อาจจะเว้นบรรทัดอ่านยากหน่อยนะคะ เล่นในโทรศัพท์ เริ่มเลยแล้วกัน
ผู้ชายคนนี้อาจจะเป็นผู้ชายที่พอพูดชื่อมาแล้วคนในจังหวัดเบะปากใส่พร้อมกับเล่าความเลวออกมาก็ได้ค่ะ
เพราะทุกๆครั้งที่เรามีเพื่อนหรือไปรู้จักกับใครใหม่ๆ พอเค้ารู้ว่าเราเป็นแฟนใคร เค้าก็จะพูดออกมาว่า พลาดแล้ว
เรากับเค้าเป็นเพื่อนๆกันมาก่อน คือจะรู้จักกันหมด จนวันนึงเราได้ศึกษาเค้าจริงจังว่าเป็นแบบที่คนอื่นพูดขนาดนั้นเลยหรอ
เค้าน่ารักค่ะ เค้าทำให้เรารักได้ทั้งๆที่เราเป็นคนปิดตัวเอง รักใครยากมาก ไม่ยุ่งกับใคร
จนเราคิดว่า อืม มันก็ไม่ได้เลวร้ายอะไรขนาดนั้น ถึงคนอื่นจะเจออะไรมาเลวมากก็ตาม คนทุกคนมันก็มีมุมที่คนอื่นไม่เคยเห็นเนอะ จนตัดสินใจคบค่ะ
คบกันครอบครัวรู้ทุกอย่างไม่ได้ปิดบังใคร จนวันนึงเรามารู้ว่า เค้ามีผู้หญิงอีกคนนึง เราก็หยุด แต่เค้าพยายามหาเราทุกวิถีทาง
มันก็หนีกันไม่พ้นเพราะเพื่อนเราคือเพื่อนๆกันหมด ไปไหนๆก็ต้องเจอ แล้วเค้าเองก็รุ้ว่าเราอยู่ที่ไหนบ้างวันๆนึง
เค้าทำทุกทาง เค้าขอร้อง เค้าขอโทษ เหมือนต้องการเรามาก มีปัญหากันแรงเหมือนกัน จนเราใจอ่อน เค้าก็พิสูจน์ตัวเองหลายอย่าง
ในสิ่งที่คิดว่าดีสำหรับเรา ในตอนนั้นทุกคนเตือนเราเยอะมาก แฟนเก่าเค้า ผญที่เคยคุยเคยคบเล่นๆหรือแค่มีอะไรกันเฉยๆ ก็เตือนเราว่าอย่า
ว่าเค้าเลวแบบนั้นแบบนี้ ใครโดนอะไรมาบ้างเล่าหมด โดนทำร้ายร่างกายอะไร นอกใจยังไงเรารู้หมดเลยทุกคนพยายามให้เราหยุด
แต่เราไม่ฟัง เพราะเราคิดว่า ตอนเค้าอยู่กับเราเค้าก็ไม่ได้เป็นแบบนั้น (โลกสวยไปอีก) ทีนี้นานเข้าๆยิ่งคิดว่าตัวเองยังไม่โดนอะไรเค้าคงรักเเราจริงๆ
คนอื่นก็แปลกใจค่ะ มีความคิดที่ว่า อืม เค้าคงดีกับเราจริงๆ เค้าคงรักเรา ไม่มีใครเคยได้อะไรแบบนี้จากเค้า ดีก็ดีแล้ว
ทุกคนตายใจมากกกกโดยเฉพาะเราเอง จนมันเลวอย่างคิดไม่ถึง รุ้สึกโง่มาก ผิดหวังมาก เรื่องราวมันเยอะมากแทบจะทุกวันเลย

- เค้าหลอกเราว่าจะนอนอยู่ที่ห้องเค้าไม่สบาย เราติดต่อไม่ได้คืนนั้นจนเช้าของอีกวัน ด้วยความเป็นห่วงก็เข้าไปที่ห้อง
