สวัสดีค่ะเพื่อนๆ ชาวพันทิปทุกคนนนนนนนนนนนนนนน แท๊กผิดขออภัยเน้ออออ
นี่เป็นกระทู้แรกของเรา จริงๆ ตั้งใจจะเขียนนานแล้วแต่ไม่ค่อยมีเวลาเลย แต่ตอนนี้มีเวลาแล้วเลยอยากจะมาเล่าประสบการณ์เปลี่ยนแปลงตัวเองบ้าง หลังจากที่อ่านกระทู้รีวิวของคนอื่นมานาน อิอิ ปล. การใช้ภาษาของเราจะแปลกๆ หน่อย คือเราชอบพิมพ์อักษรตัวสุดท้ายซ้ำๆกัน หากมีอะไรผิดพลาดหรืออะไรต้องขอโทษทุกคนมา ณ ที่นี่ด้วยนะคะ ครั้งแรกค่ะ
***หมายเหตุ: การพิมของเราจะค่อนข้างออกรสชาตินิดนึง คำชมตัวเองทุกคำเป็นคำที่เกิดขึ้นเพื่ออรรถรสเท่านั้น ไม่ได้ชมตัวเองจริงๆ ค่ะ
ก่อนอื่นต้องขอแนะนำตัวก่อน เราชื่อมิ้นท์ หรือมินก็ได้ อายุก็วัยรุ่นตอนปลายๆ ละ เรียนก็ใกล้จะจบเต็มทีแล้วและนี่คือหน้าตาของเราปัจจุบันค่ะ
จากในรูปเราถือว่าเป็นผู้หญิงหน้าตากลางๆ ไม่ได้สวยและไม่ได้ขี้เหร่ แต่กว่าจะมาถึงวันนี้ได้อยากจะบอกว่าค่อนข้างเหนื่อยและท้อมาก ในอดีตเราเป็นผู้หญิงรูปร่างอ้วนน้ำหนัก 70 ได้ มีผิวดำคล้ำ หน้ามีสิวเยอะมาก หน้าหมองคล้ำ ผมฟูเหมือนสิงโต ฟันไม่เหยินแต่ดูฟันเต็มปาก ยิ้มไม่สวย เราก็เป็นวัยรุ่นคนนึงมีอารมณ์แอบรักแอบชอบผู้ชาย ช่วงมัธยมต้นนี่ไม่ค่อยเท่าไร แต่พอเริ่มจะขึ้น ม.ปลายนี่เขี้ยวเล็บเริ่มมาละ 555555555555555 แต่ แต่ แต่ ปัญหามันมีอยู่ว่า หน้าตาของเรานั้นก็ไม่ได้ดึงดูดใจชายเลยแม้แต่น้อยแถมยังทำให้ผู้ชายกลัวอีกก กรรมมของเวร ! ทีนี้ทำไงล่ะคะ ตอนนั้น Facebook กำลังดังอ่ะแกร ชั้นก็สมัครเลยจ้าแต่ไม่ได้ใช้รูปจริง ชื่อจริง นามสกุลจริงนะแกร กะว่าเออไม่เป็นไร โลกออนไลน์ไม่มีใครว่าหรอกแค่อยากหาคนคุยแก้เหงา
ทีนี้ชะตาฟ้าเป็นใจ มีผู้ชายแอดมา ทักมาจีบเพียบบบบบ ย้ำว่าเพียบนะคะ แล้วแต่ละคนก็แบบรูปร่างหน้าตาดี ฐานะการงานดีด้วย นี่ก็หลงว่าเออชั้นสวยไงง แต่ไม่ใช่ค่ะ รูปโปรไฟล์และรูปทั้งหมดไม่ใช่รูปช้านนนนนนน จำได้ว่าไปเปิดกูเกิลละเสิร์ชว่ารูปคนสวย น่ารัก แล้วก๊อปมา 555555555555 ส่วนใหญ่ก็จะเป็นเนตไอดอลไรงี้ หลังจากนั้นก็ใช้บัญชีปลอมเล่นตลอด จนวันนึงกามเทพแผลงศรให้กับดิฉันค่ะ ฉันได้พบผู้ชายที่ถูกใจ เค้าเป็นทหาร ดีกรีนายร้อยจบใหม่ สิ่งที่ทำให้ชอบนั้นไม่ใช่หน้าตาหรือสิ่งภายนอก แต่เป็นความเป็นสุภาพบุรุษของเค้าทำให้เด็กผู้หญิงตัวเล็กๆ น่ารักๆ คนนี้ใจละลายยยยยย ><" เราคุยกันถูกคอมาก เค้าก็เริ่มรู้สึกดีกับเรา เราก็เริ่มรู้สึกดีกับเค้า เหมือนทุกอย่างจะไปได้ดีใช่ไหมคะ ไม่เลย! ตลอดระยะเวลาที่คุยกันนั้นเค้าไม่เคยรู้เลยว่าคนที่คุยอยู่กับคนในโปรไฟล์มันคนละคนกัน เรารู้สึกผิดนะแต่จะให้ตัดใจตอนนั้นเราก็ใจไม่แข็งเลยหลอกเค้าต่อไปเรื่อยๆ จนวันนึงเค้าจับได้ว่าเราไม่ใช่คนเดียวกับคนในรูป เลยบังคับให้เราส่งรูปจริงๆ ไปให้ เราก็แถๆ บอกว่าทำไมไม่เชื่อใจกัน ไม่งั้นไม่ต้องคุยสุดท้ายเค้าก็ให้ส่งเลขบัตร ปชช ให้เพื่อยืนยันตัวตน เราก็ไม่คิดไงว่าเค้าจะไปค้นหาอะไรเกี่ยวกะตัวเราได้ และก็ไม่ได้คิดเลยว่าไม่ควรให้ใครเห็นรูปบนบัตร ปชช หน้าเราบนบัตรเป็นแบบนี้ค่ะ
*** รูปบนบัตรถึงกรุงเทพฯ ละจะลงใหม่นะคะ อิอิ ขอเอาไปตัดหน่อย
555555555555 มันไม่ได้อ่ะ คือเราอายมากเค้าถ่ายแล้วส่งข้อความมาให้ดู พอเค้าเห็นหน้าตาจริงของเราเค้าก็รับไม่ได้ คือเราทำใจยอมรับไว้แล้วแหละว่า ความสัมพันธ์ที่เริ่มต้นจากการหลอกลวงมันไม่มีทางไปได้ไกล รู้ทุกอย่างแต่ตอนนั้นเอาชนะใจตัวเองไม่ได้ หลังจากนั้นเราก็เศร้าหนักอยู่หลายอาทิตยื ยังมีโปรไปก่อกวนเค้าบ้าง นานๆ ที เวิ่นเว้อเรื่อยเปื่อยตามประสา 55555555 เหมือนจะจบแล้วใช่ไหมคะ ยังค่ะ!!!! มันยังไม่จบเพราะนี่เป็นแค่การเริ่มต้นของมหากาพย์ กว่าจะเริ่มเปลี่ยนแปลงตัวเองนี่ กินเวลาหลายปีมากกก **สำหรับเรื่องราวไม่ดีๆ มินอยากบอกว่าสำนึกผิดแล้วนะคะ เจตนาที่เขียนขึ้นมาไม่ได้มีเจตนาจะพาดพิงใคร แค่อยากจะถ่ายทอดเรื่องราวท้าวความว่าทำไมถึงเปลี่ยนแปลงตัวเองแค่นั้น หนูขอบคุณทุกข้อความที่พิมเข้ามานะคะ ยินดีรับคำแนะนำ ตักเตือนและคำชมค่ะ ขอบคุณมากค่ะ
