เราเป็นคนเซ๊นซิทีฟเรื่องเพื่อนมากค่ะ คือเราจะรู้สึกตลอดเวลาเลย ว่าทุกคนในกลุ่มจะชอบอยู่ด้วยกัน คุยกัน แล้วเหมือนกันเราออกจากกลุ่ม หรือเราคิดมากไปเองคะ? คือแบบพอคุยกะเราก็จะคุยน้อยเหมือนเราสนุกอยู่คนเดียวอ่ะค่ะ เป็นบ่อยมาก ทุกคนดูไม่สนใจ เราเป็นคนร่าเริง ชอบเล่นตลอดเวลา ไม่ค่อยอยู่นิ่ง ก็เข้าใจนะคะถ้าจะรำคาญ แต่เพื่อนในกลุ่มดูเหมือนไม่มีใครรู้สึกสนิทเหมือนที่เรารู้สึกอ่ะค่ะ แบบพอพูดถึงความสนิทเขาพูดแล้วรู้เลยค่ะว่าเขาไม่รู้สึกสนิทกับเรา พูดเหมือนรู้สึกสนิทกับคนในกลุ่มคนอื่น เหมือนเขาสนิทกันแค่นั้น แล้วเราเป็นอะไรคะ? เราเศร้ามาก หลายครั้งเลยค่ะ เราเก็บมาร้องไห้คนเดียวตลอด บางทีเราเงียบไปก็ไม่มีใครสังเกตด้วยซ้ำ แล้วคำพูดทุกคำของเพื่อนมันสำคัญกับความรู้สึกเรามากอ่ะค่ะ เราแคร์ทุกคำพูด แต่เหมือนไม่มีใครแคร์เราเลย เหมือนเราสำคัญแค่ตอนที่เขาต้องการความช่วยเหลือ เช่นลอกการบ้าน ติวสอบ หรือช่วยพูดกับครูให้ ขอให้ช่วยงาน ฝากส่งงานต่างๆ งานกลุ่มที่ทำคนเดียว เหมือนเราสำคัญแค่นั้น แต่เวลาเราหายไปเพื่อนก็ยังถามหาอยู่นะคะ ตอนนั้นคือเราดีใจมากที่ยังไม่ลืมเรา แต่มันก็มีแค่ไม่กี่ครั้งที่พวกเขาทำเหมือนเรามีตัวตน เราเลยรู้สึกแย่มากๆ ไม่รู้จะทำยังไงค่ะ ไม่กล้าบอกว่านอยด์หรืองอน เพราะกลัวเขาจะบอกว่าเราคิดมากไปเอง