มังกรสอนใจ ตอน นกปากซ่อมกับหอยกาบ การไม่ลดราวาศอกกันนำไปสู่หายนะ

กระทู้คำถาม

ศาสนาพุทธ ธรรมกาย เรื่องสั้น นวนิยายอิงประวัติศาสตร์ แต่งเรื่องสั้น

นกปากซ่อมกับหอยกาบ

                ในวันฟ้าโปร่งอากาศแจ่มใส มีหอยกาบตัวหนึ่งนอนผึ่งแดดอยู่ที่ชายหาดทราย
ชายทะเล มันเปิดเปลือกหอยทั้ง 2 ข้างออกรับแดดอันอบอุ่นอย่างสุขสบาย  ในขณะนั้นเอง
มีนกปากซ่อมตัวหนึ่งเดินหาอาหารอยู่ในบริเวณไกล้เคียง มองเห็นเนื้อสีแดงของหอยกาบ
ตัวนั้นสะท้อนแสงเป็นประกายวับๆ นกปากซ่อมดีใจมาก รีบตรงแน่วเข้าไป ใช้ปากจิกหมาย
จะกินเนื้อหอย หอยกาบเจ็บปวดแสนสาหัส  รีบหุบเปลือกหอยทั้ง2ข้างเข้าหากันอย่างรวดเร็ว
หนีบเอาจะงอยปากของนกปากซ่อมติดอยู่ในเปลือกหอยด้วย

                นกปากซ่อมพยายามดึงจะงอยปากของตนออกสุดแรงเกิดแต่ก็ไม่สำเร็จ
เพราะหอยกาบหนีบไว้อย่างสนิทแน่น    นกปากซ่อมเริ่มรู้สึกสำเนียกเสียใจบ้างแล้ว
แต่ก็แสดงท่าทีทำเป็นไม่แยแสพูดกับหอยกาบว่า

               "แกช่างเป็นสัตว์ที่โง่จริงๆ แกมาหนีบจะงอยปากของฉันไม่ยอมปล่อย
อย่างนี้ตัวแกเองก็เคลื่อนที่ไม่ได้ ถ้าวันนี้ฝนไม่ตก พรุ่งนี้ฝนก็ไม่ตก ตัวแกก็จะต้อง
แห้งตายแน่ๆ  ฉันคิดว่าทางที่ดีแกยังคงรีบคลายแล้วกลับลงน้ำไปจะดีกว่า"

               หอยกาบยิ้มอย่างเย็นชา  ตอบกลับมาว่า
"แกไม่ต้องมาทำพูดดี  ฉันไม่หลงกลแกแน่นอน ปากของแกถูกฉันหนีบอยู่อย่างนี้
วันนี้ก็กินอะไรไม่ได้ พรุ่งนี้ก็กินอะไรไม่ได้ แกก็จะต้องอดตายในไม่ช้า"

           สัตว์สองตัวนี้ เถียงกันไปมาอยู่ครึ่งค่อนวัน  ไม่มีใครยอมใคร พอดีมีชาย
ชาวประมงคนหนึ่งกำลังจะกลับบ้านเดินผ่านมา เห็นสัตว์2 ตัวหนีบติดอยู่ด้วยกัน
เขาพูดขึ้นอย่างดีใจว่า
   "โชคของฉันวันนี้ไม่เลวทีเดียว เมื่อทั้งคู่ตกลงกันไม่ได้ฉันก็ต้องคว้าโอกาสอันนี้ไว้แล้ว"

       และแล้วชายชาวประมงก็จับเอาสัตว์ทั้ง 2 ตัวนั้นขึ้นมาใส่ลงในชะลอมไม้ไผ่ด้วยกัน
วางแผนการไว้ว่า พรุ่งนี้จะเอาไปขายในตลาด

        ท่านสาธุชนทั้งหลาย.....

      เราอย่าเป็นคนถือทิฏฐิมานะ ดื้อดึงจะเอาชนะให้ได้ คนอย่างนั้นเป็นคนไม่น่ารัก
ไม่มีใครอยากคบด้วย และจะทำเรื่องเล็กให้กลายเป็นเรื่องใหญ่ แล้วตัวเองต้องมานั่งเสียใจ
ภายหลัง
     ขอให้เราเป็นคนรู้จักผ่อนสั้นผ่อนยาว  รู้จักประนีประนอม มีหลักการชัดเจน  เมื่อใด
ที่รู้ว่าตัวเองทำพลาดไปแล้ว  ก็มีความกล้าหาญพอทีจะยอมรับผิดและปรับปรุงแก้ไข
ไม่ดันทุรังเถียงข้างๆ คูๆ ไม่กลัวหน้าแตก คนที่รู้จักแพ้รู้จักถอยอย่างนี้  แทนที่จะเป็นการ
บั่นทอนศักศรีของตัว  ตรงกันข้ามกลับจะเป็นที่รักที่เคารพเกรงใจของคนอื่นๆ

น ตํ ชิตํ สาธุ ชิตํ ยํ ชิตํ อวชิยฺยติ
ความชนะใดที่ชนะแล้วกลับแพ้ได้
ความชนะนั้นไม่ดี
(ขุ. ชา. เอก. 27/22)