**** เดี๋ยวมาต่อนะคะ ไปกินข้าวแพร๊บบบบบ
การไม่สมหวังในความรักสู่จุดเริ่มต้นของการเปลี่ยนแปลงตัวเอง
นี่เป็นกระทู้แรกของเรา จริงๆ ตั้งใจจะเขียนนานแล้วแต่ไม่ค่อยมีเวลาเลย แต่ตอนนี้มีเวลาแล้วเลยอยากจะมาเล่าประสบการณ์เปลี่ยนแปลงตัวเองบ้าง หลังจากที่อ่านกระทู้รีวิวของคนอื่นมานาน อิอิ ปล. การใช้ภาษาของเราจะแปลกๆ หน่อย คือเราชอบพิมพ์อักษรตัวสุดท้ายซ้ำๆกัน หากมีอะไรผิดพลาดหรืออะไรต้องขอโทษทุกคนมา ณ ที่นี่ด้วยนะคะ ครั้งแรกค่ะ
***หมายเหตุ: การพิมของเราจะค่อนข้างออกรสชาตินิดนึง คำชมตัวเองทุกคำเป็นคำที่เกิดขึ้นเพื่ออรรถรสเท่านั้น ไม่ได้ชมตัวเองจริงๆ ค่ะ
ก่อนอื่นต้องขอแนะนำตัวก่อน เราชื่อมิ้นท์ หรือมินก็ได้ อายุก็วัยรุ่นตอนปลายๆ ละ เรียนก็ใกล้จะจบเต็มทีแล้วและนี่คือหน้าตาของเราปัจจุบันค่ะ
จากในรูปเราถือว่าเป็นผู้หญิงหน้าตากลางๆ ไม่ได้สวยและไม่ได้ขี้เหร่ แต่กว่าจะมาถึงวันนี้ได้อยากจะบอกว่าค่อนข้างเหนื่อยและท้อมาก ในอดีตเราเป็นผู้หญิงรูปร่างอ้วนน้ำหนัก 70 ได้ มีผิวดำคล้ำ หน้ามีสิวเยอะมาก หน้าหมองคล้ำ ผมฟูเหมือนสิงโต ฟันไม่เหยินแต่ดูฟันเต็มปาก ยิ้มไม่สวย เราก็เป็นวัยรุ่นคนนึงมีอารมณ์แอบรักแอบชอบผู้ชาย ช่วงมัธยมต้นนี่ไม่ค่อยเท่าไร แต่พอเริ่มจะขึ้น ม.ปลายนี่เขี้ยวเล็บเริ่มมาละ 555555555555555 แต่ แต่ แต่ ปัญหามันมีอยู่ว่า หน้าตาของเรานั้นก็ไม่ได้ดึงดูดใจชายเลยแม้แต่น้อยแถมยังทำให้ผู้ชายกลัวอีกก กรรมมของเวร ! ทีนี้ทำไงล่ะคะ ตอนนั้น Facebook กำลังดังอ่ะแกร ชั้นก็สมัครเลยจ้าแต่ไม่ได้ใช้รูปจริง ชื่อจริง นามสกุลจริงนะแกร กะว่าเออไม่เป็นไร โลกออนไลน์ไม่มีใครว่าหรอกแค่อยากหาคนคุยแก้เหงา
ทีนี้ชะตาฟ้าเป็นใจ มีผู้ชายแอดมา ทักมาจีบเพียบบบบบ ย้ำว่าเพียบนะคะ แล้วแต่ละคนก็แบบรูปร่างหน้าตาดี ฐานะการงานดีด้วย นี่ก็หลงว่าเออชั้นสวยไงง แต่ไม่ใช่ค่ะ รูปโปรไฟล์และรูปทั้งหมดไม่ใช่รูปช้านนนนนนน จำได้ว่าไปเปิดกูเกิลละเสิร์ชว่ารูปคนสวย น่ารัก แล้วก๊อปมา 555555555555 ส่วนใหญ่ก็จะเป็นเนตไอดอลไรงี้ หลังจากนั้นก็ใช้บัญชีปลอมเล่นตลอด จนวันนึงกามเทพแผลงศรให้กับดิฉันค่ะ ฉันได้พบผู้ชายที่ถูกใจ เค้าเป็นทหาร ดีกรีนายร้อยจบใหม่ สิ่งที่ทำให้ชอบนั้นไม่ใช่หน้าตาหรือสิ่งภายนอก แต่เป็นความเป็นสุภาพบุรุษของเค้าทำให้เด็กผู้หญิงตัวเล็กๆ น่ารักๆ คนนี้ใจละลายยยยยย ><" เราคุยกันถูกคอมาก เค้าก็เริ่มรู้สึกดีกับเรา เราก็เริ่มรู้สึกดีกับเค้า เหมือนทุกอย่างจะไปได้ดีใช่ไหมคะ ไม่เลย! ตลอดระยะเวลาที่คุยกันนั้นเค้าไม่เคยรู้เลยว่าคนที่คุยอยู่กับคนในโปรไฟล์มันคนละคนกัน เรารู้สึกผิดนะแต่จะให้ตัดใจตอนนั้นเราก็ใจไม่แข็งเลยหลอกเค้าต่อไปเรื่อยๆ จนวันนึงเค้าจับได้ว่าเราไม่ใช่คนเดียวกับคนในรูป เลยบังคับให้เราส่งรูปจริงๆ ไปให้ เราก็แถๆ บอกว่าทำไมไม่เชื่อใจกัน ไม่งั้นไม่ต้องคุยสุดท้ายเค้าก็ให้ส่งเลขบัตร ปชช ให้เพื่อยืนยันตัวตน เราก็ไม่คิดไงว่าเค้าจะไปค้นหาอะไรเกี่ยวกะตัวเราได้ และก็ไม่ได้คิดเลยว่าไม่ควรให้ใครเห็นรูปบนบัตร ปชช หน้าเราบนบัตรเป็นแบบนี้ค่ะ
*** รูปบนบัตรถึงกรุงเทพฯ ละจะลงใหม่นะคะ อิอิ ขอเอาไปตัดหน่อย
555555555555 มันไม่ได้อ่ะ คือเราอายมากเค้าถ่ายแล้วส่งข้อความมาให้ดู พอเค้าเห็นหน้าตาจริงของเราเค้าก็รับไม่ได้ คือเราทำใจยอมรับไว้แล้วแหละว่า ความสัมพันธ์ที่เริ่มต้นจากการหลอกลวงมันไม่มีทางไปได้ไกล รู้ทุกอย่างแต่ตอนนั้นเอาชนะใจตัวเองไม่ได้ หลังจากนั้นเราก็เศร้าหนักอยู่หลายอาทิตยื ยังมีโปรไปก่อกวนเค้าบ้าง นานๆ ที เวิ่นเว้อเรื่อยเปื่อยตามประสา 55555555 เหมือนจะจบแล้วใช่ไหมคะ ยังค่ะ!!!! มันยังไม่จบเพราะนี่เป็นแค่การเริ่มต้นของมหากาพย์ กว่าจะเริ่มเปลี่ยนแปลงตัวเองนี่ กินเวลาหลายปีมากกก **สำหรับเรื่องราวไม่ดีๆ มินอยากบอกว่าสำนึกผิดแล้วนะคะ เจตนาที่เขียนขึ้นมาไม่ได้มีเจตนาจะพาดพิงใคร แค่อยากจะถ่ายทอดเรื่องราวท้าวความว่าทำไมถึงเปลี่ยนแปลงตัวเองแค่นั้น หนูขอบคุณทุกข้อความที่พิมเข้ามานะคะ ยินดีรับคำแนะนำ ตักเตือนและคำชมค่ะ ขอบคุณมากค่ะ
**** เดี๋ยวมาต่อนะคะ ไปกินข้าวแพร๊บบบบบ