หนังลาโรงไปนานนมแล้ว แต่ยังติดใจในพล็อตเรื่องและตอนจบที่หลายๆคนพยายามจินตนาการอยู่
สปอยสำหรับคนที่ยังไม่ดูนะครับ
.
.
.
ถึงตอนดูหนังจนจบ รอดูเครดิต รู้ว่าไม่มีอะไรต่อท้ายแล้ว
สำหรับผม คิดว่า นุ้ยก็คงหาคำตอบต่อไป ว่าใครกันที่ทำให้เธอเสียน้ำตาด้วยความรู้สึกที่ตัวเองก็ยังไม่เข้าใจเมื่อเห็นคลิปที่ถ่ายที่เทศกาลหิมะ
ในคลิปนั้น ตัวเธอเองยิ้ม หัวเราะ และมีความสุขอย่างจริงจัง เป็นความสุขที่เธอก็ฝันที่จะมีจริงๆกับคนที่เธอรัก
จุดๆนั้น ผมคิดว่าเธอคงไม่หยุดที่จะตามหาเขาคนนั้น คนที่ไม่ใช่ท็อปที่เธอรอจะมีความสุขกับเขามาสามปี
แล้วเอาเข้าจริงๆ คงไม่ใช่เรื่องยากที่จะตามหา ในเมื่อมีเบาะแสให้ตามเต็มไปหมด (ทั้ง โรงพยาบาลที่เธอรักษาตัวในญี่ปุ่น โรงแรมที่เธอพัก หรือจากเพื่อนร่วมงานที่จะลองหาดูว่าในวันนั้น วันที่เธอเลือกอยู่คนเดียว มี "ใคร" ยังอยู่กับเธอ ซึ่งมันก็คงจะไปสอดคล้องกับพฤติกรรมของเด่นชัย ที่ลาออกหลังกลับมาจากญี่ปุ่น)
เมื่อเทียบกันแล้ว ความเป็นไปได้ในการหาเขาคนนั้นเจอ มีมากกว่า "เขา" กับ"เธอ" คนนั้น ใน "กวน มึน โฮ" ที่บังเอิญฟังวิทยุรายการพี่อ้อยพี่ฉอดหลังกลับมาจากเกาหลีอีกนะครับ
แต่...
หลังจากนุ้ยรู้แล้ว ว่าเขาคนนั้น คือ "เด่นชัย" ที่ตัวเองตัดสินลงโทษในความรู้สึกของเธอไปแล้ว ว่าคือ "ไอ้โรคจิต" นี่สิ
ผมก็คงคิดเหมือนๆหลายๆท่านในพันทิปนี่แหละ นุ้ยก็คงคิดในแง่ลบ ว่าที่ตัวเอง "เคย" รู้สึกดีๆกับเด่นชัยในวันนั้น คงเพราะถูกเขาโกหกปลิ้นปล้อนกะล่อน
ใช้เล่ห์กลอะไรซักอย่างทำให้เธอรู้สึกคล้อยตามไป
นุ้ยในวันที่เป็นแฟนเด่น คือนุ้ยที่บริสุทธิ์ เคว้งคว้าง สับสน ไม่มีพื้นฐานความนึกคิดหรือความรู้สึกใดๆถึงผู้ชายที่ชื่อ "ท็อป"
หนังเรื่องนี้เสียดสีสังคมดี
คนหน้าตาไม่ดี แต่จริงใจ ไม่มีเล่ห์เหลี่ยม ทำอะไรเฉิ่มๆเปิ่นๆ แทบไม่มีที่ยืนในสังคมนี้หรอกครับ
เมื่อเทียบกับคนที่หน้าฉากเพียบพร้อม ปรุงแต่งภาพลักษณ์ดี มีหน้ามีตาในสังคม
...รวย...
