เป็นกระทู้เล่าประสบการณ์โดยตรงครั้งเเรกในพันทิฟคับ ผิดถูกยังไงก้อขออภัยไว้ก่อนน่ะคับ
ผมอายุ 20 ปี ผมได้ไปเสี่ยงมีอะไรกับคัยมาคับ ผมกังวนมากไม่รู้จะทำอะไรเลย นอนซมอยู่ห้องไม่ไปไหน ไม่ร่าเริง นึกถึงพ่อแม่ที่ไรก้อร้องไห้ตลอด  ถ้าใครตกอยู่ในสถานการณ์แบบนี้จะเข้าใจผม วันหนึ่งผมรวบรวมความกล้าทั้งหมด อาบน้ำแต่งตัว เพื่อจะไปตรวจ ระหว่างนั่งรถก้อเหม่อลอย คิดนู่นคิดนี่ มองคนอื่นๆก็อิจฉาเขา เพราะเขาไม่มีโรค ใช่ชีวิตปกติ ผมนั่งเรือต่อไปลงท่าน้ำสาธร ตากสิน แล้วนั่งสองแถวต่อ เจอซักที โรงพยาบาลบางรัก ผมเข้าไปบรรยากาศเงียบสงบมาก ผมขึ้นไป ชั้นสาม เพราะเป็นคลินิคชาย เข้าไปจะมีพยาบาลใจดีๆเเละคุณลุงผู้ใจบุญ ตอนรับเรา เขาให้เรากอกข้อมูลและแบบสอบถาม เราก้อกอกไป เขาจะถามว่าเราจะตรวจแบบกลับไปดูเองที่บ้านหรือดูกับหมอเลย ผมเลือกดูกับหมอคับ ผมเข้าไปในห้องคับ เขาจะคุยกับเราและบอกความรู้เกี่ยวกับ hiv ให้เราสบายใจ แล้วเขาก้อเจาะเลือด รอผลประมาณ 1 ชม. ระหว่างรอ มือสั่น ใจเต้น มันช่างเป็นเวลาที่ยาวนานเหลือเกิน5555 พอผลมาเขาก้อเรียกเราไปในห้องก่อนเปิดผลหมอเขาจะคุยกับเราก่อน และทบทวนที่เขาได้บอกเราไปก่อนเจาะเลือด ผมนี่ตอบแบบปากสั่นเลยคับ หลังจากนั้นหมอเขาบอกเอาเรามาดูพร้อมกันผมเป็นคนเปิด ผลเป็น Negative คับ ผมนี่ร้องไห้เลย กราบหมอ ขอบคุณหมอ เหมือนผมยุอีกโลกหนึ่งเลย 555
สบายใจมากในตอนนี้ และผมจะไม่เสี่ยงและไม่มีอะไรกับใครอีกแล้ว ช่วยตัวเองดีกว่าปลอดภัยกว่าเยอะ5555


ผมอยากให้ไปตรวจเลยคับ ที่โรงพยาบาลบางรัก หมอพยาบาทใจดีมาก คุยด้วยแล้วสบายใจ โรคที่ติดต่อทางเพศสัมพันธ์ไปได้หมดคับ เพราะเขาเป็นศูนย์วิจัย โรคติดต่อทางเพศสัมพัธ์ ราคาถูกเป็นเป็นโรงบาลรัฐ แต่สิ้นเดือนนี้เขาปิดโรงบาลน่ะคับเพราะเขาจะสร้างใหม่ แต่เขาย้ายไปยุแถวๆพระปะแดง เปิดประมาณกุมภาปีหน้าแต่เดือนนี้เขายังตรวจยุ ถึงสิ้นเดือนน่ะคับ แต่ถ้าเขาปิดแล้วก้อไปตรวจที่คลินิคนิรนามได้เลยคับ เอดส์รู้เร็วรักษาได้คับ เป็นกำลังใจให้ทุกคนคับ