เราใช้ชีวิตอยู่ในจังหวัดหนึ่งอยู่ภาคกลางห่างจากกรุงเทพฯ100กม. เราดูแลแม่ที่ต้องใช้รถเข็นในการพาท่านไปกินอาหารข้างนอก หรือ ไปห้างสรรพสินค้า สิ่งที่เป็นปัญหาคือ ผู้คนในจังหวัดนี้ขาดจิตสำนึกว่า ที่จอดรถส

คือตอนนี้เรามี พ่อ และ แม่ เป็นผู้พิการทั้งคู่ ตะก่อนมีแค่พ่อคนเดียว แต่ปีหลังๆ แม่ก็อัลไซเมอร์หนักจนช่วยเหลือตัวเองไม่ได้ ตะก่อนเคยใช้สิทธิ์ลดหย่อนผู้พิการของพ่อได้ พอแม่อัลไซเมอร์หนักมาหลายปี ทาง รพ

เรื่องของเรื่องผมสงสัยครับ       ในทางกลยุทธ์ของทางห้าง            การมีที่จอดแบบอภิสิทธิ์ชน บัตร VIP บัตรเครดิตต่างๆ ค่ายมือถือ หรือแม้แต่ supercar

ช่วงเดือนนี้ อยากได้ TV ใหม่ มาแทน Sony ตัวเดิมที่อายุ 8 ปีเศษ ที่เริ่มมีอาการรวน แต่ยังดูได้ ไปเดินดูตามห้าง ทั้งห้างหรูและพวก Homepro, Lotus, Big C ปรากฎว่า TV แบรนด์ญี่ปุ่น หายากมาก พวก Lotus, Big

เมื่อวันอาทิตย์ที่ผ่านมา เราได้มีโอกาสพาลูกน้อย วัย 1ขวบ3เดือน ไปห้างสรรพสินค้าแห่งหนึ่งย่านรังสิต ไปกัน2คนแม่ลูก โดยต้องวนหาที่จอดรถอยู่นานมาก เต็มทุกที่ - ที่จอดรถสำหรับผู้หญิงมาคนเดียวเต็ม (โอเคอ

เนื่องจากสมัยนี้มีการแบ่งประเภทรถที่จอดกันละเอียดยิบย่อยเหลือเกิน ที่จอดรถทั่วไป ที่จอดรถซูเปอร์คาร์ราคาแพง ที่จอดมอไซค์ทั่วไปกับที่จอดบิ๊กไบค์/ซูเปอร์ไบค์ ส่วนบางที่จักรยานให้ไปจอดไว้นอกห้างตากแดดตาก

ครั้งนึงได้ไปทำงานส่งมือถือตามร้านบนห้างZen IIนี้ กว่าจะส่งเสร็จก็กินเวลาไป7ชม. แต่ทางห้างให้จอดฟรีได้ไม่เกิน3ชม. เราจึงต้องเสียค่าที่จอดรถเพิ่มเองอีก4ชม.ๆละ30บาท รวมเป็นเงิน120บาท เศษชม.ปัดเป็น1ชม. ซ