สิ่งที่เด่นชัยทำให้นุ้ย... (ตื่นเช้าไปจองที่จอดรถให้ เพราะรู้ว่านุ้ยมาสาย แฮ็กเกมเข้าไปเก็บไอเท็มให้ ค้นหาเพลงเก่าๆที่นุ้ยชอบ เอาไปใส่ในคอมพิวเตอร์ให้ทุกวัน รวมทั้งคอยเก็บโต๊ะทำงานที่รกรุงรังให้เป็นระเบียบทุกวัน)
ก็จริง ที่ฟังๆดูแล้ว ไอ้นี่มันก็ดูจิตๆเข้าขั้น (อันที่จริงเพราะความ "เฉิ่ม+เปิ่น")
แต่ลองคิดกลับกันดูว่า ถ้าคนที่ทำแบบนี้ให้กับนุ้ย เป็น พี่ท็อป หรือหมอธนา (I miss you) หรือพี่โชน (สิ่งเล็กๆที่เรียกว่ารัก) หรือ ลุง (รถไฟฟ้ามาหานะเธอ) ล่ะ
คุณว่า สังคมจะมองสิ่งเหล่านี้ว่ายังไง
"โรคจิต" หรือ "โรแมนติก"
สิ่งที่ผมหวัง กับหนังเรื่องนี้ หากเราจะลองคิดหาตอนจบให้หนังเรื่องนี้
ไม่ใช่ว่า ให้นุ้ยตามหาคนที่เธอมองหาจนพบ และเมื่อรู้ว่าคนๆนั้นคือเด่นชัย ทั้งสองจะได้รักกัน แฮปปี้
ไม่ใช่ว่า นุ้ยจะคิดได้ หยุดพร่ำเพ้อละเมอหลงกับฝันลมๆแล้งๆแล้วเลิกกับท็อป เพราะผมไม่เชื่อว่าจะเป็นเช่นนั้น
ตุณจะว่าผมมองโลกในแง่ร้ายก็ได้ แต่ผมคิดว่า คนอย่างท็อป ไม่ใช่คนที่จะปล่อยนุ้ยไปง่ายๆ (ตะล่อมมาได้ตั้งสามปี) ถึงแม้นุ้ยมีความคิดจะไป แต่ผมก็ไม่เชื่อว่าเธอจะพ้นคารมของท็อปไปได้
แต่ผมหวังจริงๆครับ
หวังให้เด่นชัย จากไปตลอดกาล ไปพบเจอคนใหม่ๆ คนที่พร้อมจะเข้าใจและรักเด่นชัยในแบบที่เด่นชัยเป็น
และพร้อมที่จะรู้สึกดีๆกับสิ่งที่เด่นชัยตั้งใจทำให้
หวังให้เด่นชัย ไม่หันกลับมาหาคนในสังคมเดิม
อืม...
สังคมดัดจริต
"แฟนเดย์ แฟนกันแค่วันเดียว" วันเดียวก็พอสำหรับ "คนโรคจิต"
สปอยสำหรับคนที่ยังไม่ดูนะครับ
.
.
.
ถึงตอนดูหนังจนจบ รอดูเครดิต รู้ว่าไม่มีอะไรต่อท้ายแล้ว
สำหรับผม คิดว่า นุ้ยก็คงหาคำตอบต่อไป ว่าใครกันที่ทำให้เธอเสียน้ำตาด้วยความรู้สึกที่ตัวเองก็ยังไม่เข้าใจเมื่อเห็นคลิปที่ถ่ายที่เทศกาลหิมะ
ในคลิปนั้น ตัวเธอเองยิ้ม หัวเราะ และมีความสุขอย่างจริงจัง เป็นความสุขที่เธอก็ฝันที่จะมีจริงๆกับคนที่เธอรัก
จุดๆนั้น ผมคิดว่าเธอคงไม่หยุดที่จะตามหาเขาคนนั้น คนที่ไม่ใช่ท็อปที่เธอรอจะมีความสุขกับเขามาสามปี
แล้วเอาเข้าจริงๆ คงไม่ใช่เรื่องยากที่จะตามหา ในเมื่อมีเบาะแสให้ตามเต็มไปหมด (ทั้ง โรงพยาบาลที่เธอรักษาตัวในญี่ปุ่น โรงแรมที่เธอพัก หรือจากเพื่อนร่วมงานที่จะลองหาดูว่าในวันนั้น วันที่เธอเลือกอยู่คนเดียว มี "ใคร" ยังอยู่กับเธอ ซึ่งมันก็คงจะไปสอดคล้องกับพฤติกรรมของเด่นชัย ที่ลาออกหลังกลับมาจากญี่ปุ่น)
เมื่อเทียบกันแล้ว ความเป็นไปได้ในการหาเขาคนนั้นเจอ มีมากกว่า "เขา" กับ"เธอ" คนนั้น ใน "กวน มึน โฮ" ที่บังเอิญฟังวิทยุรายการพี่อ้อยพี่ฉอดหลังกลับมาจากเกาหลีอีกนะครับ
แต่...
