ผมเป็นคนที่ยังไม่มีครอบครัว คุณพ่อเสียชีวิตไปนานหลายปีแล้ว ส่วนคุณแม่ก็เพิ่งเสียไปเมื่อไม่นานนี้ ผมกลายเป็นคนที่ต้องอยู่ตัวคนเดียว ไร้ญาติสนิทมิตรสหายใดๆ ผมประกอบอาชีพเลี้ยงตัวเอง โดยการเป็น รปภ. ที่บริษัทแห่งหนึ่ง กิจกรรมในแต่ล่ะวันของผม ตอนกลางคืนไปเข้าเวร ตอนกลางวันกลับมาพักผ่อนที่ห้องพัก กิจกรรมก็จะวนเวียนอยู่แบบนี้ทุกวันๆ ซ้ำแล้วซ้ำเล่า ผมไม่เคยเจ็บป่วย และไม่เคยลาหยุดงานเลย แต่ และแล้วมันก็มีเหตุบางอย่าง ที่ทำให้ผมต้องถูกกระเด็นออกจากงาน จากปกติที่ทุกๆวัน ผมจะต้องไปทำงาน แต่ตอนนี้ผมตกงานซ่ะแล้ว ผมเก็บตัวเงียบ อยู่ในห้องเช่าเพียงลำพัง คิดไม่ออกว่าจะทำยังไงกับชีวิตต่อไปดี ด้วยความที่เป็นคนตัวคนเดียว ไม่มีญาติ ความรู้สึกเคว้ง สิ้นหวัง บวกกับอารมณ์คิดถึงคุณแม่ที่เพิ่งจากไป มันเศร้าเกินบรรยาย ในหัวผมสับสนไปหมด ว่าทุกวันนี้ผมจะทนมีชีวิตอยู่เพื่ออะไรกัน