ก่อนอื่นขอแนะนำตัวก่อนนะค่ะ เราชื่อมีนค่ะ วันนี้จะมาเล่าเรื่องราวความรักของเราที่ไม่อาจเป็นไปได้อีกแล้ว....
           ในคืนวันอาทิตย์ที่ผ่านมา เสียงแจ้งเตือนข้อความในกลุ่มไลน์ดังขึ้น (เพื่อนสมัยประถม) พอเราเปิดอ่านข้อความได้นิดเดียวก้อต้องปิดโทรศัพท์ทันที หลังจากนั้นเรี่ยวแรงก้อหายไปหมด ใจเต้นตึกตักๆ กลั้นน้ำตาไม่อยู่ นอนไม่หลับทั้งคืน..อยากให้เป็นแค่ฝันไปจริงๆ.. ทั้งๆที่รู้ว่าสักวันต้องมาถึง....แต่ก็ได้แค่รอเงียบๆอยุ่ในใจ...ความรักของเราเริ่มต้นจาก..การเป็นเพื่อน เราเรียนอยู่ห้องเดียวกันตั้งแต่ อนุบาล 1 ยัน ป.6  แต่บ๊อบปี้เลิฟเราเกิดขึ้นตอนปี 2536 (23ปีที่แล้ว) เราอายุ 9 ขวบ เรา สุขภาพเราไม่ค่อยจะแข็งแรง เวลาเราปวดหัวมากๆผมจะร่วง..เหมือนเด็กผู้ชายเลยล่ะคะ โดนเพื่อนๆพี่ๆที่ รร.ล้อจนไม่อยากไป รร. ด้วยที่ว่าเราค่อนข้างเซ้นซิทีฟเอามากๆ มีอยุ่เย็นวันหนึ่งหลังเลิกเรียนเราโดนเพื่อนในห้องแกล้ง และล้อเรื่องทรงผมจนเราร้องไห้ เค้าก้อเข้ามาห้ามและด่าคนที่แกล้งเรา นั่นเป็นครั้งแรกที่เรามีคนที่ปกป้องเราเริ่มรู้สึกดีกับเค้าตั้งแต่นั้นมา... เพราะเด็กผช.ส่วนมากจะมีแต่คนล้อและแกล้งเราและเค้าคือเพื่อนผช.คนแรกที่คอยช่วยเหลือเรา ด้วยความที่สงสารหรืออะไรก็ตามมันก็ทำให้เราตกหลุมรักเค้าไปแล้ว....เวลาผ่านไปเราก้อแอบชอบเค้าข้างเดียวไปเงียบๆเพราะกลัวว่าถ้าเค้ารุ้ความเป็นเพื่อนของเราอาจจะเปลี่ยนไป..พอเราจบป.6 เรารวบรวมความกล้าจะที่จะบอกในงานเลี้ยงวันจบการศึกษาแต่เค้ากลับบ้านก่อนเลยคลาดกัน...เราเรียนต่อคนล่ะ รร. แต่ช่วงเย็นเราลงเรียนพิเศษที่เดียวกับเค้าหวังจะเห็นหน้าเค้าบ่อยๆ แต่มันก็เป็นช่วงเวลาสั้นๆนะ แต่ดีต่อใจมากๆ...เราก็ไม่กล้าบอกสักทีจนได้ข่าวว่าเค้ามีแฟนแล้วในช่วงเข้ามหาลัยเราเลยพยายามตัดใจ  และเปิดใจคบรุ่นน้องคนหนึ่งไป แต่ก้อไปไม่รอดเพราะรุ่นน้องคนนี้เจ้าชู้มากๆ...พอเราใกล้จะจบปี 4 เรากะเพื่อนไปเที่ยวที่กรุงเทพฯเลยแวะหาเค้าตามภาษาเพื่อน ก่อนกลับเรารวบพลังบอกความรุ้สึกที่เก็บใว้มานานหลายสิบปี..กับเค้า แต่สุดท้ายก้อแห้วเพราะเค้าบอกว่าเค้ามีแฟนอยุ่แล้ว....เราเสียใจมากๆแต่ก็โล่งใจที่ได้บอกไป...