หลังจากนุ้ยรู้แล้ว ว่าเขาคนนั้น คือ "เด่นชัย" ที่ตัวเองตัดสินลงโทษในความรู้สึกของเธอไปแล้ว ว่าคือ "ไอ้โรคจิต" นี่สิ
ผมก็คงคิดเหมือนๆหลายๆท่านในพันทิปนี่แหละ นุ้ยก็คงคิดในแง่ลบ ว่าที่ตัวเอง "เคย" รู้สึกดีๆกับเด่นชัยในวันนั้น คงเพราะถูกเขาโกหกปลิ้นปล้อนกะล่อน ใช้เล่ห์กลอะไรซักอย่างทำให้เธอรู้สึกคล้อยตามไป
นุ้ยในวันที่เป็นแฟนเด่น คือนุ้ยที่บริสุทธิ์ เคว้งคว้าง สับสน ไม่มีพื้นฐานความนึกคิดหรือความรู้สึกใดๆถึงผู้ชายที่ชื่อ "ท็อป"
หนังเรื่องนี้เสียดสีสังคมดี
คนหน้าตาไม่ดี แต่จริงใจ ไม่มีเล่ห์เหลี่ยม ทำอะไรเฉิ่มๆเปิ่นๆ แทบไม่มีที่ยืนในสังคมนี้หรอกครับ
เมื่อเทียบกับคนที่หน้าฉากเพียบพร้อม ปรุงแต่งภาพลักษณ์ดี มีหน้ามีตาในสังคม
...รวย...
สิ่งที่เด่นชัยทำให้นุ้ย... (ตื่นเช้าไปจองที่จอดรถให้ เพราะรู้ว่านุ้ยมาสาย แฮ็กเกมเข้าไปเก็บไอเท็มให้ ค้นหาเพลงเก่าๆที่นุ้ยชอบ เอาไปใส่ในคอมพิวเตอร์ให้ทุกวัน รวมทั้งคอยเก็บโต๊ะทำงานที่รกรุงรังให้เป็นระเบียบทุกวัน)
ก็จริง ที่ฟังๆดูแล้ว ไอ้นี่มันก็ดูจิตๆเข้าขั้น (อันที่จริงเพราะความ "เฉิ่ม+เปิ่น")
แต่ลองคิดกลับกันดูว่า ถ้าคนที่ทำแบบนี้ให้กับนุ้ย เป็น พี่ท็อป หรือหมอธนา (I miss you) หรือพี่โชน (สิ่งเล็กๆที่เรียกว่ารัก) หรือ ลุง (รถไฟฟ้ามาหานะเธอ) ล่ะ
คุณว่า สังคมจะมองสิ่งเหล่านี้ว่ายังไง
"โรคจิต" หรือ "โรแมนติก"
สิ่งที่ผมหวัง กับหนังเรื่องนี้ หากเราจะลองคิดหาตอนจบให้หนังเรื่องนี้
ไม่ใช่ว่า ให้นุ้ยตามหาคนที่เธอมองหาจนพบ และเมื่อรู้ว่าคนๆนั้นคือเด่นชัย ทั้งสองจะได้รักกัน แฮปปี้
ไม่ใช่ว่า นุ้ยจะคิดได้ หยุดพร่ำเพ้อละเมอหลงกับฝันลมๆแล้งๆแล้วเลิกกับท็อป เพราะผมไม่เชื่อว่าจะเป็นเช่นนั้น
ตุณจะว่าผมมองโลกในแง่ร้ายก็ได้ แต่ผมคิดว่า คนอย่างท็อป ไม่ใช่คนที่จะปล่อยนุ้ยไปง่ายๆ (ตะล่อมมาได้ตั้งสามปี) ถึงแม้นุ้ยมีความคิดจะไป แต่ผมก็ไม่เชื่อว่าเธอจะพ้นคารมของท็อปไปได้
แต่ผมหวังจริงๆครับ
หวังให้เด่นชัย จากไปตลอดกาล ไปพบเจอคนใหม่ๆ คนที่พร้อมจะเข้าใจและรักเด่นชัยในแบบที่เด่นชัยเป็น
และพร้อมที่จะรู้สึกดีๆกับสิ่งที่เด่นชัยตั้งใจทำให้
หวังให้เด่นชัย ไม่หันกลับมาหาคนในสังคมเดิม
อืม...
สังคมดัดจริต