มือใหม่หัดแต่ง

เด็กชายผู้น่าสงสาร นามว่า สมิธ ถูกกลั่นแกล้งจากเพื่อนในโรงเรียนอีกเช่นเคย เซฟโซนที่ดี ก็ควรจะเหลือแค่ในบ้าน แต่…

แม่สมิธ : ไอ้เด็กเหลือขอ จะไปตายที่ไหนก็ไป

พ่อสมิธ : ขอ… กินเหล้า… หน่อย…

แม่สมิธ : มืงก็อีกตัว ไอ้หมูสกปรก

สมิธเป็นเด็กดี รู้จักทำมาหากิน ลำบากแค่ไหนก็ยังส่งเงินให้พ่อแม่ตลอด แต่พ่อแม่นี่สิไม่เคยส่งเสีย ซ้ำยังมีพฤติกรรมที่น่าหดหู่ พ่อเป็นขี้เมาเสียสติ แต่แม่หนักกว่าที่เสพติดพนันไม่หยุดไม่หย่อน ถลุงเงินลูกจนเกลี้ยงทุกครั้ง ไม่เคยเก็บออม

เดิมทีสมิธถูกเลี้ยงโดยคุณลุงใจดีฐานะร่ำรวยท่านหนึ่ง ที่เจอทารกน้อยในถังขยะพอดีด้วยความที่เขาก็เป็นแพทย์อยู่แล้ว ก็เลยเก็บมาเลี้ยงโดยที่ไม่ได้แจ้งความ และพ่อแม่แท้ๆก็ดันเดินผ่านสวนกันพอดี เพราะแค่จะเปลี่ยนใจนำลูกตัวเองไปทิ้งที่อื่น แต่ที่เห็นก็คือสมิธอยู่ในอ้อมกอดคุณลุงท่านนี้ต่อหน้าต่อตา

พ่อแม่สมิธรู้ว่าคุณลุงท่านนี้เป็นเศรษฐีมีชื่อเสียงมากคุณธรรมคนหนึ่งเลยทีเดียว จึงมาที่โรงทานใกล้บ้านเขาเป็นบ่อยครั้ง พร้อมทั้งสังเกตการณ์ความเป็นไปของลูกชายตัวเอง จนคนแถวนั้นเริ่มเอือมกับความไร้มารยาทของพ่อแม่คู่นี้ และเหตุผลที่สังเกตการณ์ก็เดาได้ไม่ยาก นั่นก็คือหวังจะเอาลูกคืนมาเมื่อมีผลประโยชน์ ช่างเป็นพ่อแม่ที่ยอดเยี่ยมจริงๆ

โชคดีของเด็กชายที่ร่ำรวยและถูกสั่งสอนมาอย่างดี และก็โชคร้ายของเด็กชายอีก ที่จู่ๆเศรษฐีคนดีของสังคมได้จากไปอย่างกะทันหัน ไม่ต้องห่วง ไม่มีฆาตกรให้ซับซ้อน แต่ที่แน่ๆคือพ่อแม่ดีใจเป็นอย่างมาก และก็ได้หลอกล่อสมิธจนสำเร็จ ช่างเป็นเด็กที่ซื่อใสไร้เดียงสาเสียจริงๆ

ตัดภาพมาที่ปัจจุบัน คราวนี้แม่สมิธดันเป็นหนี้จากการเล่นไพ่ ไม่รู้อะไรมาดลใจ ทำให้แม่สมิธได้ตัดสินใจทุ่มสุดตัวเป็นล้าน โดยที่ไม่มีการเผื่อเงินไว้กับตัวเลย (ซึ่งก็ล้วนแต่เป็นเงินของลูกทั้งนั้น เด็กอะไรหาเงินเก่งชะมัดยาด) งานนี้มีป๊อกเก้าสองเด้ง แต่ไม่ใช่กับแม่สมิธ ก็เลยสูญเงินอย่างน่าสมเพชเลยสิคราวนี้