แต่คนที่เปิดประตูออกมาคือแฟนเก่าเค้า และเค้าไม่อยู่ แฟนเก่าบอกว่า เค้าไม่ได้เข้ามา ก็เลยขอมานอนกลับหอไม่ได้
เราก็เลยนั่งคุยกับแฟนเก่าเค้าว่าอะไรเป็นยังไง ไปไหนไม่รู้เป็นห่วงมาก ตอนนั้นอึ้งและเสียใจมากทำไมทำแบบนี้
- หลังจากนั้นเค้าบอกว่าอยู่โรงพยาบาล เรารีบไปหาทันที แต่ก็โดนไล่กลับบ้าน ไล่เหมือนหมูหมา จนมารู้ว่าคืนที่หายไปก่อนจะมานอนรพ
คือไปนอนกับผญอีกคนนึง ละหนีความผิดมานอนรพ แต่เค้าป่วยจริงๆค่ะ นอนนานเลย (ป่วยแต่ไปมีอะไรกับคนอื่นได้พยายามเกิน)
-คืนเดียวกันของวันแรกเราขอไปเฝ้า ละที่บ้านเค้าก็ให้เราไปเฝ้าเพราะไม่มีใครว่างค่ะ เค้าทำธุรกิจกลางคืนกัน เราไปแต่เค้าไล่เรากลับ
เราก็โทรไปบอกที่บ้านเค้าก่อนว่าเราไม่ได้เฝ้านะเค้าไม่ให้เราเฝ้า สุดท้ายเรานอนไม่หลับอดห่วงไม่ไหว ลุกไปตอนตีสองกว่าซึ่งความจริง
รพเค้าไม่ให้เยี่ยมแล้ว แต่เราก็ขอให้พยาบาลเปิดประตูให้ พอถึงห้องเค้าประตูห้องมันล๊อคไม่มีคนอยุ่บนเตียง เรารีบวิ่งไปหาพยาบาล
ถามว่ามีกุญแจมั้ยคนไข้ไม่อยู่บนเตียงเป็นอะไรรึป่าว พยาบาลมาเปิดให้ เราก็หาเค้า เปิดประตูห้องน้ำไป เจอผญแก้ผ้าอยุ่ในนั้นกับเค้า
ตอนนั้นทำไรไม่ถุกเสียใจมากๆ ช็อคและค้างอยู่แบบนั้นยืนนิ่ง เค้าปิดประตูห้องน้ำแล้วออกมาไล่เรากลับบ้าน ไล่เหมือนคนเกลียดกันมานาน
เราร้องไห้ตลอดแทบตาย ถามว่าทำไมทำแบบนี้ แล้วผญคนนั้นก็คือแฟนเก่าเค้าคนเดียวกับที่เราเล่าตอนแรก เมื่อกลางวันยังนั่งคุยกับเราอยู่เลย
-ไม่นานเราก็มารู้ว่าเราท้อง ท้องสองเดือนกว่าแล้ว แต่เรายังมีปัญหากับเค้าอยู่รุนแรง เราตัดสินใจจะไม่บอกเค้า เราบอกที่บ้าน บอกเพื่อน
ปรึกษาว่าจะเอาไง เราจะไม่บอกเค้านะ เราไม่อยากให้เค้ามายุ่งกับเราอีกแล้ว เราไม่เอาแล้ว เราคิดว่าเค้าก็คงไม่อยากรับผิดชอบด้วย
เพราะเค้าเคยมีลุกมาก่อนค่ะ แต่เรื่องนี้เค้าเคลียกันยังไงเราไม่รุ้ลึกขนาดนั้น รู้แค่ต้องส่งเสียแค่นั้นพอแต่เค้าก็ไม่ส่ง อยุ่กับเรายังพูดว่า ใช่ลุกเค้าป่าวไม่รุ้
