กระทู้นี้มีคำพูดหยาบคายตามสไตล์คนธรรมดาพูดกัน ไม่เหมาะกับคนสุภาพเรียบร้อย ☝

จบในตอน

คืนวันที่ 21:15 น. 31 ธ.ค. พ.ศ. 2558
  "ห่างกันสักพักนะ" เธอบอกผมก่อนจะเบือนหน้าหนีผม...

เหอะ...เหตุผลปัญญาอ่อนครีเชสัสๆสำหรับคนที่กำลังมีคนใหม่ แล้วจะให้ผมทำไงล่ะ?
ให้อ้อนวอนขอร้องหรอ?  ผมคิดอะไรไม่ออกก็เลยตอบกลับไปว่า...
"อืม..."
ไม่นานเธอก็จากผมไป
ครั้งนี้คงจะห่างจริงๆ ห่างจนไม่มีใครกลับมา และผมก็คงไม่ต้องรอ...

แล้ว...ต้องทำไงต่อ? อีกไม่กี่ชั่วโมงก็ปีใหม่แล้ว ตลกดีเนาะ มาโดนบอกเลิกตอนนี้ มันใช่เรื่องไหมวะ?
เพื่อนก็ไม่มีเพราะไม่ค่อยสุงสิงกะใคร ไอที่สนิทก็กระจัดกระจายกันไปหมดแล้ว
เพื่อนร่วมงานไม่ต้องพูดถึง สายงานที่มีแต่แย่งตำแหน่งแล้วเหยียบหัวคนอื่นขึ้น ใส่หน้ากากเข้าหากันตลอดเวลา
คงจะมีใครเป็นเพื่อนเราจริงๆหรอกนะ เหอะๆ ชีวิตแมว่งตลกเรือสำเภาหายจริงๆ

...แล้วค่ำคืนนั้นก็ผ่านพ้นไป รุ่งเช้าอีกวันทุกคนที่เดินสวนผมบนถนนต่างใช้ชีวิตปกติ ที่เหลือคือเศษซากอารยธรรมขยะตามท้องถนนที่เหลือจากการสังสรรค์...
   "แมว่งก็เป็นแบบนี้ทุกปีแหละ"

คืนวันที่ 23:30 น. 31 ธ.ค. พ.ศ. 2559

แล้วมันก็มาถึงอีกครั้ง แต่ไม่เหมือนเดิมตรงที่ไม่มีใครมาบอกให้ห่างกันสักพักนะ และปีนี้ผมได้เพื่อนสมัยเรียนมัธยมมานั่งดื่มเบียร์กับผมและได้สนทนากันข้ามปี...

"มืงแมว่งก็ดีนะ...ไม่เพ้อถึงแฟนเก่า เลิกวันเค้าท์ดาวน์แบบนี้ไม่ทรมานหรอวะ?
แมว่งต้องจำได้ทุกๆปี เพื่อนก็ไม่ค่อยมี เพื่อนเก่าๆก็แยกย้ายไปต่างที่ นี่ถ้าปีนี้กุไม่มามืงก็หลับข้ามปีอีกสิ 5555+" มันถามผมด้วยความบันเทิงแแต่ลึกๆมันก็ห่วงผม...
"จำทำห๋าอะไรวะ? ผู้หญิงแบบนั้นเลิกไปก็ดีแล้ว เลิกกันไปก็จบ เลิกวันไหนก็ไม่มีอะไรต้องจำทั้งนั้นแหละ" ผมยกเบียร์กระดกเข้าปาก...มันก็ต่อบทว่า
"แล้วมืงไม่คิดว่ามันจะกลับมาหามืงมั่งหรอ?" มันถามผมด้วยความสงสัย...
ผมยกเบียร์จนหมดแก้ว นั่งเขย่าแก้วให้น้ำแข็งกระทบกันเล่นและตอบกลับไปว่า...
"ไม่มีหิมะตกที่นิวออรีนส์...มืงก็รู้" ผมรินเบียร์ลงในแก้วที่มีน้ำแข็งกองอยู่
"อืม...มืงหมายความว่ายังไงมันก็ไม่กลับมาสินะ" ผมไม่ได้ตอบอะไรกลับไป แค่ยิ้มแล้วยักหน้าให้มัน
มันรีบตอบกลับมาว่า... "เฮ้ย...กุขอโทษ กุไม่น่าพูดเรื่องนี้เลย"
ผมขำและคิดว่ามันจริงจังไปแล้ว "ขอโทษอะไรของมืง 5555+ ไร้สาระ" ผมเปิดเบียร์ขวดใหม่และรินให้มันจนเต็มแก้ว...
เบียร์เย็นๆในคืนวันปีใหม่กับเพื่อนที่เปิดใจคุยกันได้นี่เป็นอะไรที่สุดๆแล้วจริงๆ

