังตกอยู่ในสภาวะแบบนี้ คุณจะเลือกที่จะเดินออกมามั้ยคะ

ปล. ตอนนี้เราพยายามหัดทำเค้กให้ดีขึ้น และอาจจะลงทุนเปิดร้านกาแฟ เบเกอรี่กับพี่ที่สนิทกัน ทำเป็นอาชีพหลักไปเลย
แต่คงต้องใช้เวลาอีกนานกว่าจะเข้าที่ค่ะ