ผมมีเพื่อนรุ่นน้องอยู่คนหนึ่งครับ เขาเรียนหนักมาก เเละก็มีปัญหาหลายๆอย่างมารุมเร้าอีกทั้งเรื่องครอบครัว เรื่องเเฟนเก่า ผมเป็นห่วงเขามาก ก่อนรู้จักเขาๆก็บ่นๆว่าเขาดูซึมลงเเล้วไม่ค่อยมีความสุขเหมือนเเต่ก่อนเลยครับ เเล้วผมคุยไปได้สักพักผมก็รู้ว่า เขาเคยร้องไห้ทั้งๆที่ไม่รู้สึกอะไรด้วย ซึมบ่อยครั้ง จนไม่อยากทำอะไร

ผมก็พอเดาได้เเล้วหละครับว่าเขาเสี่ยงต่อการเป็นโรคซึมเศ้ราเเน่ๆ เเต่ก็ยังไม่เเน่ใจ ผมก็เลยทำได้เเค่รับฟังเขามาเรื่อยๆ พยายามให้กำลังใจมาเรื่อยๆจนกระทั่งวันนี้มาไม่นานมานี่เเหละครับ

เขาคิดมากเเละซึมหนักมากกับเรื่องๆหนึ่ง ผมเลยคิดว่าไม่ดีเเล้ว ผมเลยพยายามช่วยเขาเเล้วพยายามบอกให้เขารีบไปปรึกษาจิตเเพทย์โดยเร็ว เเต่เหตุการณ์มันก็เเย่ลงมากเลยครับ เขาเก็บอารมณ์ไม่อยู่เเล้วระบายออกมารุนเเรงมาก ประมาณว่า "หาหมอเเล้วได้* * *อะไร เปลืองตังเปล่าๆ เสียเวลาอีก" เเละก็พูดออกมาเชิงปิดกั้นมากๆครับ

จริงๆผมก็เป็นซึมเศร้าอยู่ครับ เเต่ก็อาการดีขึ้นมากเเล้ว คำพูดเขามันกระทบจิตใจผมส่วนหนึ่งเเหละ เเต่ผมก็ไม่โทษเขาหรอก ไม่ใช่ความผิดเขา ผมอยากช่วยเหลือเขามากเเต่เข้าปิดกั้นเเบบสุดๆ เเล้วผมก็ไม่รู้ด้วยว่าจะพูดยังไงหรือทำยังไงดี ผมไม่อยากให้คำพูดผมไปทำร้ายเขาอีก เเละตอนนี้เขาก็ออฟไลน์หนีไปเเล้วด้วยทำให้ผมพอรู้ได้เลยว่าตอนนี้อาการเขาน่าจะเเย่มากๆ

ผมจึงอยากขอความช่วยเหลือเเละความคิดเห็นด้วยครับว่าผมควรทำยังไงดีเพื่อที่จะช่วยเข้าได้