เราก้งงว่าพูดแบบนี้ได้ยังไง เพราะนี่แหละค่ะ เรื่องเก่าๆของเค้า มันทำให้เรารุ้สึกว่า กับเราเอง ก็คงจะโดนแบบนั้น เราไม่บอกดีกว่า
บอกไปเราก็ไม่กลับไปอยู่กับเค้าแล้ว แต่แม่เราเพื่อนเราไม่ยอม บอกว่าต้องบอก ต้องรู้ แล้วจะยังไงค่อยว่ากัน เราเครียดมาก คือเราโดนขนาดนี้
ทำไมทุกคนต้องให้เราไปยุ่งเกียวไปบอกอะไรอีก สุดท้ายเราก็โดนลากไป แต่เราไม่ขึ้นไปหาเค้า เพื่อนเราเป็นคนไปบอกไปคุย เราไม่รุ้ว่าคุยอะไรบ้าง
เพื่อนมาเล่าแค่ พูดกับเค้าว่า ถ้าไม่รับผิดชอบไม่เอาไม่เป็นไรแค่มาบอก หลานคนเดียวพวกเราเลี้ยงได้ แต่เค้าขอร้องที่จะเจอเรา ให้เราขึ้นไปหา
เราไม่ไป จนเค้าตามๆๆๆ เราตัดสินใจเป็นไงเป็นกัน เจอหน้าเราเค้าถามว่า ท้องหรอ รู้นานรึยัง ทำไมไม่บอก เค้ารับผิดชอบ
แต่เราพูดว่า เราไม่อยากกลับไปเจออะไรเลวๆอีก เราถามว่าเค้ารักเราหรอถึงมารับผิดชอบดูสิ่งที่เค้าทำกับเราสิ แล้วเค้าอยากรับจริงๆรึป่าว
หรือแค่คนอื่นรู้ เลยต้องทำๆไป ถ้าไม่เต็มใจไม่เป็นไรนะ เราอยุ่ได้ เค้าก็บอกว่าไม่ เค้าจะอยุ่กับเรา ไม่รุ้จะพูดอะไรต่อ ก็ลงมาหาเพื่อน
ไม่รุ้ว่ารู้สึกยังไง จะต้องดีใจหรือเสียใจ ตอนนั้นเค้าก็ยังนอนรพอยู่ค่ะอยู่อีกนานเลย เราก็ไปเฝ้า ไปๆมาๆ เหมือนจะดีกันแต่ก็ไม่เชิง
ทุกๆอย่างมันติดอยู่ในใจ แต่ครอบครัวของเราทั้งสองคนพยายามให้ดีกัน และตัวเค้าเองก็พยายามจะเอาเรากลับไป
ทำทุกทาง ขอร้องทุกอย่าง ร้องไห้ ให้ครอบครัวเราและครอบครัวเค้าช่วยพูดกับเรา ว่าเค้าจะปรับปรุงตัวเอง จะทำเพื่อลูก จะไม่เป็นแบบนี้
พยายามอยุ่หลายเดือน เราคิดจะหนีไปเลย บอกเพื่อนไว้แล้ว ทุกคนเป็นห่วงอยากให้คิดดีๆ ตอนนั้นมันกดดันทุกอย่าง
ไม่มีใครฟังเราว่า เค้าไม่สามารถเป็นคนดีได้หรอก เค้าไม่หยุดหรอก เดี๋ยวก็ทำใหม่ ทำแบบเดิมๆ ไม่มีใครเชื่อเราจริงๆ ทุกคนกดดัน ไม่ฟัง
จนเออ ! เรายอมก็ได้ ให้มันจบๆไป เราอยู่กับเค้าที่บ้านเราเอง แต่หลังๆก็จะไปอยู่กันที่ห้องเค้า เราไปๆมาๆ ไม่ไกล ถัดไปซอยเดียว ห้องเค้ากับบ้านเรา
