ผมกลายเป็นคนที่ไม่มีจุดหมายเลยครับ อยู่แต่ในห้องมีแต่ความเสียใจ เลยคิดมาได้ว่าตอนเราจบนิติศาสตร์เราฝันไว้ว่าเราจะต้องเป็นทนายคามหรือเรียนเนติบัณฑิตให้จบต่อแตาพอมาคบคนนี้หนังสือไม่เคยได้แตะเลยครับ จึงมาคิดได้วันนี้ครับ

ตอนนี้อายุก็27ปีแล้วผมอยากทราบว่าการขยันเรียนให้หนักๆจะทำให้ไม่ต้องฟุ้งซ้านได้ใช่ไหมครับ