สมิธก็ช่างกตัญญูเสียกระไร รักได้ยันปรสิต ยอมทำงานหนักกว่าทุกๆครั้งที่ผ่านมา เพื่อเงินจ่ายหนี้ให้แม่ และก็เงินอีกส่วนเอาไว้ให้พ่อแม่ได้อยู่กินเหมือนที่ผ่านมา แต่ปรสิตที่ไร้จิตสำนึก นอกจากจะปราศจากการขอบคุณในบุญหนา ก็ยังจะก่อบาปให้หนากว่าจนกลบบุญเลยเสียนี่ สมิธที่แสนจะไร้ค่าในสายตาพ่อแม่ เฮ้อ…

แม่สมิธ : เอาเงินมาให้กุเดี๋ยวนี้นะ ไอ้สันขวาน

สมิธ : แม่ไม่กลัวเป็นหนี้อีกเหรอ เจ้าหนี้ไม่ได้ใจดีทุกคนนะ แม่อย่าเสี่ยงอีกเลย สมิธรักแม่นะ

แม่สมิธเกิดบันดาลโทสะ เอาไม้กอล์ฟฟาดใส่สมิธไม่ยั้ง ฟาดจนเลือดสาดกระจาย พ่อเห็นนึกว่าน้ำแดง ก็เลยเลียใหญ่เลย พ่อบอกอร่อยมาก

แม่สมิธ : จะไปตายที่ไหนก็ไปเลย ทรมานได้ยิ่งดี สะใจไอ้ลูกทรพี ถ้าเห็นศพมืง กุจะไปเหยียบซ้ำด้วย

สมิธรู้สึกสะเทือนใจที่สุดในชีวิต คำๆนี้ออกมาจากแม่บังเกิดเกล้า สมิธก็คงไม่อาจจะรักแม่ไปได้มากกว่านี้อีกแล้ว ภาวะปรสิตยังต้องขอคารวะให้แก่เหตุการณ์นี้ ช่างน่าภาคภูมิใจเสียจริงๆ แม่เอ๋ยแม่หนอ…

แต่สมิธก็ยังคงรู้สึกสงสารพ่อ ที่แม้สภาพแทบจะไม่ต่างอะไรกับขยะ แต่อย่างน้อยก็ยังไม่เคยดุด่าลูกชายตัวเอง แม้จะไม่เคยทำประโยชน์ให้แก่ลูกเลยสักครั้งก็ตาม ซ้ำยังสร้างภาระให้แก่ลูกเป็นระยะๆ แต่ยังไม่มากเท่ากับที่แม่สร้าง ซึ่งสมิธก็ยินดีรับพ่อให้ออกไปจากบ้านหลังนี้เสียที เพราะถึงยังไง แม่ก็ไม่มีทางรักพ่อได้อย่างที่ควรจะเป็น ในฐานะภรรยาที่ดีได้อย่างแน่นอน

สมิธ : ไปกับสมิธเถอะพ่อ ไม่อยากให้พ่อต้องลำบากไปกับแม่ แต่แม่เกลียดสมิธหนักหนา สมิธไม่สามารถอยู่ที่นี่ได้อีกแล้วพ่อจ๋า ไปด้วยกันเถอะ สมิธจะดูแลพ่อเอง รักพ่อนะ

พ่อ : พ่อ… อยากไป… เที่ยว…

คราวนี้สมิธกับพ่อก็ได้อาศัยอยู่ในบริเวณใกล้ๆโรงเรียน หวังว่าคราวนี้คงจะสบายขึ้นเพราะความสามารถในการหาเงินของสมิธมีแต่จะพัฒนาเป็นอย่างดี คาดว่าอีกไม่นานก็คงพอจะมีสิ่งอำนวยความสะดวกไว้กับตัวบ้าง

เรื่องงานนั้นหนักเอาเบาสู้ ส่วนเรื่องเรียน สมิธก็ไม่ได้อู้นะขอบอก

เพื่อน : ไอ้สมิธ ให้เงินมาซะดีๆ หรือจะให้พวกกุจับมืงแก้ผ้า ฮื้อ?