ตอนแรกๆมันก็ดี ดีจนคิดว่าอาจจะไม่เป็นแบบนั้นแล้ว แต่ที่ไหนได้ แทนที่เค้าจะเป็นคนดูแลเรา เราท้อง เรากลับต้องดูแลเค้าทุกอย่างเหมือนเดิม
ต้องไปๆมาๆ หาข้าวหาไรให้กิน ไปรับไปส่ง รอเปิดประตูบ้านดึกๆดื่นๆเกือบเช้า เช้าเลยก็มี บ้านเค้าทำผับกค่ะ เค้าก็อยุ่ในที่ๆแบบนั้น
เราอดทนทุกๆอย่าง เราคิดว่าไหนล่ะ ที่บอกว่าจะไม่เหมือนเดิม จะดูแล กลายเป็นมีปัญหาอีก มีคนอื่นอีก หลอกคนอื่นว่าเลิกกับเราแล้ว
ทั้งๆที่นอนอยู่ด้วยกันทุกวัน ละก็ท้องอยู่ด้วย หลอกหลายคนเลย ไปเรื่อยๆ จับได้ตลอด เครียดมาก เสียใจมาก ละอารมคนท้องอะ อย่างแย่
หลอกไปเรื่อยๆ จับได้ก็เลิก เป็นแบบนี้ ตอนนั้นสามสี่คนเลยมั้ง มีอะไรกันทุกคน ซึ่งเราก็คิดว่าอยุ่กับความสกปรกนี้ไปได้ยังไง
- เรื่องการทำร้ายร่างกายอีก เรื่องนี่ก็สำคัญ ที่เคยถูกเตือนมาจากแฟนเก่าเค้า แฟนเก่าเค้าเคยส่งรุปให้ดู เขียวช้ำไปทั้งตัว แต่เราอยุ่มาไม่เคยโดน
รุนแรงอย่างมากก็แค่ผลัก หรือสะบัดแค่นั้น จนมาวันนึงเราโดนหนัก โดนมาเรื่อยๆแล้วก็ท้องอยู่ โดนตบหน้า โดนบีบคอ จะเอากรรไกรมาแทง
โดนลากโดนผลักล้ม แล้วเหยียบซ้ำ มันรุนแรงขึ้นเรื่อยๆ ผลักเราล้มไปกระแทกขอบเตียง ดีที่เราหันข้างทัน ไม่งั้นคงโดนท้องเต็มๆ วันนั้นเขียวมาก
จนเรากลัว เลยไปหาหมอ แต่บอกที่บ้านว่า เราลื่นล้มเอง เราไม่รู้ว่าทุกสิ่งทุกอย่างนี้มันเกิดขึ้นได้ยังไง ละเราทนทำไมขนาดนี้
เรายังอยู่ อยู่ดูแลเค้าต่อไป พร้อมลูกในท้อง เราร้องไห้ทุกวัน เราทะเลาะกันทุกวัน มีแต่เรื่องผู้หญิง กับเค้าไม่ทำอะไรเลย
เหมือนเราก็รัก แล้วอีกอย่างคำว่าครอบครัวมันยิ่งใหญ่มากกับเรา เราก็เป็นเด็กมีปัญหาพ่อแม่แยกทาง เราไม่อยากให้ลุกเราต้องเจอแบบนี้
ซึ่งตอนเค้าดีเค้าก็ดี เราก็ทน เพื่อนๆเราบอกเสมอ จะอยู่ทำไม จะทนแบบนี้หรอ เราก็รุ้สึกโง่มาก ที่ไม่คิดรักตัวเองเลย แต่ก็ทน
ตอนดีก็ดีจนน่าใจหายตอนเลวก็เลวมากเลวเกินคนเลย โดนมาตลอด ทะเลาะกันก็โดนลากโดนดึง บีบคอนี่บ่อยสุด มีวันนึงโดนเตะเข้าที่หัว
