เรารู้จักกันตอนเมื่อไม่นานค่ะ ตอนแรกก็รู้จักเพราะเป็นเพื่อนแฟนเค้ากับแฟนสนิทกัน กับเราก็พอสนิทค่ะ แต่ก็ไม่ได้คุยกันนานมาก จนวันนึงเค้าทักมาแล้วเราก็คุยกันหลังจากนั้นก็คุยกันมาทุกวัน จนตอนนี้เรารู้สึกดีกับเค้ามาก มีนัดเจอกันบ้างแต่ก็ยังไม่ถึงขั้นมีอะไรกัน เค้าก็ขอให้เราไปหาอะไรแบบนี้ตลอด บางทีจะใจอ่อนเหมือนกัน เค้าก้บอกว่าเค้าก็รักเพื่อนเค้าคนที่เป็นแฟนเรา เค้าจะไม่ชอบเวลาที่เราไปคุยกะคนอื่นที่ไม่ใช่แฟนเรา(ก็ไม่รุ้ว่าแอคติ้งรึป่าว) ที่จริงก็คิดตลอดค่ะว่ามันไม่ดีแต่คือใจเราไปแล้ว  รักแฟนไหม? ก็ยังรักอยู่ แต่กับเค้าตอนนี้มันดีต่อใจไปแล้ว พอไม่ได้คุยกะเค้าเราก็จะไม่โอเค หงุดหงิดเหงาบอกไม่ถูกทั้งที่เราก็คุยกะแฟนเราแต่ก็ยังต้องการเค้า ถ้าเค้าทักมาคือโลกจะสดใสมาก ตอนแรกก็ไม่ได้คิดจะคุยจิงจังอะไร
กับแฟนมีแพลนจะมีพิธีกันอีกไม่นาน ก้ไม่รู้มันมาถึงจุดนี้ได้ไง สงสารแฟนเหมือนกันค่ะสงสารตัวเองด้วย

ปล.เค้าก็มีแฟนแล้ว
ปล.2 ตอนแรกที่คุยก็เพราะแค้นค่ะแฟนเราก็เคยแอบคุยกับเพื่อนสนิทเราเหมือนกัน