เราจำได้ว่าสมัยเป็นเด็กนักเรียนเมื่อสิบปีที่แล้ว ครูเป็นบุคคลที่น่าเกรงขามมาก ๆ เจอครูต้องรีบยกมือไหว้ ไปส่งงานบนโต๊ะครูแม้ครูไม่อยู่ยังยกมือไหว้โต๊ะครูเลย ตอนครูดุในห้องเรียนเป็นอะไรที่น่ากลัวมากต้องเงียบกันทั้งห้อง ไม่เคยนินทา ด่าทอ หรือพูดถึงครูลับหลัง เพราะรู้สึกว่าเป็นบุคคลที่มีพระคุณถ้าว่าให้ครูต้องบาปมาก ๆ

แต่มาสมัยนี้ ทำไมนักเรียนถึงมีพฤติกรรมที่เปลี่ยนไป ความก้าวร้าวมีมากขึ้น ความอ่อนน้อมมีน้อยลง
วันนี้เราได้สอนนักเรียนสายวิทย์  ม. ปลาย ห้องหนึ่ง แล้วมีนักเรียนคนหนึ่ง ก้มหน้าก้มตาทำอะไรสักอย่าง เราเลยพูดขึ้นว่า
นี่หนู ก้มหน้าก้มตาเล่นโทรศัพท์อยู่หรือเปล่า
นักเรียนคนนั้นก็เงยหน้าขึ้น แล้วตอบเราว่า ไม่รู้จริงอย่ามาพูด ( ความจริงแล้วนักเรียนกำลังลอกการบ้านวิชาอื่น ๆ)

เราได้ยินดังนั้นรู้สึกแย่มาก แต่ก็ทำเป็นไม่ได้ยิน แล้วพูดเรื่องอื่นไป

เพื่อน ๆ คิดว่าทำไมเด็กสมัยนี้ถึงกล้าพูดกับครูได้ขนาดนี้ แล้วครูควรวางตัวอย่างไรเด็กถึงจะเกรงขาม ครูต้องทำยังไงเด็กถึงจะตั้งใจเรียน
เด็กสมัยนี้มีทัศนคติต่อครูยังไงกันนะ