เรานั่งอยุ่แล้วเค้ายืน ละเค้าก็ตบที่หู เลือดออกไหลเป็นทาง อันนี้ต่อหน้าคนอื่นด้วยซ้ำ ใครห้ามเค้าก็ไม่หยุด เราโครตเสียใจ
ทุกครั้งที่เราโดนแบบนี้ เราจะคิดว่าไม่เอาแล้ว พอนะพอเถอะนะ แต่ก็ไม่เคยไปได้ เพราะเค้าอยุ่บ้านเรา เราจะหนีไปไหน ทำไมเราต้องไปนี่บ้านเรา
อยุ่มาแบบนี้หลายปีค่ะ เรื่องเดิมๆ
- ตอนที่เราคลอดลูกแรกๆ เค้าเปลี่ยนค่ะดีมาก ติดลุกมาก ดีจนเป็นคนละคน จนเราคิดว่าเราต้องมีความสุขมากแน่ๆ ทุกคนเห็นละก็รุ้สึกแบบนั้นเหมือนกัน เค้าอยู่กับเรา ช่วยเราเลี้ยงลูก แต่ลูกเราเลี้ยงง่าย นอนอย่างเดียวไม่งอแงเลย นอนกับตื่นมากินละก็นอน เราเลยว่างกันมากๆ ว่างเหมือนไม่มีลุกเลย
มีความสุขมากๆ แต่ก่อนที่จะสุขแบบนี้ วันคลอดลูกก็ทุกข์เหมือนกันคืนนั้นทะเลาะกัน เค้ากลับไปนอนห้องเค้า ตอนเช้าโทรไปบอกเค้าว่าอยุ่ห้องคลอดนะ หมอบอกว่าคลอดวันนี้แน่นอน เราก็ไม่ได้ตั้งตัวเพราะมันก้ยังไม่ถึงกำหนดเลยอีกไม่กี่วัน ตื่นเต้นตกใจเสียใจอะไรปนกันไปหมด
แทนที่เค้าจะมาหาหรือตื่นเต้น เค้าหลับ ขอนอนต่อ ไอเราก็อืมเข้าใจว่าอยู่กลางคืน พยายามทำความเข้าใจมั้ง ตอนที่เรารอคลอด พี่ๆเราเพื่อนเราครอบครัวเค้า พี่เค้าแฟนพี่เค้าก็โทรมาหาตลอด โทรมาคุยให้กำลังใจ จนบ่ายโมงกว่าเกือบบ่ายสองเราทนไม่ไหวและเรียกพยาบาล ปากมดลูกเปิดแปดเซนแล้ว เย่ เราจะได้เจอหน้าลูกแล้วนะ คลอดง่ายมาก เบ่งสองทีออกมาเลย สงสัยคงอยากออกมามากแล้ว มีความสุขค่ะตอนนั้น
แต่เรื่องค่าใช้จ่ายทั้งหมด ก็ตกเป็นของเรา โอเค เราไม่เคยต้องการอะไรจากเค้าแต่แรกอยุ่แล้ว แต่บางครั้งการมีน้ำใจหรืออะไร หรือแต่ถามไถ่มันก็คงจะทำให้รู้สึกดีบ้างเนอะ ชั่งมันค่ะ ไม่เป็นไร เรานอนอยู่บ้านเราเราโทรเรียกเค้ามาบอกว่า เราคลอดแล้วนะ ตอนนี้อยู่บนห้องแล้ว เต้าก้มาหามาเฝ้าค่ะ
ละเค้าก็ขอไปดูลูกนะ ตอนนั้นคงเห่อมากค่ะ เรามีความสุขกันมาก สุขที่คิดว่าจะไม่กลับไปแย่แล้ว แต่ก็แย่ แย่กว่าเดิม
-เรื่องผญกลับมาอีก ทะเลาะกันทำร้ายร่างกายอีก ลูกไม่ช่วยเลี้ยงเอาแต่นอน กลับบ้านเช้า สารพัดจะเจอ เหนื่อย เบื่อหน่าย ทุกสิ่งอย่าง
