เห็นคนรู้จักหลายคนมาก ที่กำลังมองหาอะไรทำเป็นธุรกิจของตัวเองบอกว่า จะเปิดร้านกาแฟ เอ๊ะทำไมมีแต่คนจะเปิดร้านกาแฟ มันเป็นธุรกิจที่ซื้อง่ายขายคล่องกำไรดีขนาดนั้นเลยเหรอ ?

ถนนหน้าทางเข้าคอนโดของเพชรน้ำนิล ช่วงยาวแค่ประมาณ 100 เมตร มีร้านกาแฟทั้งที่เป็นร้านมีโต๊ะนั่งแบบธรรมดา ร้านดูหรูหราไฮโซ ร้านแบบเป็นซุ้มตั้ง ร้านแบบรถเข็น รวมๆแล้วประมาณ 5 ร้าน ไม่นับรวม 7-11 และร้านในห้างสรรพสินค้าใกล้ๆที่มีร้านกาแฟแฟรนไซด์ ร้านกาแฟสาขา อยู่เต็มพรืดไปหมด

เพชรน้ำนิลเป็นคนไม่ดื่มกาแฟ ก็เลยไม่รู้หรอกว่า กาแฟร้านไหนเจ๋ง ร้านไหนไม่เจ๋ง อาทิตย์ก่อนผู้แทนขายประกัน นัดเซ็นสัญญาที่ร้าน Starbuck กว่าจะคุยรายละเอียดเสร็จ กว่าจะเซ็นสัญญาได้ ออกจากร้านมาได้เพชรน้ำนิลเมากลิ่นกาแฟเสียจนปวดหัวตุ๊บๆ



ในตลาดแถวบ้านที่ต่างจังหวัด ตอนนี้ร้านชาแฟรนด์ไชด์ยี่ห้อหนึ่งกำลังดัง เปิดแข่งกันอยู่ 2 ร้าน จริงๆยี่ห้อนี้เค้าดังมานานแล้วแถบอีสาน แต่แถวบ้านเพิ่งจะมีคนนำเข้ามาทำตลาดไง พวกตั้งร้านอยู่ห่างกันไม่ถึง 200 เมตร แค่มีตัวตลาดเล็กๆกันตรงกลาง มองไปก็เห็นป้ายโดดเด่นท้าทายผจัญหน้าแข่งกันอยู่ เข้าไปสอบถามว่ามันต่างกันยังไง ?

“อ๋อ ร้านนั่นเค้าเป็นร้าน “ออริจิน” แต่ร้านเราเป็นร้าน “ต้นตำรับ” ค่ะ”
“ไม่เหมือนนะคะ รู้สึกร้านนั้นเค้าจะเป็น ต้นตำรับอะไรนี่แหละ แต่ของเราน่ะเป็น ออริจิน”

อืมมมม... เข้าใจละ “ออริจิน” กับ “ต้นตำรับ” นี่เอง



เมื่อวานตอนสายๆ ร้านอาหารใกล้ๆที่เคยทานประจำเค้าปิดวันอาทิตย์ เพชรน้ำนิล เลยเดินออกไปซื้อกับข้าวตามสั่งหน้า 7 ใกล้ๆ  หุงข้าวทานเองก็เลยซื้อแต่กับ สั่งไข่เจียวหมูสับ ได้ไข่ 2 ฟอง หมูสับหยิบมือหนึ่งเล็กๆๆ ผักก็ไม่ใส่ให้ซักชิ้น ราคา 35 บาท พอแกะออกทานรสชาติเค็มปี๋เลย พอวันนี้เดินผ่านไปอีกที อ้าว ! ปิดแล้วอะ

เพื่อนๆล่ะคะ ธุรกิจการงานเป็นยังไงกันบ้าง โอเคกันรึป่าว ?  ส่วนเพชรน้ำนิล ตอนนี้ก็กำลังทำระบบน้ำเพื่อใช้กับสวนฝรั่ง กล้วย สับปะรด ที่กำลังขยาย แล้วก็ซื้อพันธุ์ปลามาเลี้ยงในบ่อค่ะ ยังต้องลงทุนสู้กันอีกยาวนานกับชีวิตเกษตรกร