ตอนนี้เรากำลังเรียนอยู่ในมหาวิทยาลัยแห่งหนึ่ง ชั้นปีที่ 3 รู้สึกหมดกำลังใจในการที่จะไปต่อในการเรียนมากเลยค่ะ หลังจากที่สอบไม่ผ่านแบบเดิมมา 2 ครั้ง เป็นความรู้สึกที่มองเพื่อนกำลังเดินหน้ากันไป แล้วเรายืนมองเพื่อนอยู่ข้างหลัง มันทรมาณมากเลย เราไม่แน่ใจว่าคณะที่เรากำลังเรียน เราชอบมันจริงๆหรือเปล่า เป็นคำถามที่เราเองก็ยังหาคำตอบให้ตัวเองไม่ได้ เราพยายามนึกถึงความรู้สึกตอนที่สอบเข้าได้ ตอนนั้นเราดีใจ เพราะเป็นคณะที่แม่อยากให้เรียน และเราก็ยังไม่แน่ใจว่าตัวเองอยากจะเป็นอะไรจริงๆ จึงเข้าเรียน แต่พอเข้ามาเรียน พอสอบได้คะแนนน้อย ก็โทษนู่นโทษนี่ ว่าบางทีมันอาจจะไม่ใช่ที่ของเรา ก็เลยส่งผลให้ไม่อยากอ่านหนังสือ แรงบันดาลใจในการอ่านน้อยลง คิดเข้าข้างตัวเองว่าถ้าเรียนคณะอื่นคงทำได้ดีกว่านี้ ครั้งอื่นๆพอผ่านมาได้ตลอด ยกเว้นครั้งนี้ที่หนักจริงๆ

สิ่งหนึ่งที่เราเสียใจมากที่สุด ไม่ใช่การที่สอบไม่ผ่าน แต่เป็นการที่เราทำให้แม่ของเราเสียใจ ทำให้แม่ผิดหวังครั้งแล้วครั้งเล่า เรารู้ดีว่าเราเป็นความหวังทั้งหมดของแม่เรา แต่เราก็ยังทำไม่ได้ นี่คือความทุกข์ที่สุดของเรา เราอยากจะทำให้แม่ภูมิใจบ้าง เพราะเรารู้ว่าแม่เหนื่อยเพื่อเราขนาดไหน ยังไงเราก็ต้องเรียนคณะนี้ให้จบ

เราไม่รู้ว่าจะสร้างแรงบันดาลใจอะไรมาให้ตัวเองดี ตอนนี้ความรู้สึกเหมือนกับกลัวการสอบครั้งต่อไป ว่าจะไม่ผ่านอีก รู้สึกอายคนอื่นที่เราไม่มีความสามารถมากพอ รู้สึกหมดไฟในการเรียน บางครั้งก็เหมือนจะทำใจได้ว่ายอมรับกับผลที่เกิดขึ้นนะ แต่เราก็รู้ตัวเองดีว่าเราก็เสียใจ พอว่างๆก็มานั่งคิดเรื่องนี้ซ้ำไปซ้ำมา

เราเลยอยากขอวิธีคิดและวิธีการสร้างกำลังใจให้ตัวเองในการอ่านหนังสือ ทำยังไงไม่ให้กลัวการสอบในครั้งต่อไป รวมถึงวิธีการอ่านหนังสือด้วยค่ะ ขอบคุณค่ะ