สวัสดีค่ะ เราเป็นผู้หญิงนะ มีแฟนเป็นผู้ชาย คือที่บอกเพศตอนนี้ก็เพราะมันเกี่ยวกับเรื่องที่เราจะเล่าต่อไปนี้ค่ะ

เหตุการณ์มีอยู่ว่า
.......
คืนวันนึง เรากับแฟนไปงานแต่งงาน ซึ่งแน่นอนก็ต้องเจอบรรดาเพื่อนๆของแฟนเป็นธรรมดา

แล้วทีนี้ เพื่อนคนนึงของแฟนเรา เพิ่งจะคบกับผู้หญิง ก็เลยอยากจะแนะนำให้รู้จัก ก็เลยพามาเปิดตัว

ตอนแรกเราก็โอเค ก็ยิ้มให้เป็นมารยาท เพราะไม่อยากให้อึดอัด เธอก็น่ารักนะ นิสัยดีด้วย

แต่พอร่วมงานกันสักพัก กินข้าวอะไรกันเรียบร้อย อยู่ๆเพื่อนของแฟนก็มาบอกว่า

"เห้ย ถ้ากลับเกิน 3 ทุ่มอะ กูกับแฟน ไปนอนบ้านนะ เพราะกลับดึกพ่อเค้าไม่เปิดประตูให้ ในซอยแถวบ้านมันเปลี่ยว"

แฟนเราก็แบบ ก็อึ้งแหละ แต่ทำไงได้ จะปฏิเสธเพื่อนต่อหน้าแบบนี้ก็ยังไงอยู่ ก็เลย เออ ออ ไป

แต่เราเนี่ยสิ ในใจคิดไปแล้ว

อ้าวววว อิดอกกก คือกูเป็น ผญ นะ จะให้นอนร่วมห้องกับเนี่ยนะ คือมันสมควรหรอ? ถึงจะเป็นเพื่อนแฟนก็เถอะ มันสมควรจะมาขอนอนกันได้ง่ายๆแบบนี้หรอ หรือมันเป็นแผนของที่อยากจะนอนกับแฟนแล้วไม่รู้จะทำไง ก็เลยคิดแบบนี้ออกมาได้

เราก็คิดเงียบๆ คิดไปอีกว่า...

บ้านกูนะ ไม่ใช่ที่นอนสำรองของใครจะมาขอนอนได้เรื่อยๆ

คือก็เข้าใจแฟนตัวเองนะว่า ปฏิเสธไม่ได้ ก็มันเป็นเพื่อน เวลาเดือดร้อนก็ไม่อยากทำเฉย เผื่อเราเดือดร้อนเค้าจะได้ช่วยเราบ้าง

แต่เราไม่เข้าใจทำไม เพื่อนมันไม่คิดบ้างว่า เรากับมัน ควรจะนอนห้องเดียวกันมั้ย

เราคิดแบบนั้น หงุดหงิดแต่ก็เก็บอาการไว้ เพราะยังอยู่ในงานแต่งอยู่

แต่พอจะกลับบ้าน คือเราไม่อยากกลับอะ ไม่อยากนอนด้วยซ้ำ แฟนเราเห็นเราแปลกๆก็เลยถามว่า "ยังโอเคมั้ย?"

เราก็บอกไปว่า "ก็ไม่โอเค แต่ก็ต้องโอเค"

แฟนเราก็ถามอีกว่า "เรื่องอะไร?"

เราก็เลยบอกไปตรงๆเลยว่า "ก็เรื่องเพื่อนเธอที่จะมานอนด้วยไง เคยบอกไปแล้วว่าไม่โอเค" // เพราะเคยมานอนก่อนหน้านี้แล้ว ละเราไม่ค่อยโอเค เราเคยบอกแฟนไปแล้วว่ามันไม่มีความเป็นส่วนตัวเราเลย นี่มันห้องนอนของเรานะ

แฟนเราก็บอกว่า "จะให้ปฏิเสธยังไง เธอก็เห็นอยู่ นี่ก็ไม่ค่อยอยากให้มันนอนเหมือนกัน แต่จะทำไงได้"

เราก็เซ็งไปอีก คือก็รู้ว่าไม่ใช่ความผิดแฟน แต่เราโมโห เพื่อนแฟนว่าทำไมไม่คิดหน่อยวะ ก็เลยพลานเหมือนโมโหแฟนไปด้วย
เราก็รู้ตัวนะว่าทำตัวแย่ แต่ด้วยเหตุผลเราตอนนั้น ก็อารมณ์ที่ไม่เข้าใจ ก็เลยถามแฟนไปว่า

"ถ้าเกิดว่าอีกหน่อย เราสร้างบ้านของเราเอง แล้วเพื่อนเธอจะมาเข้าๆออกๆบ้านเราเป็นเหมือนบ้านตัวเอง จะมาก็มาจะไปก็ไปแบบนี้ได้อยู่มั้ย? อยากให้บ้านเราเป็นแบบนั้นมัย?"

แฟนก็บอกว่า "อีกหน่อยมันก็คงไม่มายุ่งอะไรแบบนี้หรอกมั้ง"

เราก็ได้แต่แบบ "เออ..."

คืนนั้นเราก็เงียบ ทำหน้าเฉยๆ แต่แฟนเราบอกว่าทำหน้าเหวี่ยงมาก แต่เราไม่แคร์ แฟนเราก็เหนื่อยกับเรา
ก็เลยเงียบ สองคนนั้นก็นอนไปเล่นกันไป เราก็เปิดคอมดูซีรี่ย์ต่อ

มันเป็นวันที่เราไม่โอเคที่สุดกับเพื่อนแฟนเราคนนี้ แล้วก็คงไม่สามารถเปลี่ยนมุมมองในการมองเพื่อนคนนี้ได้อีกแล้ว

จบค่ะ..

เราตั้งกระทู้นี้ขึ้นมาก็เพื่ออยากจะระบายในสิ่งที่เราคิด อยากรู้ว่าเราคิดแบบนี้มันไม่ถูกใช่มั้ย? เพราะการที่ใครจะเข้าออกบ้านเรา และรุกล้ำความเป็นส่วนตัวของเราขนาดนี้ ใครสามารถทนทำเฉยๆ

อ่านแล้วอาจจะงงหน่อยนะคะ ขออภัยด้วย ฮี่ๆ