..........................................................................................................................................

11-12-59     วัดเจ็ดยอด >>>>>>>>>>>

   เช้านี้หลังจากที่พักผ่อนกันเต็มที่แล้วเป้าหมายแรกคือ ไหว้พระเจดีย์วัดเจ็ดยอด เป็นวัดประจำปีเกิดของน้องร่วมทริปพอดี .....พอไปถึงทุกคนก็บอกเหมือนเดิมว่า วัดสวยอีกแล้ว...  เจดีย์เก่าแก่รูปทรงแปลกๆแต่แฝงไว้ด้วยเสน่ห์อันงดงาม  พวกเรากราบไหว้ขอพรกันสักครู่ ก็ปล่อยให้สาวๆถ่ายภาพกันตามชอบใจ อากาศที่เย็นสบายยามเช้า ทำให้พวกเราทุกคนมีความสุขกันทั่วหน้า.....



..............................................................................................................................
  
    บ้านกาแฟต้นไม้ไจแอ้นท์ >>>>>>>>>

  บ้านกาแฟต้นไม้ ไจแอ้นท์ ร้านกาแฟที่สาวๆเรียกร้องอยากจะไป  เราขับรถออกจากตัวเมืองเชียงใหม่เข้าไปทางอำเภอแม่ออน ขับตามทางไปเรื่อยๆตามข้อมูลที่หาไว้   แต่สุดท้ายก็ดันขับเลยไปถึงเส้นทางแม่กำปอง....และนั่นคือจุดเริ่มต้นของเรื่องราวที่ทำให้พวกเราจำไม่มีวันลืม...55555


     หนทางที่ไปบ้านแม่กำปองนั้นบอกได้เลยว่าทรหดในระดับหนึ่งถนนที่คับแคบบวกกับรถที่จอดเรียงรายเนื่องจากเป็นช่วงวันหยุดยาว ความรู้สึกตอนนั้นเริ่มไม่อยากไปแล้วบ้านกาแฟ กะจะบอกน้องว่าไปกินกาแฟอาแปะดีกว่า..55 เพราะเบื่อเส้นทางและรถที่เยอะมาก แต่ก็สงสารน้องที่
หมายมั่นว่าจะต้องไปให้ได้..(  หรือเปล่า..!!)   เราขับไปเรื่อยตามทาง รถก็ติด คนก็เยอะหงุดหงิดแล้ว ( คิดในใจเท่านั้น..)
พอไปถึงทางดันมีรถจอดขวางอยู่ ทำให้เสียเวลาพอสมควร     สาวๆขอตัวเดินไปเข้าห้องน้ำ เราเลยขับรถไปรออยู่บนเนินที่ห่างไปพอประมาณเล่นเอาสาวๆเดินตามมาด้วยอาการหอบ(-)..5555  เราสรุปกันว่าไม่ไปแล้วร้านกาแฟไจแอ้นท์ หากินแถวนี้นั่นแหละจะได้ไม่เสียเวลา และสุดท้ายก็มาจบที่ร้านชมนกชมไม้ ที่ตอนแรกพวกเราไม้ได้รู้สึกอะไรเลยแต่พอเห็นวิวหลังร้าน บอกได้คำเดียวว่าเยี่ยม...!!!!




หลังจากดื่มกาแฟเรียบร้อยแล้ว พวกเราเลือกที่จะลงทางแจ้ซ้อนแม้จะอ้อมแต่ก็ดีกว่าเจอรถติดขาออกจากแม่กำปอง..แต่ใครจะขาดคิดว่าการตัดสินใจครั้งนั้นเราพลาดจริงๆ..!!!   ขณะที่กำลังขับรถขึ้นเขารถเกิดไม่มีแรงและไหลลงไหล่ทางที่เป็นเหว เราดึงเบรคมือและให้ทุกคนลงพยามประคองรถให้ไหลลงไปด้านล่างแต่รถกลับไหลไปบริเวณไหล่ทางที่เป็นเหว สาวๆด้านนอกกรีดร้องบอกอย่างตกใจ!!  เรารีบเหยียบเบรคและดึงเบรคมือทันทีแต่ก็ไม่อยู่ รถยังคงไหลไปริมทางที่เป็นหน้าผาโชคดีที่ล้อหน้าไปติดกับขอบฟุตบาทจึงทำให้รถไม่ไหลลงไปมากกว่านี้....
   บอกได้เลยว่าพวกเราทุกคนอยู่ในอาการตกใจสุดๆทำอะไรไม่ถูก  สักพักมีวัยรุ่นขับมอเตอร์ไซด์ผ่านมาสอบถามและคอยช่วยเหลือ กระทั่งมีพี่ชาวบ้านที่ขับรถผ่านมาแวะช่วยดึงรถขึ้นจนปลอดภัย.....เหตุการณ์ตอนนั้นทำให้เรารับรู้ถึงความรู้สึกหลายๆอย่างแต่เหนืออื่นใดคือน้ำใจของคนที่ไม่เคยรู้จักกันมาก่อน แต่กลับคอยช่วยเหลือจนกระทั่งผ่านพ้นเหตุการณ์นั้นมาได้....เราจากแม่กำปองมาพร้อมกับความทรงจำมากมายรวมทั้งกาแฟที่จำไม่ลืมจริงๆ.....5555



  เรากลับถึงที่พักในตัวเมืองก็เกือบค่ำแล้ว หลังจากทานอาหารเรียบร้อยพวกเราก็พักผ่อนกัน สภาพร่างกายที่อ่อนล้ากับเหตุการณ์เสี่ยงตายที่ผ่านเข้ามาอย่าไม่ตั้งใจคงทำให้พวกเราหลับได้อย่างไม่ค่อยสนิทเท่าไหร่นัก..5555  แต่ไม่เป็นไหร่ค่อยชดเชยกันอีกครั้งในวันพรุ่งนี้....