สมิธ : พวกมืงก็เล่นงานกุมานับต่อหลายครั้งแล้วนี่ แถมบางทีก็มีการกระชากเงินจากกุไปอีก กุยื้อคนเดียวสู้แรงพวกมืงหลายตัวไม่ได้ มือกุก็เลยต้องได้รับบาดแผลจากสิ่งที่พวกมืงทำ ฟ้องครูก็ช่างมีประโยชน์น่าดูเลย พวกมืงมันก็มีพ่อเป็นนักการเมือง แม่เป็นดารากันทั้งนั้น ยังไงพวกมืงก็ทำชั่วได้อย่างลอยนวลกันอยู่แล้วนี่ เพราะฉะนั้นอยากจะทำอะไรกุก็เชิญเถอะ

เพื่อน : พล่ามมากพอแล้ว พวกมืง จับมันแก้ผ้าเลย เตะไข่มันด้วย ปากเก่งดีนัก

สมิธโดนเตะไข่จนสลบอย่างน่าอนาถ ปราศจากเสื้อผ้า เปลือยล่อนจ้อนอย่างน่าอดสู

เพื่อน : เฮ้ย รหัสกระเป๋าของไอ้สมิธเบอร์อะไรวะ กูเชื่อว่าต้องมีเงินอยู่ในนั้นเป็นฟ่อนแน่ๆ

เพื่อนอีกคน : ไม่รู้ว่ะ เออว่าแต่ทำไมไม่ขนขโมยไปทั้งกระเป๋าก่อนล่ะ แล้วเราค่อยหาอะไรเจาะก็ได้

เพื่อน : จริงด้วย ดีเลย งั้นพวกเราไปกันเถอะ

ตามหลักความจริง มันก็ควรจะต้องมีการแจ้งความ แต่นี่คือนิยาย เพราะฉะนั้นให้มันเป็นวิถีของสมิธต่อไป และอีกอย่างสมิธก็หาเงินง่ายมาก เป็นมหาเศรษฐีได้สบาย แต่เสียอย่างเดียว พระเจ้าไม่รัก โชคร้ายหนักหนา คำว่ามหาเศรษฐีมันก็เลยดับสลายไป

สมิธ : พ่อจ๋า สมิธคงต้องย้ายโรงเรียนแล้วล่ะ ไปที่อื่นกันเถอะ

พ่อ : ดีเลยๆ… ไปกิน… เหล้า… กันเถอะ…

หลายปีต่อมา ความเก่งกาจในการหาเงินและการเล่าเรียนของสมิธ จึงสามารถเป็นแพทย์ได้เหมือนกับผู้มีพระคุณอย่างคุณลุงเศรษฐีท่านนั้น ที่สมิธอยากจะเป็นแพทย์ก็ไม่ใช่เพราะเรื่องไกลตัว ซึ่งก็เป็นเพราะอยากจะรักษาพ่อบังเกิดเกล้าให้หายบ้าเนี่ยแหละ นอกจากนี้สมิธยังบริจาคเงินให้แก่ญาติโกโหติกาของคุณลุงที่ว่า บริจาคให้อยู่บ่อยครั้งเลยทีเดียว เพื่อแสดงถึงน้ำใจที่แม้จะสายเกินไปที่จะตอบแทนผู้มีพระคุณ แม้พวกญาติจะไม่ได้มาอะไรกับสมิธเลยก็ตาม

ปัจจุบัน สมิธมีฐานะร่ำรวยอย่างไม่น่าตื่นเต้นแต่อย่างใด เพราะยังไงก็พอจะเดาได้อยู่แล้ว แน่นอนว่าบ้านก็ต้องใหญ่โต เอกเขนกกันไปข้างเลย พ่อสมิธก็อาศัยอยู่เช่นกันและก็กำลังรับการรักษาจากลูกชายที่แสนดีคนนี้นี่แหละ ยังอยู่ในสภาวะที่น่าเป็นห่วงอยู่ แต่ก็เริ่มเป็นชิ้นเป็นอันหน่อยละ ก็เป็นกำลังใจให้ก็ละกัน ก็อยากจะรู้เหมือนกันว่าพ่อจะเป็นคนดีสักครั้งได้ไหม

แต่แล้วก็เหมือนจะมีญาติอยู่คนหนึ่ง ของคุณลุงอดีตผู้มีพระคุณของสมิธ เกิดรู้สึกซาบซึ้งในความมีน้ำใจของสมิธ ใครให้เงินมา จะนิ่งดูดายหนา มันก็กระไรอยู่ เธอคนนี้มีชื่อว่า ฟลอร่า

โปรดติดตามตอนต่อไป