เมื่อวานไปนั่งดูในสนามมาครับ
เท่าที่สังเกตได้มี 4 กลุ่มใหญ่ๆ ที่ร้องเพลงเชียร์

1. หลังโกลทิศเหนือ
2. หลังโกลทิศใต้
3. ฝั่ง stand ตะวันออก
4. กลุ่มชุดดำปิดหน้าจุดพลุ


ต่างกลุ่มต่างมีความสามัคคีกันเองครับ มีกลอง ร้องเพลงให้จังหวะกันดี เสียงดังทีเดียว
เสียอย่างเดียวครับ... เสียงมันดังตีกันไปหมด สี่กลุ่ม สี่เสียง ฟังๆ แล้วมันไม่ได้ใจความอะไร มันเป็นเสียงดังเซ็งแซ่รวมกันไปหมด

ผมว่าแบบนี้นักบอลฝ่ายตรงข้ามได้ยินคงไม่ได้รู้สึกกดดันอะไรเลยนะ ตรงข้ามกับกลุ่มกองเชียร์อินโด..พวกมากันกลุ่มเดียวแต่เสียงประสานกัน ไม่มีเสียงแตก อยู่ในสนามจะได้ยินชัดมาก เป็นคำๆ มาเลย เรียกว่าสื่อสารกับนักบอลได้เลยแหละ

ส่วนตัวดูบอลไทยมาเรื่อยๆครับ แล้วก็ประทับใจที่เห็นมีคนรวมกลุ่มกันเชียร์เป็นกิจจะลักษณะแบบนี้ จากที่เมื่อก่อนได้แค่ตะโกน ไทยแลนด์....สู้! ...... ไทยแลนด์....สู้!

มาถึงวันนี้นับว่าดีมากแล้ว แต่คิดว่าน่าจะดีกว่า ถ้าแต่ละกลุ่มร่วมกันพูดคุยกำหนดเพลงหรือกำหนดจังหวะการตีกลองร่วมกัน เช่น อาจมีเพลงเดียวกัน 80% นะครับ ส่วนอีก 20% นี่เอาเป็นความคิดสร้างสรรค์ของแต่ละกลุ่ม (ถ้าอยากจะมี)

ทั้งนี้ไม่ใช่อะไร เราจะได้อาศัยความเป็นเจ้าบ้านร่วมกันสามัคคีกดดันคู่ต่อสู้เท่าที่จะทำได้
กองเชียร์ที่ไม่ได้สังกัดกลุ่มเองก็จะได้ช่วยร้องช่วยเชียร์ได้อย่างเต็มที่ด้วย ถ้ามีจังหวะหรือทำนองการเชียร์มาตรฐานเดียวกัน เพราะตอนนี้อยากจะร้องแต่ร้องไม่ถูกเลย งงไปหมดไม่รู้จะร้องตามใคร

จะเป็นไปได้ไหมเนี่ย?