เราครอบครัวแตกแยกตั้งแต่เด็กๆ พ่อเสียชีวิต แม่แต่งงานใหม่ ไม่สนิทกับญาติๆ เพราะพ่อเสียชีวิตก็มาอยู่กับแม่
แต่วันๆคุยกันไม่ถึง3ประโยค ไม่ได้โกรธงอนอะไรกันนะคะ แต่แม่ก็ใช้ชีวิตปกติไม่ค่อยมาสนใจเท่าไหร่
เกิดมาไม่เคยถูกใครกอดเลย ปัจจุบันมาเรียนต่อกรุงเทพ ส่งตัวเองเรียน อยู่คนเดียว ชีวิตก็เหมือนไม่ได้แย่อะไรมาก

แต่รู้สึกว่าตัวเองเป็นคนขาดความรัก ความอบอุ่น ค่ะ รู้สึกอย่างนั้น
เวลามีแฟนจะติดแฟนมาก ขี้น้อยใจ ขี้งอน เหมือนความสุขเราถูกฝากไว้ที่เขาคนเดียว
ถ้าเขาดูไม่สนใจเราก็จะเริ่มอยู่ไม่ปกติสุขละ เวลาอกหักมันเลยแย่ไปหมด ยอมทุกอย่าง ยอมเสียใจเพื่อไม่ให้ตัวเองถูกทิ้ง
ใจนึงก็สงสารเขาค่ะ อยากปล่อยๆเขาไป ไม่อยากเรียกร้องอะไรมาก
พยายามรักตัวเองให้มากแล้ว แต่ก็ยังรู้สึกว่าต้องการความรักจากคนอื่น
อยากให้คนอื่นมาเติมเต็ม เติมเต็มตัวเองไม่ได้ ไม่พอ

อย่างอื่นดีหมดนะคะ การเรียนเราก็ทำได้ดี การงานก็โอเค และไม่ใช่ไม่เข้าหาสังคมเลย แต่ก็ยังต้องการความรักมากๆ อยากกอดอยากอบอุ่น
ซึ่งความรักระหว่างเพื่อนมันไม่พอ ยิ่งชีวิตมหาลัยแล้ว ต่างคนก็ต่างใช้ชีวิตของตัวเอง ไม่ค่อยผูกพันเหมือนตอนเด็กๆด้วย

มีใครมีวิธีจัดการกับความรู้สึกนี้ไหมคะ เราจะเติมเต็มความรัก ความอบอุ่นให้ตัวเองได้ยังไง ขอบคุณทุกๆความเห็นค่ะ