เพราะ มาเลเซีย ขุดน้ำมันได้พอกับความต้องการในประเทศ (เลยทำให้นำเข้าน้ำมันจากต่างประเทศน้อยนั่นเอง) และประเทศอเมริกา ก็สามารถขุดเจาะ Shale Oil ได้ เลยทำให้ราคาน้ำมันถูกลง

แถม“ต้นทุนน้ำมันดิบของอเมริกา” กับ “ต้นทุนน้ำมันดิบของไทย” ก็ไม่เท่ากัน เพราะอเมริกาเป็นตลาดค้าน้ำมันที่ใหญ่ที่สุดแห่งหนึ่งของโลกที่ผลิตน้ำมันดิบได้มากต่อวัน ทำให้ภูมิภาคในอเมริกาเหนือมีตลาดราคาน้ำมันกลางของตัวเอง (WTI หรือ West Texas Intermediate) เหมือนกับตลาด Brent ที่ลอนดอน และ ดูไบ (ที่ใช้อ้างอิงในตะวันออกกลาง)

ที่สำคัญ “ไทยไม่ได้ซื้อน้ำมันดิบจากตลาดอเมริกา” แต่ซื้อจากตลาดดูไบ ฉะนั้น ราคาต้นทุนในการซื้อน้ำมันดิบ ที่เราต้องคำนวน จึงใช้ราคากลางดูไบแทนนะจ้ะ

ส่วนราคาน้ำมันที่คนไทยจ่าย คือ ราคาที่เราไปเติมน้ำมันที่ปั๊ม (ราคาขายปลีก) ซึ่งรวมเงินภาษีและกองทุนต่างๆ แล้ว ส่วนราคาน้ำมันที่เราส่งออกเป็นราคาที่ยังไม่รวมภาษี เงินกองทุนและอัตราแลกเปลี่ยนเงินตราต่างประเทศ แล้วประเทศที่นำเข้าน้ำมันจากไทย ก็จะต้องไปบวกเงินภาษี กองทุนต่างๆ อีกทีหนึ่ง ดังนั้น ราคาขายน้ำมันที่ปั๊มของกัมพูชาและลาวจึงใกล้เคียงกับราคาที่ขายในปั๊มน้ำมันของไทย

อีกอย่าง ”น้ำมันที่ส่งออกบางส่วนมีราคาถูกกว่าเพราะคุณภาพด้อยกว่าน้ำมันที่ขายในประเทศ” เช่น น้ำมันเบนซินและดีเซลของไทยเป็นน้ำมันมาตรฐานยูโร 4 ซึ่งเป็นน้ำมันสะอาดและมาตรฐานสูง จึงมีราคาแพง แต่น้ำมันที่เราส่งไปขายที่ประเทศเพื่อนบ้านเป็นน้ำมันมาตรฐานต่ำกว่านั้นค่ะ