ผมขอบอกไว้ก่อนกว่าผมอายุ14ส่วนพี่เขาอายุ24
คุณเห็นว่าผมเด็กใช่ไหมหละควรเอาใจใส่กับการเรียนมากกว่า..แน่นอนผมเอาใจใส่กับการเรียนและไม่ให้เรื่องนี้มากระทบต่อการเรียนแน่นอน
ผมพึ่งเคยเจอเธอและอยู่ด้วยกันแค่2วันและอาจจะได้พบกันแค่ช่วงเทศกาลมันเป็นเหมือนรักครั้งแรกที่ผมไม่เคยรู้สึกแบบนี้กับใครมาก่อนไม่ว่าจะเพื่อนผู้หญิงหรือรุ่นพี่รุ่นน้องคนไหนที่ผมคิดกับเธอไม่ใช่ทั้งเรื่องsexหรือเรื่อง18+แค่อยากอยู่ด้วยกันในทุกๆเวลาแค่นั้นก็มีความสุขแล้วแต่ถ้าพี่เขาเลิกกันหละ?เธอก็เคยพูดตั้งแต่แรกก็จริงว่าชอบผมแต่ผมก็รู้ว่าที่เธอพูดมาเพราะเห็นผมเป็นน้องหรือแกล้งเล่นๆ...ใช่เพราะพี่สาวผมก็ชอบบอกกับแฟนเหมือนกันว่าชอบผมซึ่งผมก็ไม่ได้คิดอะไรหรือเพราะอาจจะเป็นพี่น้องกัน...แต่ครั้งนี้มันไม่ใช่กับเธอผมอยากให้สิ่งที่เธอพูดเป็นสิ่งที่มาจากใจของเธอในใจผมก็รู้ดีแล้วว่าผิดที่ไปชอบคนที่แฟนแล้วและคนคนนั้นก็เป็นคนใกล้ตัวผมด้วยอีกอย่างผมก็อยู่ในวัยเรียนซึ่งอายุห่างจากเธอ10ปีทั้งที่คิดแบบนั้นแต่เวลาที่ไม่ได้อยู่ด้วยกันแค่ไม่กี่ชั่วโมงความรู้สึกมันก็คับอยู่ในอกอยากจะพูดออกไปแต่เรื่องต่างๆที่คิดได้คือภาพที่ผมกับพี่มองหน้ากันไม่ติดและอาจจะไม่เป็นที่ยอมรับของคนในครอบครัวด้วยศักดิและความต่างของช่วงอายุที่เลวร้ายที่สุดที่คิดได้คือโดนปฏิเสธและเธออาจจะหลบหน้าผมเลยก็ได้ถ้าอย่างนั้นผมควรทำยังไงดีหละ?แน่นอนว่าถ้าให้ทำใจลืมและคิดเหมือนเธอเป็นพี่สาวผมคงตอบว่าไม่เพราะตอนนี้ในใจผมมีแค่เธอคนเดียวถ้าจะให้หาคนที่ใช่?ผมไม่คิดเลยว่าผมจะรู้สึกแบบนี้กับใครอีกเพราะผมนึกถึงแต่เธอ
แอบชอบแฟนพี่ชายของแฟนพี่ครับ ผมควรทำยังไงดี?
คุณเห็นว่าผมเด็กใช่ไหมหละควรเอาใจใส่กับการเรียนมากกว่า..แน่นอนผมเอาใจใส่กับการเรียนและไม่ให้เรื่องนี้มากระทบต่อการเรียนแน่นอน
ผมพึ่งเคยเจอเธอและอยู่ด้วยกันแค่2วันและอาจจะได้พบกันแค่ช่วงเทศกาลมันเป็นเหมือนรักครั้งแรกที่ผมไม่เคยรู้สึกแบบนี้กับใครมาก่อนไม่ว่าจะเพื่อนผู้หญิงหรือรุ่นพี่รุ่นน้องคนไหนที่ผมคิดกับเธอไม่ใช่ทั้งเรื่องsexหรือเรื่อง18+แค่อยากอยู่ด้วยกันในทุกๆเวลาแค่นั้นก็มีความสุขแล้วแต่ถ้าพี่เขาเลิกกันหละ?เธอก็เคยพูดตั้งแต่แรกก็จริงว่าชอบผมแต่ผมก็รู้ว่าที่เธอพูดมาเพราะเห็นผมเป็นน้องหรือแกล้งเล่นๆ...ใช่เพราะพี่สาวผมก็ชอบบอกกับแฟนเหมือนกันว่าชอบผมซึ่งผมก็ไม่ได้คิดอะไรหรือเพราะอาจจะเป็นพี่น้องกัน...แต่ครั้งนี้มันไม่ใช่กับเธอผมอยากให้สิ่งที่เธอพูดเป็นสิ่งที่มาจากใจของเธอในใจผมก็รู้ดีแล้วว่าผิดที่ไปชอบคนที่แฟนแล้วและคนคนนั้นก็เป็นคนใกล้ตัวผมด้วยอีกอย่างผมก็อยู่ในวัยเรียนซึ่งอายุห่างจากเธอ10ปีทั้งที่คิดแบบนั้นแต่เวลาที่ไม่ได้อยู่ด้วยกันแค่ไม่กี่ชั่วโมงความรู้สึกมันก็คับอยู่ในอกอยากจะพูดออกไปแต่เรื่องต่างๆที่คิดได้คือภาพที่ผมกับพี่มองหน้ากันไม่ติดและอาจจะไม่เป็นที่ยอมรับของคนในครอบครัวด้วยศักดิและความต่างของช่วงอายุที่เลวร้ายที่สุดที่คิดได้คือโดนปฏิเสธและเธออาจจะหลบหน้าผมเลยก็ได้ถ้าอย่างนั้นผมควรทำยังไงดีหละ?แน่นอนว่าถ้าให้ทำใจลืมและคิดเหมือนเธอเป็นพี่สาวผมคงตอบว่าไม่เพราะตอนนี้ในใจผมมีแค่เธอคนเดียวถ้าจะให้หาคนที่ใช่?ผมไม่คิดเลยว่าผมจะรู้สึกแบบนี้กับใครอีกเพราะผมนึกถึงแต่เธอ