เหมือนพยายามอดทน พยายามเข้าใจ ชั่งมันเลี้ยงลุกของเราไป เวลาลุกตื่นแล้วเค้านอน ลูกอยากเล่นด้วย เค้าก็เหวี่ยงใส่
เวลาเรียกว่าดูลุกแปปนึงนะ จะทำงานบ้าน จะไปซื้อข้าวไปธุระแปปนึง ก็ทำแบบส่งๆ หลับไปปล่อยลูกไป เห็นแล้วอนาถใจ แต่ก้ไม่รู้จะทำยังไง
ไม่เคยไว้ใจให้เลี้ยงลุกเลย ทั้งๆที่เป็นพ่อแท้ๆนะ กลัว นั่นแหละเรื่องราวก็วนๆ ไม่มีอะไรหรอก วงจรอุบาด จนมีช่วงนึงที่มันแย่มาก
คำด่าแรงๆสารพัดที่ไม่เคยได้ฟังก็ต้องฟัง  กลับบ้านเช้า ไม่คิดทำอะไรเลยหนักขึ้น เราท้อมากๆ จนมันไม่ไหวจริงๆ ให้เค้าออกไปอยู่บ้านเค้า หรือจะไปอยุ่ไหนก็แล้วแต่เลย ไม่ทนแล้วเว่ย เราทั้งเหนื่อยอะไรทุกอย่าง ทั้งต้องดูแลลูก ทำงานบ้าน ยังต้องมานั่งทะเลาะ มาเห็นเค้านอนๆๆเอาแต่นอนทั้งๆที่เราเหนื่อยแทบขาดใจไม่ทนแล้ว ไป ไปเลย ไม่พูดไม่ทะเลาะไม่สอนไม่ทนอีกแล้ว เก็บเสื้อผ้าวางไว้ให้หน้าบ้านด้วย แต่เรากลายเป็นคนผิดค่ะ เค้าไม่ได้สำนึกอะไร
มาด่าเราอีกที่เราทำแบบนี้ แทนที่จะคิดได้ว่าเราทำแบบนี้แล้วนะ ไม่ค่ะ ไม่คิด
- จนปัจจุบันจะใช้คำว่าเลิกกันแล้วก็ได้ แต่ไม่ขาด ย้ำค่ะว่าไม่เคยขาด ติดต่อกันเหมือนเดิม ทุกวัน ไปไหนกันกินข้าว หาลุก ทำอะไรกันก็ยังทำ
แต่แค่ไม่ได้อยู่ด้วยกัน เหมือนว่าที่ออกไปตอนนั้นไม่ได้บอกเลิกด้วยมั้งคะ แค่เราหายไปเลย เงียบ แค่คิดว่าเค้าจะรู้ว่าเราโกรธ แต่กลายเป็น
ได้ออกไปใช้ชีวิตสุขสบาย ไม่ต้องมานั่งเลี้ยงลูก มารับผิดชอบอะไร ตั้งแต่ออกไปจนตอนนี้ปีกว่า ไม่เคยหันกลับมามอง ว่าเราเป็นแบบไหน ลำบากอะไรมั้ยขาดเหลืออะไรรึป่าว มีไรให้ช่วยมั้ย ไม่เคย ! อารมณเหมือนคนแค่ไม่มีใครก็มาก็ทำดี แต่พอมีที่ไปก็เหมือนเราเป็นหมูเป็นหมามั้งคะ
เหมือนเราจะได้ดีกัน แต่ก็ไม่ใช่ มันเป็นแค่วงจรอุบาด เราจับได้อีกคนสองพร้อมกัน คนนึงมีแฟนอยุ่แล้วกับอีกคนรุ้ว่าแฟนเรามีคนนั้นและมีเราก็จะอยู่
ตลกดีค่ะ ตอนนี้ไม่รุ้หรอกค่ะว่าใครกำลังคุยกำลังคบกับเค้าอยู่ ถ้าเลี่ยงได้ก็เลี่ยงเถอะ เราก็ไม่เคยฟังคนอื่นเหมือนกันจนตกนรกทั้งเป็น