เราบอกเค้าว่าเป็นเพื่อนกันเหมือนเดิมได้เราไม่เป็นไร..หลังจากนั้น 1 เดือน เราก็เริ่มตัดใจอย่างจริงจังและตัดสินใจคบกับNรุ่นน้องที่ชอบเรา...เราคิดว่าวิธีนี้ดีที่สุดแล้ว ไม่เสียทั้งเพื่อนและคนรัก....แต่พอคบกันเข้าเดือนที่ 3 เค้าโทรหาเราพร้อมกับบอกว่าชอบเราเหมือนกันแล้วเค้าก็เลิกกะแฟนนานแล้วแต่ไม่ใช่เพราะเรานะ .... เราสับสนมากๆไม่รู้จะยังงัย เลยตัดสินใจคบซ้อนมาเรื่อยๆจนเข้าปีที่ 6 ตลอดเวลาที่คบกันเรามีความสุขมากๆเวลาที่อยุ่ใกล้ๆเค้าเพราะเค้าโรแมนติกมากให้ดอกไม้เราในวันพิเศษ ของขวัญเล็กๆแต่มีค่าทางใจมาก เราเก็บใว้ทุกชิ้นแต่สิ่งที่เราชอบมากที่สุดก้อคือคลิปมิวสิคเพลงที่ทำเซอร์ไพรซ์เรา โดยมีเพื่อนเค้าเป็นคนร้อง..ซึ้งใจมากๆ เรานั่งดูในยูทูปบ่อยๆเวลาคิดถึงเค้า " เธอที่ฉันรอ" ละแล้ววันหนึ่งเราจับได้ว่า N แอบมีคนอื่นเราเสียใจและแค้นมากๆ แต่ก็ยังดีที่มีเค้า อยู่ใกล้ๆคอยห่วงใยไม่ห่าง แล้วสิ่งที่ไม่คาดคิดก้อเกิดขึ้น เราท้อง!! เราเลยตัดสินใจแต่งงานกับ N อย่างเร่งรีบ ในตอนนั้นเราคิดแค่ว่าเราจะหายไปจากชีวิตเค้าเงียบๆเพราะเรากำลังจะเป็นแม่คนแล้ว.... ในใจคิดว่าเค้า คงตัดใจได้แต่ก็แอบเป็นห่วงเค้าไม่ได้เพราะเค้าเป็นคนดีมาก ไม่กินเหล้า สูบบุหรี่ เลย แตกต่างจาก N มากๆ ... ได้แต่เก็บเค้าใว้ในใจ แล้วตั้งแต่มีลูก เราก้อเปลี่ยนไปเราอาจจะอยุ่กับ N แค่ตัวแต่หัวใจเรากลับคิดถึงแต่เค้า จนทำให้ N มีคนอื่นอีกเรื่อยๆ จนทำให้ชีวิตคู่ของเราไปไม่รอด!! แต่ในช่วงเวลาที่เราหายไปในชีวิตเค้า เค้าก็มีคนใหม่เข้ามาปลอบใจแล้วยิ่งเห็นภาพที่เค้า มีความสุขมันยิ่งทำให้รุ้ว่าเราเสียใจมากแค่ไหนและยังรักเค้าอยุ่ไม่เปลี่ยน จากครั้งนั้นเราก็ครองโสดมาถึงปัจจุบัน...และไม่คิดเปิดใจให้ใครอีก...จนมาเห็นการ์ดงานแต่งงานของเค้า อีกครั้ง มันทำให้เราปวดใจเหลือเกิน อยากให้เป็นแค่ฝันไม่อยากให้เป็นเรื่องจริงคิดแต่อยากย้อนเวลากลับไปแก้ไข...แต่มันก็สายไปแล้ว...รักเพื่อน เพื่อนรัก...♡♡เราเห็นแก่ตัวไปมั้ยที่ไม่อยากให้เขาแต่งงานมีความสุขกับคนที่เค้ารัก...♡♡เรารู้ว่าเราผิดและทำให้เค้าเสียใจมาตลอด อยากขอโทษ แต่ยังไม่ได้พูดมันติดอยุ่ในใจตลอดเวลา จะดีมั้ยที่เราจะโทรไปหรือพบเค้าเพื่อขอโทษ♡♡