ชนแก้วกันแล้วยกจนหมดอีกครั้ง อีกครั้งและอีกครั้ง...
ฤทธิ์แอลกอฮอล์เริ่มคลืบคลานเข้าเส้นเลือด ทั้งผมและมันเริ่มเมาอย่างเห็นได้ชัด ผมเริ่มถามมันด้วยคำพูดที่เริ่มไม่ค่อยจะเป็นคำ...
"เฮ้ยยย...มืงเคยสงสัยไหมวะว่าทำไมคนไทยแมว่งต้องเห่อหมูกระทะด้วย?" สิ้นสุดคำถาม ทั้งมันและผมมองหน้ากันและเริ่มปล่อยขำอย่างบ้าคลั่ง...
"55555555555+ ไอสัส มืงแมว่งก็ถามโง่ๆ ก็จริงของมืง ถูกหวยก็หมูกระทะ อะไรๆก็หมูกระทะ บรรพบุรุษเราเป็นงี้กันป่าววะ?" มันทำให้ผมยิ่งขำเข้าไปใหญ่...แล้วผมก็ถามมันต่อว่า
"แล้วปีใหม่เนี่ย มันของฝรั่งไม่ใช่หรอวะ? คริสมาสต์ ฮาโลวีนอีก ไปเอาของเขามาทำไมวะ? 5555555+" แต่รอบนี้มันแย้งผม... "เฮ้ยๆๆ ปีใหม่มันสากล ก็หยวนๆหน่อยดิวะ คิดเยอะแบบมืงไงถึงไม่มีเมียสักที"

....หลังเค้าท์ดาวน์พอเมากันจนได้ที่ ผมก็ส่งมันขึ้นแท็กซี่กลับบ้าน ขอบคุณมันจริงๆที่มาอยู่กับผม ผมได้ระบายอะไรหลายๆอย่างที่ผมอัดอั้นมาเป็นปีๆ พ่อแม่ผมก็เสียไปตั้งแต่เด็กๆผมเลยไม่รู้จะกลับไปหาใคร...

ผมทิ้งตัวลงนอนบนเตียง แล้วลองคิดเล่นๆว่า ทั้งที่ปีใหม่ไทยคือวันสงกรานต์แต่เราก็ยึดตามหลักสากล เราเคยสงสัยกันไหมว่าปีใหม่มันมีอะไรนอกจากงานฉลอง? บางคนก็หลับข้ามปี บางคนก็เมากันหัวทิ่ม...บางคนก็ออกต่างจังหวัดไปเที่ยว กลับไปหาครอบครัว บางคนก็ทิ่มกันเอง ทั้งทิ่มกันแบบรักใคร่ และทิ่มกันแบบเกลียดชัง แต่สิ่งที่เห็นได้ชัดคือเรามักจะหลอกตัวเองว่า "เดี๋ยวปีหน้าจะเป็นคนใหม่" แล้วพอถึงวันสิ้นปีเราก็จะคิดได้ว่า อืม...ก็เหมือนเดิม ไม่มีอะไรเปลี่ยนนอกจากอายุของเรา แล้วมันก็จะเป็นแบบนี้อีกปี อีกปีและอีกปี...


สวัสดีปีใหม่ ขอบคุณที่อ่านจนจบครับ 🙏😄🎆🎊🎉

เรื่องสั้นโดย: ข้าวเตี๋ยว
จอบอ...คัท!!! 👋🎬
ปล.ตั้งกระทู้พูดคุยไม่ได้เลยตั้งกระทู้คำถามครับ 👌