อันดับแรก ด้วยความที่เราแอดเข้ามหาลัยดังๆเหมือนเพื่อนรุ่นเดียวกันหลายๆคนไม่ได้ เราจึงให้กำลังใจตัวเองว่าเราเรียนให้เต็มที่ตั้งใจจริงดีกว่า แต่แม่เราเป็นคนที่คาดหวังมากๆ เคยทะเลาะกันครั้งใหญ่ก็เพราะต้องเรียนไกลบ้านแถมชื่อมหาลัยก็มีส่วน เราเลยขอเริ่มใหม่ตั้งใจเรียนหวังเอาเกียรตินิยมมาฝากแม่ ครอบครัวพี่น้องก็พยายามพูดเสมอว่า เอาเกียรตินิยมมาฝากให้ได้นะ เราตั้งใจเรียนมาตลอด เกรดเราเลยมีสิทธิ์ที่จะได้เกียรตินิยมอันดับ1จนเรียนมาถึงปี3(ในปัจจุบัน)วิชาเรียนตัวหนึ่งก็ทำเราเสียน้ำตาจนได้ เรายอมรับว่ามันยากมากๆ อาจารย์ก็เข้มงวด แถมตอนสอบมิดเทอมก็พลาดท่าลืมเอานาฬิกาเข้าไป ทำไม่ทันคะแนนง่อยมาก หลังจากนั้นพยายามเท่าไหร่เธอก็ไม่เห็นค่า55555 ล่อD+มาเลยจย้า (ทำเป็นขำแต่ในใจร้องไห้) เสียใจมากๆ ที่สำคัญไม่กล้าแม้แต่จะปริปากบอกแม่ มันผิดหวังในตัวเองอ่ะค่ะแค่เรียนให้ดียังทำไม่ได้