ผมแอบชอบผู้หญิงคนนึง ซึ่งเธอก็ชอบผม เรารู้จักกันมานาน แล้ววันนึงเราก็ต่างได้รู้ว่าเราทั้งสองคนรู้สึกกันแบบไหน
เรารุ้สึกมากกว่าพี่น้อง       แต่เราไม่ได้คบกันเป็นแฟน ด้วยสาเหตุบางอย่างของเธอ เธอบอกไห้ผมรอ
     
                        จนกระทั่ง วันนึงเขาบอกกับผมว่าตอนนั้น เขาไอเป็นเลือดและอ้วกอาเจียนออกมาเป็นเลือด ไปหาหมอหมอก็ไห้ยามาแม่คุยกับหมอ แต่แม่ไม่ได้บอกกับเธอว่าเธอป่วยเป็นอะไร และผมก็เก็บความสงสัยนี้ไว้ จนวันนึงแม่ของเธอก็บอกกับว่าเธอ เป็น " โรคมะเร็งระยะที่ 2 " ผมตกใจมากจนทำอะไรไม่ถูกผมพยายามศึกษาโรคที่เธอเป็น ซึ่งมันยังรักษาได้ มันทำไห้ผมมีความหวัง   ทุกวันที่เจอกันผมหวังเพียงผมจะทำไห้เธอยิ้มได้ ผมต้องทำไห้เธอมีรอยยิ้มทุกครั้งที่ผมเห็นเธอเครียดผมก็จะกังวล ทุกครั้งที่รู้สึกว่าเธอไม่โอเครผมก็รู้สึกไม่ดี เธอต้องเข้า รพ. อยู่หลายครั้ง ซึ่งมันทำไห้ผมคิดมาก จนถึงขั้นว่าเธอจะตาย ผมภาวนาสวดมนต์ อ้อนวอนต่อสิ่งศักสิทธิ์ ไห้ช่วยไห้เธอหาย ผมไม่ใช่คนงมงายแต่ผมไม่รู้ว่าผมควรทำยังไง ผมทำได้แค่ใช้ชีวิตปกติเก็บเรื่องโรคร้ายของเธอไว้ เพราะแม่ของเธอไม่ไห้บอก  ผมไม่รู้ว่าผมควรจะบอกเธอไหม ผมรู้แค่ผมอยากดูแลเธออยากอยู่ใกล้ๆเธอ มากกว่านี้มากว่านี้  ผมคิดกับตัวเองเสมอว่าผมมันแย่ทั้งที่รักเขามากแต่ทำอะไรไม่ได้ แค่ทำไห้เขายิ้ม บางทีผมก็ทำไม่ได้... ผมมันแย่จริงๆ ได้แต่โทดตัวเอง